Σύμφωνα με την έκθεση τα άτομα χωρίς εργασία, στην χώρα, αγγίζουν, συνολικά, τα δεκαπέντε εκατομμύρια. Παράλληλα, ένα εκατομμύριο νέοι επιχειρούν να ζήσουν αυτόνομα, εκτός οικογενειακής εστίας, δεν έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν εισόδημα που να τους επιτρέπει να καλύπτουν τα πάγια, μηνιαία, έξοδά τους.
Η έκθεση του Censis προσθέτει ότι το 47% των ιταλών θεωρεί πως η χειρότερη φάση της οικονομικής κρίσης έχει παρέλθει, αλλά το 60% των ερωτηθέντων, την ίδια στιγμή, απαντά ότι «μπορεί να συμβεί στον καθένα, να βρεθεί, ξαφνικά, σε κατάσταση ένδειας».
Οι οικονομικές διαφορές ανάμεσα στις βόρειες και τις νότιες πόλεις και περιφέρειες της χώρας παραμένουν εντονότατες: στην Νάπολη εργάζεται μόνον το 34,2% των νέων ηλικίας μέχρι τριάντα τεσσάρων ετών. Στην Μπολόνια, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει, με θεαματικό τρόπο, στο 79,3%.
Σε ότι αφορά τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, δε, μόνον 8,2 Ιταλοί μαθητές της τρίτης λυκείου διαθέτουν ηλεκτρονικό υπολογιστή στο σχολείο, ενώ ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 23,2.
Η έκθεση του ινστιτούτου κοινωνικών μελετών, τέλος, αναφέρει, μεταξύ των άλλων ότι «η Ιταλία είναι, δυστυχώς, μια χώρα η οποία ταπεινώνει τους νέους της» και στην οποία «επιβιώνει μόνον η εναλλακτική της προσαρμογής σε μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από την μετριότητα».
