Η ιδιαίτερη είδηση έρχεται από τη Σαντορίνη που ακόμα προσπαθεί να βρει τους καλοκαιρινούς βηματισμούς της. Ο αστυνομικός συγκίνησε μια ολόκληρη οικογένεια…
Σε μία όχι και τόσο συνηθισμένη κατάθεση ψυχής προχώρησε η πρώην Έπαρχος Σαντορίνης Θεώνη Λειβαδάρου. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιος θα δέχεται κλήση για κάποια παράβαση, θα ζητούσε συγνώμη, θα εκτιμούσε την προσπάθεια του αστυνομικού, θα χαιρόταν για την έκβαση της υπόθεσης και θα έβγαζε και ευχαριστήριο και συγχαρητήρια ανακοίνωση προς την Ελληνική Αστυνομία.
Δεν πρόκειται για κάποιο σήριαλ, αλλά για πραγματική ιστορία με πρωταγωνιστές την οικογένεια Λειβαδάρου-Λιγνου. Ιδιαίτερα γνωστή και αγαπητή οικογένεια στη Σαντορίνη, εξαιρετικοί άνθρωποι και επιχειρηματίες. Κι όμως το επάγγελμα του αστυνομικού είναι αρκετά παρεξηγημένο και αρκετες φορές έχουν κριθεί για την στάση τους οι αστυνομικοί.
Παρόλα αυτά εδώ η Ελληνική αστυνομία κάνει σωστά την δουλειά της και της αξίζουν συγχαρητήρια οχι γιατί απλά εφαρμόζει τους νόμους και τιμωρεί τους παραβάτες, αλλά γιατί με τόσο όμορφο τρόπο, πέρασε στο μικρό μεν αλλά με μυαλό σφουγγάρι δε, το πως θα πρέπει να είναι στο αμάξι οταν οδηγούν οι γονείς.
Το cyclades24.gr, δημοσιεύει το κείμενο που έγραψε η κα Λειβαδάρου: «Σε ένα νησί όπως και σε πολλά άλλα νησιά που πασχει και ποναει στις διοικητικές δομές του, που οι περισσότερες υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες, που κάποιες φορές απαρτίζονται από ανθρώπους αμαθείς, που κάποιες άλλες τους μεθάει η εξουσία και η έπαρση συνέβη κάτι το πολύ όμορφο. Ευτυχώς σε αυτή τη δύσκολη, περίεργη εποχή που οι αξίες και οι άνθρωποι αλλοιώνονται υπάρχουν και οι άνθρωποι που γίνονται παραδειγμα προς μίμηση, που τιμούν το λειτούργημα τους, που σέβονται τον συνάνθρωπο τους, που γίνονται δάσκαλοι για τα παιδια μας!
Συγχαρητήρια στον Αστυνομικό Σίμο Ζολωτα. Εχτές λοιπόν, σε έναν τυπικό έλεγχο της αστυνομίας, μας σταμάτησαν και ο ένας από τους δυο γιούς μου δεν καθόταν στο παιδικο καθισματακι, (μέγα λάθος μου) αλλά με ζώνη στο κάθισμα. Ο αστυνομικός, αφου πρωτα ζητησε την άδεια από τον σύζυγο μου, πλησίασε τον μικρό και με τον πιο όμορφο και γεμάτο αγάπη και κατανόηση τρόπο, του εξήγησε για ποιο λόγο δεν είναι ασφαλής παρα μόνο στο ειδικό κάθισμα του.
Αφου μας έκοψε την σχετικη κλήση, απομακρυνθήκαμε και συνεχίσαμε την διαδρομή μας. Σήμερα λοιπόν το πρωί, και ενώ μπαίναμε στο αυτοκίνητο για να πάμε σχολείο, μου λέει ο γιος μου: μαμά, θα κάτσω στο καρεκλάκι μου σήμερα, όπως μου είπε ο κύριος αστυνομικός!Αυτό ήταν λοιπόν! Ένοιωσα τόση συγκίνηση, τόση χαρά! Ένας άνθρωπος που δεν μας γνωρίζει, και πιθανότατα δεν θα μας ξαναδεί, που θα μπορούσε με υφος να μας φερθεί άσχημα ή και να μην ασχοληθεί καθόλου, αυτός ο άνθρωπος μίλησε τόσο όμορφα και με νόημα στο παιδι μου!
Πολύ σημαντικό για την ασφάλεια του, που δυστυχώς πολλές φορές από αμέλεια χωρίς να σκεφτούμε αυτή τη στιγμή τη σοβαρότητα του θέματος δεν επιμένουμε στα παιδιά μας να καθίσουν στο καθισματάκι. Νιώθω λοιπόν βαθιά υποχρέωση απέναντι του και απέναντι σε όλο το Σώμα, να αναφέρω αυτό το περιστατικο ώστε και κάποιες προκαταλήψεις να γκρεμίσουμε, αλλά και να εμπνευσουμε άλλους νέους συναδέλφους του να ακολουθήσουν το παράδειγμα του και να γίνουν και αυτοί παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή”