Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε σε τηλεοπτική συνέντευξη για την συνύπαρξή του με τον Νίκο Γκάλη σε Άρη και Εθνική ομάδα, ενώ όρισε και τι σημαίνει αρχηγός για αυτόν με αφορμή το ντοκιμαντέρ “Last Dance” για τον Μάικλ Τζόρνταν.
Στην εκπομπή “The2Night Show” του ΑΝΤ1 εμφανίστηκε ο Παναγιώτης Γιαννάκης και μίλησε -ανάμεσα σε άλλα- για την μπασκετική του καριέρα και τις δυσκολίες της συνεργασίας του με τον απόλυτο σταρ του Άρη και της Εθνική Ελλάδας, Νίκο Γκάλη τη δεκαετία του 80′.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε:
Για την μετεγγραφή του στον Άρη όταν ήδη στην ομάδα υπήρχε ο Νίκος Γκάλης: “Εγώ όταν ανέβηκα Θεσσαλονίκη, ανέβηκα για να μείνω για πάντα. Το πρώτο μου σπίτι το αγόρασα στη Θεσσαλονίκη με τα πρώτα μου χρήματα από τη μετεγγραφή και το ξεπλήρωσα αφού έπαιζα χρόνια.
Σίγουρα, κανείς δεν περίμενε να πάω στον Άρη, επειδή ο Νικ ήταν μία μεγάλη προσωπικότητα και μονοπωλούσε το ενδιαφέρον. Εγώ όμως ως χαρακτήρας είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να φτιάξουμε μία ομάδα που μπορεί να φτάσει ψηλά. Πίστευα ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα που άλλοι δεν τα πιστεύανε”.
Για την συνύπαρξή τους στην περιφέρεια: “Σίγουρα δεν είναι εύκολο να συνεργάζονται δύο άνθρωποι που έχουν την ευχέρεια να σκοράρουν. Στο μπάσκετ έχουμε μία μπάλα που πρέπει να μοιραστούν πάρα πολλοί. Το σκορ ήταν ελκυστικό για όλους εκείνη την περίοδο.
Πήγα στον Άρη και δεν μπορώ να πω ότι στην αρχή δεν δυσκολεύτηκα, γιατί έπρεπε να κάνω πράγματα που έβγαιναν από μέσα μου και μου άρεσαν, όπως να σταματάω έναν επικίνδυνο αντίπαλο ή να βοηθήσω έναν συμπαίκτη μου που είχε πρόβλημα στην άμυνα.
Εγώ όμως όταν έμπαινα στο γήπεδο δε με ενδιέφερε πόσους πόντους θα βάλω, αλλά πόσους θα κερδίσουμε. Αν έβλεπα ότι ο Νικ είχε την ευχέρεια να βάλει καλάθι, μου άρεσε να το κάνω, δεν είχα πρόβλημα, αυτό είναι δεδομένο”.
Για την έννοια του “αρχηγού” και το πώς μπορούν δύο μεγάλα “ΕΓΩ” να συνυπάρξουν με αφορμή το “The Last Dance”: “Το “αρχηγός” έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Δεν είναι κάτι που στο απονέμουν. Αρχηγός είναι ένα άτομο που μέσα στο γήπεδο κάνει πολλά πράγματα, παίρνει ευθύνες, υπερασπίζεται στην προπόνηση τους συμπαίκτες του.
Ο Τζόρνταν είπε πράγματα που δείχνουν τι σημαίνει αρχηγός, όπως ότι έκανε σκληρή προπόνηση και έκανε πράγματα που δεν θα έκανε άλλος, ότι πίεζε τους συμπαίκτες να τον ακολουθήσουν. Έκανε πολλά πράγματα που έχουν μία άλλη παρουσία μέσα στην ομάδα. Καταλάβαινε όμως ότι για να κερδίσεις δεν φτάνει μόνο ένας, αλλά πολλά παιδιά να έχουν ρόλους”.
Για το αν ο Γκάλης κατάλαβε ότι είχε ανάγκη τον Γιαννάκη, όπως ο Τζόρνταν ότι είχε ανάγκη τον Πίπεν για να πετύχει: “Δεν ξέρω αν το καταλάβαινε αυτό, δεν μπορώ να το ξέρω. Ο Νίκος ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε να κερδίζει, αλλά να το κάνει από την επίθεση. Αυτό δεν μπορείς να το έχεις πάντα. Όταν παίζεις με ομάδα που έχει και εκείνη επίθεση, θα πρέπει να αμυνθείς κιόλας. όταν φτάνεις σε αυτό το υψηλό επίπεδο, πολλές λεπτομέρειες μετράνε.
Ο Νικ είχε μεγάλη ευχέρεια στο να σκοράρει, μπορούσε να σκοράρει με οποιοδήποτε τρόπο. Πολλές φορές όμως δεν είχε την ίδια διάθεση να υποστηρίξει την μεγάλη επιθετική του προσπάθεια με την αμυντική του. Κι έτσι όταν έπαιζες ας πούμε αντίπαλος με τον Ντράζεν Πέτροβιτς για παράδειγμα θα έπρεπε να τον σταματήσεις με κάποιο τρόπο. Ή όταν έπαιζες με τους Ισπανούς ή με κάποια ομάδα που άρχιζε να βρίσκει αδυναμίες για να επιβληθεί”.