Αν μιλούσαμε με όρους εκπαιδευτικούς θα λέγαμε ότι ήταν εκτός θέματος, ενώ αν η προσέγγιση ήταν πολιτική…καλύτερα να μην εκφράσουμε την ακριβή εκτίμηση.
Δυστυχώς για άλλη μία φορά είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Ανούσιες κορώνες, υψηλοί τόνοι χωρίς περιεχόμενο, χαρακτηρισμοί που δεν προάγουν τον πολιτικό πολιτισμό και τζάμπα μαγκιές που απευθύνονται στους κομματικούς στρατούς και προκαλούν αποστροφή στους νουνεχείς πολίτες, εκτός κομματικών μαντριών.
Μπροστά στην κρίσιμη κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα, στην αναγκαιότητα πάση θυσία να γυρίσει σελίδα και να γίνει μία κανονική χώρα στη θέση του σημερινού προτεκτοράτου, θα περίμενε κανείς ιδέες, προτάσεις, ασφαλώς αντιπαραθέσεις, αλλά όχι ανούσιες, αντιθέσεις και προπαντός συνθέσεις, ώστε να μπορέσουμε να βαδίσουμε το δρόμο που μας βγάζει από τα μνημόνια και την επιτροπεία.
Δυστυχώς όμως, μόνο αυτό δεν ακούσαμε. Μόνο για την οικονομία δεν είπαν τίποτα το ουσιώδες και ας ήταν αυτό το θέμα της συζήτησης. Κι΄ ας περίμεναν οι πολίτες μία ελπίδα φωτός, να δουν που βαδίζουμε, τί κάνουν και τι πρόκειται να κάνουν στην οικονομία.
Για να αποδειχθεί άλλη μία φορά πως το πολιτικό προσωπικό είναι κατώτερο των περιστάσεων και πως αδυνατεί, να αφήσει στην άκρη τις κομματικές και προσωπικές φιλοδοξίες και να επικεντρωθεί στις προκλήσεις που οφείλει να αντιμετωπίσει για να δουν οι πολίτες επιτέλους, την άλλη πλευρά του λόφου.
Ειλικρινά τόσα χρόνια τίποτα δεν έχουν διδαχτεί, τίποτα δεν κατάλαβαν από το σισύφειο μαρτύριο των πολιτών;
Δυστυχώς η απάντηση, με κριτήριο την παρουσία στη Βουλή, δεν μπορεί παρά να είναι καταφατική.