To Parkour ή η «Τέχνη της Φυγής», όπως το περιγράφουν οι άνθρωποι που το «ζουν», είναι η μη-ανταγωνιστική σωματική και πνευματική τέχνη που έχει ως στόχο την ταχύτατη, ασφαλή και βέλτιστη δυνατή μετακίνηση από οποιοδήποτε σημείο του χώρου, σε διαφορετικό σημείο, χρησιμοποιώντας μόνο τις ανθρώπινες ικανότητες. Είναι το νούμερο ένα σπορ στο YouTube με περισσότερα από 20 εκατομμύρια uploads. Ο όρος Parkour προέκυψε από το «Parcours du combattant», ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος δρόμου μετ’ εμποδίων.
Στο περιβάλλον του parkour, όλα είναι εμπόδια, είτε φυσικά είτε τεχνητά, όπως οι βράχοι, τα ποτάμια, τα κλαδιά, τα πεζούλια, οι τοίχοι ή τα κάγκελα. Γενέτειρά του θεωρείται η Lisses, προάστιο του Παρισιού, ενώ καθιερώθηκε από τον David Belle τη δεκαετία του ’80. Ωστόσο, εμπνευστής του parkour είναι ο Βιετναμέζικης καταγωγής πατέρας του, Raymond Belle.
Πατέρας του «Freerun» είναι ο Sebastien Foucan, ο οποίος το 2013 το απελευθέρωσε από τους περιορισμούς του parkour. Με τη σειρά του, ο Giullaume Pelletier, ένα από τα άτομα που συμμετείχαν στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ Jump London το 2003 και ο οποίος συνεργαζόταν με τον Foucan εκείνη την περίοδο, επινόησε τον όρο «Freerunning». Με βαθιές επιρροές από τις πολεμικές τέχνες, το freerunning είναι ένας πιο ακροβατικός και διασκεδαστικός τρόπος κίνησης, που ορίζει τη σύνδεση του σώματος με το πνεύμα και το περιβάλλον.
Όπως το περιγράφουν όσοι το αγαπούν, μπορεί να συγκριθεί με την κίνηση των ζώων ή τη ρευστή κίνηση του νερού. Κάθε freerunner προπονείται ώστε να μπορεί να κινείται ελεύθερα στο περιβάλλον, αστικό ή μη, και να μπορεί να εκφράζει τον εαυτό του μέσω της διάδρασης με τα διάφορα στοιχεία του χώρου.