Η Ελλάδα δεν τα κατάφερε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κόντρα στην Ολλανδία και οι παίκτριες του Γιώργου Μορφέση ήταν εμφανώς απογοητευμένες, παρά την επιτυχία του ασημένιου μεταλλίου, γιατί ήθελαν να αφιερώσουν τη νίκη στη μνήμη των θυμάτων από την τραγωδία στη χώρα μας.
“Θέλαμε να μπορέσουμε με αυτή την επιτυχία να υψώσουμε ελληνική σημαία στον ψηλότερο ιστό και να δώσουμε, ίσως, λίγες στιγμές χαράς και αισιοδοξίας”, εξήγησε η αρχηγός της Εθνικής, Αλεξάνδρα Ασημάκη, μιλώντας στην ΕΡΑ Σπορ.
Για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης: «Ένα ασημένιο μετάλλιο πολύ σημαντική διάκριση, αλλά μας έμεινε η πικρία γιατί θέλαμε πολύ το χρυσό. Το θέλαμε για όλους τους Έλληνες, για την Ελλάδα που δοκιμάζεται, γιατί υπάρχουν πολλά θύματα, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν που έχουν χάσει τους δικούς τους, που έχουν χάσει τις περιουσίες τους. Θέλαμε να μπορέσουμε με αυτή την επιτυχία να υψώσουμε ελληνική σημαία στον ψηλότερο ιστό και να δώσουμε, ίσως, λίγες στιγμές χαράς και αισιοδοξίας. Κι αισθανόμαστε μεγάλη πίκρα που δεν μπορέσαμε. Σίγουρα οι Ολλανδέζες ήταν καλύτερες κι ίσως τα πολλά δύσκολα παιχνίδια που είχε η δική μας ομάδα να μας επηρέασαν και να μείναμε με λιγότερες δυνάμεις. Δώσαμε όμως και την ψυχή μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε».
Για τα “σκυμμένα κεφάλια” και τα δάκρυα μετά τη λήξη του τελικού: «Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε πίκρα που δεν καταφέραμε να χαρίσουμε στη χώρα μας το χρυσό. Σίγουρα σαν ομάδα αποδείξαμε σε όλους ότι ξαναμπήκαμε στην ελίτ της Ευρώπης, αλλά θέλαμε να ακούσουμε τον εθνικό μας ύμνο».
Για τα πολλά δύσκολα παιχνίδια στη φάση των νοκ άουτ: «Εμείς παίξαμε με τη Ρωσία που ήρθε για το χρυσό και την Ισπανία που ήταν το απόλυτο φαβορί, ενώ οι Ολλανδέζες είχαν πιο εύκολα παιχνίδια με τη Γερμανία και την Ουγγαρία. Υπάρχει, βέβαια, κι η άποψη ότι ο τελικός είναι ένα παιχνίδι κι εκεί πρέπει να ξεχάσεις τα πάντα. Για μας, όμως, δεν ήταν καλό παιχνίδι, αλλά αυτή είναι η μαγεία του Αθλητισμού. Και να σκεφτεί κανείς ότι σε αυτή τη διοργάνωση ξορκίσαμε όλους τους κακούς μας δαίμονες, όπως τη Ρωσία, την Ιταλία και την Ισπανία».
Για το τι δεν πήγε καλά στον τελικό: «Κολλήσαμε επιθετικά στην κλειστή άμυνα των Ολλανδών που τη βελτίωσαν πολύ σε σχέση με το παιχνίδι των ομίλων. Μπορούσαμε να βρούμε περισσότερες λύσεις, αλλά δεν τα καταφέραμε. Δεν καταφέραμε να μπούμε ποτέ στο παιχνίδι κι οι Ολλανδέζες ήταν εκείνες που είχαν τον έλεγχο σε όλη τη διάρκειά του».
Για την επιστροφή της Εθνικής στις επιτυχίες: «Νομίζω ότι πάντα χρειάζεται κάποιος χρόνος. Έφυγαν κάποια από τα κορίτσια των μεγάλων επιτυχιών, ανάμεσα στα οποία είχα την τιμή να είμαι κι εγώ. Χρειαζόταν κάποιο διάστημα για να βρεθεί η σωστή συνταγή. Από πέρσι η ομάδα έδειχνε ότι βρίσκεται κοντά σε κάτι καλό. Θα μπορούσαμε να βρεθούμε στον τελικό του παγκόσμιου, αλλά δεχθήκαμε ένα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο και χάσαμε από την Ισπανία στα πέναλτι. Κάτι έλειπε, αλλά αυτό βρέθηκε φέτος. Η ομάδα πήρε ψυχολογία με την πρώτη θέση στο Europa Cup κι από εκεί και πέρα δουλέψαμε πολύ κι έχουμε φτιάξει ένα καλό σύνολο. Έχουμε μια ομάδα, στην οποία πιστεύω πολύ και θα έρθει κάτι μεγάλο και στο μέλλον».
Για το μέλλον αυτής της ομάδας: «Σαφέστατα είναι λαμπρό. Κι αυτό είναι πολύ οξύμωρο, αν αναλογιστούμε ότι ζούμε σε εποχές κρίσης που τα νέα παιδιά δεν έχουν κίνητρο να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό. Η πορεία, όμως, αυτής της ομάδας, αλλά και των νεότερων ηλικακά δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μέλλον».
Για τις επιτυχίες του πόλο σε άνδρες και σε γυναίκες: «Παραδοσιακά είναι ένα άθλημα που έχει χαρίσει πολύ όμορφες στιγμές. Γίνεται σωστή δουλειά, εκτός από την Εθνική και από τα σωματεία. Ο Ολυμπιακός και η Βουλιαγμένη που αποτελούν τη βάση της Εθνικής, κάνουν πολύ καλή δουλειά και είναι άξιο θαυμασμού που μπορούν και συντηρούν αθλητές και να τους παρέχουν τα εφόδια, ώστε να είναι έτοιμοι και για τις εθνικές. Από την άλλη, ίσως το πόλο να είναι ένα άθλημα που ο Έλληνας το έχει στο αίμα του».
Για την κατάσταση του αθλήματος στην Ελλάδα: «Η κατάσταση όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί, αλλά αντίθετα έχει χειροτερέψει. Χάσαμε από την Ολλανδία, κερδίσαμε την Ισπανία και τη Ρωσία κι αν δούμε υποδομές που έχουν αυτές οι χώρες, τα αθλητικά κέντρα, τις συνθήκες προπόνησης, πραγματικά καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για έναν άθλο των Ελλήνων αθλητών. Σίγουρα, οι εποχές είναι δύσκολες για όλα και ανάμεσά τους είναι και ο Αθλητισμός. Νιώθουμε άσχημα να γκρινιάζουμε όταν πολλοί άνθρωποι στερούνται βασικά αγαθά, αλλά πραγματικά είναι πάρα πολύ δύσκολοι οι καιροί για να ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό κι όταν καταφέρεις να φέρεις επιτυχίες πρέπει να έχεις δώσει και την ψυχή σου. Κι εμείς τη δίνουμε γιατί θεωρούμε τιμή να φοράμε εθνόσημο και να τιμούμε τα ελληνικά χρώματα».
Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν: «Είναι πολλές οι στιγμές που νιώθεις αδικία, πίκρα, ακόμη και ταπείνωση, όταν βλέπεις τα εφόδια των άλλων γύρω σου, αλλά η αγάπη για την Ελλάδα, η τιμή και η υπερηφάνεια όταν την εκπροσωπούμε και παλεύουμε γι αυτή, τα υπερνικά όλα. Πεισμώνεις να συνεχίσεις ακόμη πιο δυνατά, για να αποδείξεις σε όλους ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει και να είναι ακόμη και πρώτη. Χαιρόμαστε που ακούμε για την αγάπη του κόσμου, γιατί οι Έλληνες έχουν ανάγκη τέτοιες στιγμές. Είναι πολύ ωραίο όταν νοιώθουμε αδέλφια ο ένας με τον άλλο, κι όταν όλοι οι Έλληνες είμαστε αδέλφια μπορούμε να καταφέρουμε πολλά και να έρθουν και καλύτερες μέρες».
Για τις αντιδράσεις των Ισπανών στην τραγωδία στην Αττική: «Η χώρα πενθεί. Εμείς το βιώνουμε από μακριά, αλλά είμαστε μπροστά σε ένα Ίντερνετ και συζητάμε συνέχεια γι αυτό. Κι αυτός ήταν ο μεγάλος και βασικός λόγος που θέλαμε να αφιερώσουμε νίκη στους ανθρώπους που έφυγαν νωρίς και άδικα από τη ζωή, στους ανθρώπους που έχασαν κάποιο δικό τους, στους ανθρώπους που έχασαν τις περιουσίες τους. Θέλαμε να τους δώσουμε λίγες στιγμές εθνικής υπερηφάνειας. Σίγουρα τίποτε δεν απαλύνει τον πόνο και ως αρχηγός της ομάδας, θέλω να εκφράσω τα θερμότερα συλλυπητήρια όλων στους συγγενείς των θυμάτων και να ευχηθώ κουράγιο και δύναμη σε όσους έχασαν περιουσίες. Ήταν συγκινητική η αντίδραση τόσο των Ισπανών, αλλά και όλων των αποστολών. Μας ρωτάνε συνέχεια για τα νέα, είναι συντετριμμένοι, δείχνουν τη συμπαράστασή τους κι είναι όμορφο όταν οι άνθρωποι είναι έτσι».
Για το αν λείπει κάτι από την ίδια: «Είναι αχαριστία να λέω ότι μου λείπει κάτι, γιατί είχα την τύχη να ζήσω πολύ όμορφες στιγμές και με την Εθνική και με τα σωματεία που αγωνίστηκα, αλλά αυτό που θα ήθελα και θα το ήθελα πολύ είναι ακόμη μια συμμετοχή σε μια Ολυμπιάδα και ένα μετάλλιο. Έχουμε δυο χρόνια μπροστά μας σκληρής δουλειάς να προετοιμαστούμε για το μεγάλο στόχο, αφού έχουμε το μυαλό μας και εκεί».