«Κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας» αν πούμε πως τα κόμματα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στις σύγχρονες δυτικού τύπου δημοκρατίες βρίσκονται στη βάση στήριξης του πολιτικού συστήματος. Τα κόμματα είναι το σύστημα μετάδοσης αξιών, αρχών, ιδεών, αντιλήψεων, αλλά και το δημιούργημα πάνω στο οποίο στηρίζονται τα πολιτικά πρόσωπα για να κυβερνήσουν.
Τούτων λεχθέντων πολύ λογικά ακολουθεί το επόμενο συμπέρασμα πως τα κόμματα είναι και φορείς εμπέδωσης της αναξιοκρατίας, της επικράτησης και ανάδειξης των μέτριων, αλλά φίλων και πιστών, έναντι των άξιων.
Είναι κοινή πεποίθηση, συμπεριφορά αποδεδειγμένη ότι οι κυβερνώντες για να κυβερνήσουν επιλέγουν τους πιστούς σωματοφύλακες αντί των αρίστων πολιτών, τους κομματικούς φίλους αντί των άξιων που αναδείχθηκαν στο στίβο της επαγγελματικής, κοινωνικής ή ακαδημαϊκής ζωής.
Από αυτή την αντίληψη πηγάζει το σύνηθες φαινόμενα να βλέπουμε πάντα αποτυχημένους πολιτευτές, που δεν θα τους έβαζαν ούτε περίπτερο να διευθύνουν, επικεφαλής οργανισμών με τεράστια οικονομική ή κοινωνική επίδραση.
Η κομματοκρατία σε όλο της το μεγαλείο. Και όχι μόνο αυτό. Το φαινόμενο έχει μεγαλύτερο βάθος και πλάτος, αφού υπουργοί δεν επιλέγουν μόνο μέλη του κόμματος, αλλά τα μέλη που ανήκουν στο δικό τους ιδιαίτερο πολιτικό ή ιδεολογικό φάσμα. Το κριτήριο δεν είναι η αξιοσύνη, η κατάρτιση, η γνώση, αλλά η πολιτική φιλία, η πίστη και η κομματική εμπιστοσύνη.
Κι΄ αυτό συμβαίνει σε μία εποχή που η γνώση είναι το κυρίαρχο στοιχείο, η ειδίκευση και η κατάρτιση ο κανόνας για την καλύτερη λειτουργία των οικονομικών, αλλά και των κοινωνικών οργανισμών με οποιαδήποτε μορφή. Οι μέτριοι αλλά πιστοί στο κόμμα κυριαρχούν και ως τέτοιοι μεταδίδουν τη μετριότητά τους σε όλο σχεδόν το φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Μία είναι η λύση. Η αποπολιτικοποίηση του Δημοσίου. Η πλήρης, κάθετη και ολοκληρωτική αποπολιτικοποίηση του κράτους και η ανάδειξη όλων των αξιωματούχων, αλλά και απλών υπαλλήλων με κριτήρια γνώσεων, κατάρτισης, ικανότητας διοίκησης και παραγωγής υπηρεσιών για τους πολίτες και την κοινωνία.
Και ως προς αυτό έχει απόλυτο δίκαιο η τρόικα ή κάντριγκα τώρα. Οπως έχουν δίκιο τα κόμματα τα οποία καταγγέλλουν την κομματοκρατία, το πελατειακό κράτος το οποίο όπως γνωρίζουμε πολύ καλά είναι ένα διεφθαρμένο κράτος και πηγή δεινών για τους πολίτες και τη χώρα.
Δυστυχώς, όμως, οι καταγγελίες των κομμάτων και των πολιτικών αποδεικνύονται διαρκώς υποκριτικές και το γνωρίζουμε πολύ καλά, αφού οι καταγγελίες ισχύουν όσο είναι στην αντιπολίτευση.
Καταγγέλλουν τα άλλα κόμματα όχι για να αλλάξουν το κράτος όταν πάρουν την κυβερνητική εξουσία, ούτε να το στεγανοποιήσουν και να το απαλλάξουν από την κομματική επιβολή και κατάληψη, να το ουδετεροποιήσουν και αποπολιτικοποιήσουν, αλλά να το κυριεύσουν και να το χρησιμοποιούν ως δικό τους μηχανισμό επιβολής, επιρροής και διατήρησης της εξουσίας.
Αν υπήρχε ένα σύνθημα, θα μπορούσε να ήταν κάτω τα χέρια των κομμάτων από το δημόσιο. Για να φτάσουμε εκεί όμως θα πρέπει να διαλύσουμε το διεφθαρμένο δημόσιο και να το κτίσουμε με νέα υλικά. Υπάρχει σήμερα τέτοιο κόμμα στην Ελλάδα; Δυστυχώς όχι.