Ε, λοιπόν μας αφήνει παγερά αδιάφορους αν κέρδισε ο Αλέξης ή αν υπερίσχυσε ο Κυριάκος. Δεν μας ενδιαφέρουν οι νικητές της κοκορομαχίας (ευτυχώς που αυτή τη φορά δεν είχε τους υψηλούς δραματικούς τόνους, απογοητεύοντας τους εμπόρους τους εντυπωσιασμού), γιατί πάντα είναι χαμένος ο πολίτης.
Πολύ περισσότερο αυτή τη φορά μας αφήνει εντελώς αδιάφορους για έναν πρόσθετο λόγο: Το παρόν και το μέλλον του τόπου εξαρτάται αποκλειστικά από την ανάπτυξη. Από μία ανάπτυξη που θα αποφέρει καρπούς για την κοινωνία συνολικά, από μία ανάπτυξη που θα προέλθει από ανταγωνιστική οικονομία (θα το επαναλάβουμε για πολλοστή φορά. Στην εποχή μας δεν υπάρχουν, ροζ, μπλε, κόκκινες ή πράσινες οικονομίες. Υπάρχουν ανταγωνιστικές ή νεκρές) και όχι από ένα σαθρό οικοδόμημα που θα καταρρεύσει σύντομα..
Στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή δεν ακούσαμε σχεδόν τίποτα το ουσιώδες, μία λογική πρόταση, ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο για ανταγωνιστική οικονομία και ανάπτυξη. Ακούσαμε μόνο τσιτάτα, κορώνες και ανούσια κλισέ.
Δεν ακούσαμε και πολύ περισσότερο δεν διακρίναμε καμία διάθεση συζήτησης, συνεργασίας, συναίνεσης, πείτε τη όπως θέλετε, ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις, ώστε η χώρα να βγει από την κρίση, να οικοδομήσει μία σύγχρονη οικονομία, ένα αντιγραφειοκρατικό και σύγχρονο δημόσιο τομέα. Μία νέα χώρα, μία νέα πατρίδα, ικανή να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των καιρών και να ανοίξει στους πολίτες ένα παράθυρο αισιοδοξίας στο μέλλον, μία προοπτική η οποία είναι μεν εφικτή, αλλά σκοντάφτει διαρκώς.
Και ξέρετε γιατί; Διότι το πολιτικό σύστημα, δεν έχει ουδόλως –παρά τις υποκριτικές περί του αντιθέτου δηλώσεις- απαλλαγεί από την ολέθρια παράδοση του πολιτικού, κομματικού και προσωπικού ωφελιμισμού, που τόσα δεινά επισώρευσαν στην πατρίδα. Δυστυχώς, οι πολιτικοί δεν πήραν το μήνυμα ή αν θέλετε ακόμα χειρότερα, το πήραν αλλά το έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, και συνεχίζουν να βάζουν πάνω από τους πολίτες, την κοινωνία και την πατρίδα το δικό τους πολιτικό και το στενό κομματικό συμφέρον.
Όσο αυτή η αντίληψη κυριαρχεί, θα είμαστε όλοι ηττημένοι. Κάθε αντιπαράθεση στη Βουλή, όπως χθες για τον προϋπολογισμό, θα είναι άλλη μία ήττα, ένα καρφί στο ταλαιπωρημένο κορμί του ελληνικού λαού, για να μην πω στο φέρετρο του λαού και γίνω μελοδραματικός.