Ο Κώστας Μανωλάς μίλησε στην ιταλική εφημερίδα “Il Giornale” για την αναμέτρηση της Ρόμα με την Μπαρτσελόνα, ενώ αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στον Ολυμπιακό.
Ο διεθνής Έλληνας αμυντικός εξέφρασε την επιθυμία του να ολοκληρώσει την καριέρα του στους Πειραιώτες, αποκαλύπτοντας πως έχει συχνή επαφή με τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
“Θέλω να κλείσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό, απ’ τον οποίο αναδείχθηκα. Συχνά μιλάω με τον πρόεδρο και μερικές φορές τον βοηθάω με κάποιες συμβουλές”, δήλωσε χαρακτηριστικά.
Για τον Ερνέστο Βαλβέρδε: “Ο Βαλβέρδε αποχώρησε απ’ τον Ολυμπιακό όταν πήγα στην ομάδα. Είναι ένας προπονητής που του αρέσει να πιέζει ψηλά, να υπάρχουν πολλοί παίκτες όπου υπάρχει η μπάλα, επειδή όταν η ομάδα του τη χάνει, θέλει να την ανακτά αμέσως. Επίσης, δίνει μεγάλη σημασία στην άμυνα. Γι’ αυτό το λόγο η Μπαρτσελόνα έχει γίνει πιο συμπαγής ομάδα”.
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο: “Δεν ξέρω τι συμβαίνει με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σίγουρα οι επενδύσεις είναι μικρότερες από το παρελθόν και λιγότεροι παίκτες φτάνουν από το εξωτερικό. Η εθνική ομάδα αποκλείστηκε από το Μουντιάλ της Ρωσίας από την Κροατία, μια από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές ομάδες, αλλά ανακάμπτει. Ελπίζω ότι στο μέλλον θα επιστρέψουμε στις δόξες του παρελθόντος”.
Για το πώς αποφάσισε να γίνει αμυντικός: “Όταν είναι όλοι παιδιά θέλουν να σκοράρουν, να είναι επιθετικοί. Όμως εγώ αποφάσισα να πάω πιο πίσω, γιατί σε ένα καλοκαίρι ψήλωσα 10 εκατοστά και ο θείος μου Στέλιος ήταν ο καλύτερος αμυντικός στην ιστορία της Ελλάδας. Ήθελα να τον μιμηθώ, τελικά τα κατάφερα”.
Για τη Γιουβέντους και το θάνατο του Αστόρι: “Η Γιουβέντους νομίζω ότι έχει πιθανότητες για το Champions League, έχει συνηθίσει να παίζει παιχνίδια αυτού του επιπέδου. Ναι, είναι αλήθεια ότι υπήρχαν επαφές όταν ήμουν στον Ολυμπιακό, αλλά μόνο με τον μάνατζέρ μου. Από τη Ζενίτ μου προσφέρθηκε ένα ιδιαίτερο συμβόλαιο που δεν ήθελα να υπογράψω στο τέλος, αλλά ήξερα ότι αν έμενα στη Ρώμη θα ήμουν ευτυχισμένος ούτως ή άλλως.
Εδώ είμαι καλά, ακόμα και αν υπάρχει πάντα το άγχος και η πίεση των οπαδών. Θέλω να κερδίσω κάτι με αυτή την ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στη Serie A. Ο θάνατός του Αστόρι ήταν κάτι παράλογο, ήταν ένα απίστευτο παιδί και ένας σοβαρός επαγγελματίας. Εμενα μαζί του στο δωμάτιο, πάντα είχε ένα χαμόγελο και έτσι θέλω να τον θυμόμαστε. Και γι’ αυτό, όπως και με τον παππού μου, δεν πήγα στην κηδεία του”.