Ο Αντρές Ινιεστα κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, με τον Ισπανό θρύλο να κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο 22 χρόνων. Τα κρίσιμα γκολ, η περιπέτεια με την κατάθλιψη, η κοινή αποδοχή των αντιπάλων και το χαμόγελο που δεν έσβησε ποτέ.
Ήταν 11 Μάϊου του 1984 όταν στο χωριό Φουεντεαλμπίγια της Ισπανίας γεννήθηκε ο Άντρες Ινιεστα. Ένα παιδί από μια απλή οικογένεια με όνειρα και προσδοκίες που ο θεός θα φρόντιζε να εκπληρωθούν. Και όπως κάθε success story στη ζωή, έτσι και στην περίσταση του «Δον Αντρές» δεν έλειψαν οι δυσκολίες και οι στιγμές που έμελλε να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του μετέπειτα αρχηγού της Μπαρτσελόνα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν ο «Αντρεσίτο» ήταν 12 ετών και έπρεπε να αφήσει το πατρικό του σπίτι και την οικογένεια του για να μετακομίσει στην Βαρκελώνη και τις ακαδημίες της «La Masia» τα πράγματα κάθε άλλο παρά εύκολα ήταν. Για τον συνεσταλμένο και εσωστρεφή Ινιέστα η νέα αυτή αρχή τρόμαζε.
Ωστόσο η μοίρα φρόντισε η οικογένεια Ινιέστα να πειστεί και ο νεαρός Ισπανός να πάρει το εισιτήριο για τις κορυφαίες ακαδημίες του πλανήτη. Μοναδικός στόχος ήταν το νεαρό τότε παιδί να μπορέσει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, χωρίς κανείς να μπορέσει να προβλέψει τι θα γινόταν στη συνέχεια.
Το ταλέντο του Ινιέστα άλλωστε ξεχώριζε, με τον μικροκαμωμένο νεαρό να δείχνει ένα ακατέργαστο διαμάντι, το οποίο με την σωστή καθοδήγηση θα λάμψει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πράγμα που λίγα χρόνια αργότερα έγινε και δικαίωσε τους πάντες για την επιλογή τους.
Το κεφάλαιο Μπαρτσελόνα
Ο Ινιέστα έκανε το ντεμπούτο του με την ανδρική ομάδα της Μπαρτσελόνα τον Οκτώβρη του 2002, με τον ίδιο να φορά την μπλαουγκράνα φανέλα μέχρι τον Μάιο του 2018, μετρώντας 674 συμμετοχές, 57 γκολ και 135 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις.
Αποτελεί ένα από τους σπουδαιότερους παίκτες που έπαιξαν για το σύλλογο, έχοντας τεράστια συμβολή στην γιγάντωση της Μπάρτσα από το 2006 έως το 2016, δεκαετία που θεωρείται η κορυφαία στην ιστορία της ομάδας.
Μαζί με τον Τσάβι δημιούργησαν ένα από τα κορυφαία δίδυμα ποδοσφαιριστών που έχουν εμφανιστεί ποτέ, με τον Ινιέστα να είναι και αρχηγός στην ομάδα τα τελευταία χρόνια της παρουσίας του στο «Camp Nou» πριν μετακομίσει στην Ιαπωνία και την Βισέλ Κόμπι.
Αδιαμφισβήτητα το όνομα του Ινιέστα είναι από τα πιο αγαπητά για τους φίλους της Μπαρτσελόνα, με τον 40χρονο να γράφει τη δική του ιστορία φορώντας την φανέλα με το νούμερο «8» στην πλάτη.
Οι στιγμές μαγείας που πρόσφερε στους οπαδούς των «μπλαουγκράνα» ήταν αρκετές, με την ικανότητα να κοντρολάρει την μπάλα με τόσο όμορφο τρόπο και να ντριμπλάρει – πασάρει να είναι από τα σήματα κατατεθέν του ίδιου.
Η μάχη με τη κατάθλιψη
Σπάνια μπορεί να μπει κάποιος στο μυαλό και την ψυχοσύνθεση ενός ποδοσφαιριστή. Δύσκολα μπορείς να ψυχολογήσεις και να κατανοήσεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό κάποιου, ειδικά ενός παίκτη που το 2009 ήταν ήδη στην κορυφή της Ευρώπης. Έχοντας κατακτήσει το Euro ένα χρόνο νωρίτερα και το Champions League, πρωτάθλημα, Κύπελλο Ισπανίας εκείνη τη σεζόν, ο Ινιέστα βρισκόταν στη καλύτερη φάση της καριέρας του, ωστόσο παρά την επιτυχία και τα εκατομμύρια που είχε ήδη στην τράπεζα τα πράγματα δεν ήταν όπως φαίνονταν.
Στα 25 του χρόνια ο Ινιέστα κοιμόταν μαζί με τους γονείς του, καθώς έτσι ένιωθε ασφάλεια για να ξεπεράσει τους εσωτερικούς του δαίμονες που τον ταλαιπωρούσαν. Λίγο αργότερα θα χρειαζόταν τη βοήθεια ειδικών, προκειμένου να μπορέσει να ξεπεράσει το πρόβλημα που του στερούσε τη χαρά και τη θέληση για ζωή.
«Όταν πάλευα με την κατάθλιψη, το πιο ευχάριστο κομμάτι της ημέρας μου ήταν όταν έπαιρνα το χάπι μου και πήγαινα για ύπνο το βράδυ. Χάνεις τη χαρά από τη ζωή, από τα πάντα. Αγκάλιασα τη γυναίκα μου, αλλά ένιωθα σαν να αγκαλιάζω ένα μαξιλάρι. Δεν νιώθεις τίποτα» έχει αναφέρει σε συνέντευξη του, αρκετά χρόνια μετά.
Κάτι που δείχνει πως πίσω ακόμα και από τα πιο ευτυχισμένα χαμόγελα, μπορεί να κρύβεται μια δυσαρεστημένη ψυχή.
Ωστόσο το «μαύρο» κουτί της κατάθλιψης έκλεισε μια για πάντα, με τον Ινιέστα να καταφέρνει να ξεπερνά τις δυσκολίες και να επιστρέφει στην καθημερινότητα του, στη μεγαλύτερη νίκη της τεράστιας καριέρας του.
Ο Ισπανός με τα περισσότερα τρόπαια
O Aντρές Ινιέστα έχει κατακτήσει στην καριέρα του συνολικά 37 τρόπαια. Ο συγκεκριμένος αριθμός τον καθιστά τον Ισπανό ποδοσφαιριστή με τους περισσότερους τίτλους, έχοντας μεταξύ άλλων 1 Μουντιάλ, 2 Euro, 4 Champions League και 9 πρωταθλήματα Ισπανίας.
Στο παλμαρέ του υπάρχουν 6 Κύπελλα Ισπανίας, 3 Παγκόσμια Super Cup, 3 UEFA Super Cup και 7 Super Cup Ισπανίας.
Σε ατομικό επίπεδο ο «Δον Αντρές» έχει κατακτήσει το βραβείο για τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, ενώ παράλληλα παραμένει ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει αναδειχθεί MVP σε τελικό Euro, Μουντιάλ και Champions League.
Με λίγα λόγια το μοναδικό βραβείο που δεν έχει καταφέρει να πιάσει στα χέρια του είναι αυτό της χρυσής μπάλας, που παρότι βρέθηκε αρκετές φορές στους υποψήφιους, δεν κατάφερε να… κερδίσει τον συμπαίκτη – φίλο του Λιονέλ Μέσι.
Ωστόσο για τον ίδιο περισσότερη σημασία είχε η ομάδα και το σύνολο, που ποτέ του δεν γκρίνιαξε που δεν μπόρεσε να πάρει τον συγκεκριμένο ατομικό τίτλο, ο οποίος επί της ουσίας αποτελεί κυρίως ένα εμπορικό βραβείο.
Τα γκολ που θα μείνουν στην αιωνιότητα
Μπορεί ο Ινιέστα να μη σκόραρε πολύ, ωστόσο όταν το έκανε, τα γκολ ζύγιζαν τόνους. Χαρακτηριστικότερο όλων το τέρμα που σημείωσε στον τελικό του Μουντιάλ το 2010, στον αγώνα της Ισπανίας απέναντι στην Ολλανδία, με το οποίο οι «φούριας ρόχας» κέρδισαν το τρόπαιο.
Ένα γκολ που ισοδυναμεί με 100, αφού αποτελεί ακόμη και σήμερα το σημαντικότερο για τους Ίβηρες, οι οποίοι ανέβηκαν στη κορυφή του κόσμου για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία τους.
Το χρονόμετρο έγραφε 116΄ λεπτά, η μπάλα στρώνεται αρμονικά στα πόδια του Ινιέστα, ο οποίος χρειάζεται ένα κοντρόλ για να πιάσει το τέλειο σουτ. Μια φάση που θα μείνει αξέχαστη στον ίδιο και στους Ισπανούς όσα χρόνια και εάν περάσουν.
Άλλωστε υπάρχει κάτι ποιο σπουδαίο από το να χαρίζεις στη χώρα σου το σπουδαιότερο τρόπαιο στο ποδόσφαιρο;
Ένα χρόνο νωρίτερα, στον ημιτελικό της Μπαρτσελόνα απέναντι στην Τσέλσι και με το σκορ 1-0 υπέρ των Άγγλων, ο Ινιέστα με ένα τρομερό σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα των Λονδρέζων, πετυχαίνοντας ένα γκολ με το οποίο η Μπαρτσελόνα θα προκριθεί στον τελικό του Champions League.
Ένα τέρμα που πανηγυρίστηκε έξαλα και ακόμη και σήμερα αποτελεί ένα εκ των πιο σημαντικών στην ιστορία της ομάδας, η οποία στο τέλος της χρονιάς θα πάρει το τρόπαιο, με τον Ινιέστα να βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.
Συνήθως ο Ισπανός έδινε τις ασίστ στον Μέσι και ο τελευταίος σκόραρε, ωστόσο ο θεός του ποδοσφαίρου έγραψε ένα διαφορετικό σενάριο στο «Stamford Bridge» σε μια προσωπική δικαίωση ενός ανθρώπου που πάντα ήταν εκεί στις μεγάλες στιγμές, ωστόσο ποτέ του δεν γινόταν το κεντρικό πρόσωπο.
Κάτι που θα άλλαζε μια για πάντα εκείνη τη νύχτα.
Φυσικά στην καριέρα του ο «Ανρεσίτο» έχει πετύχει και άλλα σημαντικά γκολ, με τον ίδιο να δείχνει ότι είναι ένας παίκτης ο οποίος προτιμά να παίρνει την μπάλα όταν αυτή «καίει». Ένας cluch player όπως θα λεγόταν εάν έπαιζε μπάσκετ.
Η αποδοχή των αντιπάλων
O Iνιέστα αποτελεί από τους ελάχιστους ποδοσφαιριστές στον κόσμο που έχουν απόλυτο σεβασμό και αποδοχή από όλες τις ομάδες και τους φιλάθλους. Μπορεί να έπαιζε στην Μπαρτσελόνα ωστόσο έχει χειροκροτηθεί από τους φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης στο «Bernabeu» αφού ένας παίκτης με το ήθος, την κλάση αλλά και την συμπεριφορά του ίδιου, δεν γίνεται να έχει haters και να εκπέμπει αρνητισμό.
Δεν είναι και ότι πιο απλό για ένα παίκτη είτε της Μπαρτσελόνα, είτε της Ρεάλ να έχει συμπάθεια από τον αιώνιο αντίπαλο, άλλωστε οι μοναδικοί ποδοσφαιριστές των «μπλαουγκράνα» που έχουν πάρει χειροκρότημα από εκείνους των «μερένχες» είναι ο Ροναλντίνιο και ο ίδιος.
Χαρακτηριστικό είναι πως μετά την είδηση της απόσυρσης του Ινιέστα από την ενεργό δράση, η Ρεάλ με ανακοίνωση της θέλησε να συγχαρεί τον Ισπανό θρύλο για ότι πέτυχε, σε μια κίνηση που δείχνει γιατί ο «Δον Αντρές» αποτελεί πρότυπο αθλητή.
Ένας σύγχρονος αντί σταρ
Παρότι αποτελούσε για πολλά χρόνια ένα από τους κορυφαίος παίκτες στο κόσμο, ένα από τα καλύτερα κεντρικά χάφ στο ποδόσφαιρο, ο Ινιέστα πάντα είχε τον χαρακτήρα του απλού καθημερινού ανθρώπου. Ένας άνδρας ο οποίος ποτέ δεν έχανε τη ψυχραιμία του, ποτέ δεν φώναζε, μια προσωπικότητα που εάν δεν τον ήξερες, δεν θα τον έκανες επ’ ουδενί για ποδοσφαιριστή.
Ίσως και αυτή η ταπεινότητα – καλοσύνη να λειτούργησε αρνητικά ως ένα βαθμό στον ίδιο, αφού ποτέ δεν πήρε την δόξα που του άξιζε. Παρότι ήταν εκ των αρχηγών της Μπαρτσελόνα, οι περισσότεροι θυμούνται τον Μέσι. Μπορεί να ήταν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της Ισπανίας, αλλά τα εύσημα πήγαιναν κυρίως στον Τσάβι, τον Πουγιόλ, τον Κασίγιας και τον Ράμος.
Δεν πήρε ποτέ κάποια χρυσή μπάλα, δεν είχε την γκλαμουριά και το σταριλίκι που εξέπεμπε ο Ζιντάν, ήταν πάντα ο συμπαθητικός παίκτης που ήθελε να περνάει κάτω από τα ραντάρ και να κάνει αυτό που κάνει χωρίς θόρυβο.
Χαρακτηριστικό ότι ο Ινιέστα στην καριέρα του δεν πήρε ποτέ κόκκινη κάρτα, δεν αποβλήθηκε ούτε μια φορά, δείγμα του ότι η καλοσύνη του ήταν τέτοια, που δεν του επέτρεψε ποτέ να ξεφύγει και να «λερώσει» το όνομα και τον μύθο που έχτισε.
Σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο έχει χάσει την λάμψη του παρελθόντος, αφού πλέον το ταλέντο και η ατομική ποιότητα έχουν πάει σε 2η μοίρα, ο Ινιέστα θα θυμίζει για πάντα το «αγνό» και απλό τρόπο του να παίζεις με την μπάλα. Ένα αρχονικό στυλ που καθήλωνε με κάθε άγγιγμα, με κάθε επαφή και κοντρόλ.
Και εάν οι αριθμοί δεν είναι ικανοί να περιγράψουν τι παίκτης ήταν, ο σεβασμός – θαυμασμός των αντιπάλων προς το πρόσωπο του Ινιέστα δείχνουν για τι σπάνιο ταλέντο μιλάμε.
Άλλωστε δεν θεωρείται τυχαία από τους Ισπανούς ο κορυφαίος παίκτης που έχει βγάλει η χώρα.
