Τον Κυρίτση κι΄ αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Το παλικάρι μάλλον μπερδεύει την αριστερά με την ατομική τρομοκρατική δράση και δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να είναι σύντροφος ντε και καλά, ούτε αριστερός, ούτε οτιδήποτε άλλο όποιος δηλώνει αντίπαλος του καθεστώτος.
Α όλα κι΄ όλα, ο Σταύρος Θεοδωράκης μ΄ αρέσει πολύ στις συνεντεύξεις του. Ιδίως όταν αναφέρεται στις συνεργασίες. Και ξέρετε γιατί; Διότι έχει ένα πολύ γλαφυρό, σχεδόν δημοσιογραφικό τρόπο ελεύθερου ρεπόρτερ να περιγράφει τις καταστάσεις, αλλά και γιατί επιπλέον έχει ένα σταθερό μοτίβο: Δεν δίνει λευκές επιταγές. Παλιότερα δεν έδινε στο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα δεν δίνει στη Νέα Δημοκρατία.
Να και μία φορά (ελπίζω να μην επαναληφθεί γιατό τότε θα πρέπει να κοιταχτώ) που ο Κάλχας θα συμφωνήσει με τον Γιάνη (μη ρωτάτε ποιον Γιάνη γιατί ένας είναι ο Γιάνης με ένα ν).
Θα είχε μεγάλη πλάκα αν δεν είχε περιβληθεί με τη σοβαρότητα μιας μεγάλης τράπεζας. Οι αναλυτές του κολοσσού της Citigroup, που είχαν προεξοφλήσει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου 2012 και πρωτοχρονιά με δραχμή το 2013, τώρα με την ίδια σοβαρότητα βλέπουν την Ελλάδα να υποβαθμίζεται και πάλι στην κατηγορία junk από την S&P και την Moody’s μέσα στα επόμενα 3-4 χρόνια, την ύφεση το 2017 στο 3,1% και το 2018 στο 7,1%, τον πληθωρισμό στο 10,1% το 2017 και στο... +46% το 2018.
Να και μία καλή είδηση. Ο Γιάνης Βαρουφάκης θα είναι υποψήφιος στις νέες εκλογές. Και ελπίζω να εκλεγεί.
Η συζήτηση στη Βουλή για την απλή αναλογική, μπορεί να ήταν χαμηλού επιπέδου, μπορεί να σέρνονταν στα πατώματα, αλλά υπήρξαν και στιγμές λάμψης, στιγμές υψιπετείς, στιγμές παιχνιδιάρικου πνεύματος, ίσως και ολίγον αριστοφανικές.
Στο On Alert υπάρχει ένα πραγματικά ενδιαφέρον βίντεο για το Ιράκ. Θα δείτε πως ήταν η χώρα τα χρόνια 1950 ως 1959 και τότε θα διαπιστώσετε, πόσο ευεργετική και ωφέλιμη για τον ιρακινό λαό, ήταν η αμερικανική εισβολή και η προσπάθεια, όπως διακήρυξαν οι Αμερικανοί, για απαλλαγή από το δικτάτορα Σαντάμ Χουσείν και αποκατάσταση της δημοκρατία δυτικού τύπου σε μία χώρα με εντελώς ξένες παραδόσεις με τις δυτικές δημοκρατίες.
Οταν χάνω καμία πασιέντζα που παίζω στο κομπιούτερ για να περάσει η ώρα, το άτιμο σαν να θέλει να με ειρωνευτεί, προβάλλει στην οθόνη τη φράση ξεμείνατα από κινήσεις. Τις τελευταίες ημέρες εκείνη τη στιγμή δεν ξέρω γιατί μου έρχεται στο μυαλό ο Σταύρος και Το Ποτάμι.
Όποιος γνωρίζει κάτι να με πληροφορήσει αμέσως. Αγωνιώ για τον Άδωνι Γεωργιάδη. Και εξηγούμαι. Την ώρα που γίνεται ένας κακός χαμός για το σκάνδαλο της Siemens, ο Αδωνις είναι απών.
Ε, ρε γλέντια. Τί σου είναι αυτοί οι πολιτικοί. Για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους μπορούν να πουν τη μεγαλύτερη κοτσάνα ή τη μεγαλύτερη αλήθεια όσο κι αν τους εκθέτει.
Αν δεν ήταν ορθές οι παρατηρήσεις που κάνουν ξένοι αξιωματούχοι για την Ελλάδα θα είχαν πολύ μεγάλη πλάκα.
Στενός, πολύ στενός ο κορσές της εποπτείας από τους δανειστές, σε σημείο που έχει αρχίσει να εκνευρίζει πολλά κυβερνητικά στελέχη.
Περί μπούρδας, λιτότητας και αέρα κοπανιστού ο λόγος του Ανδρέα Λοβέρδου. «Αυτά που ακούστηκαν ότι η ψήφος η αρνητική προέκυψε από τη λιτότητα είναι μπούρδες, είναι αέρας κοπανιστός», δήλωσε ο βουλευτής αναφερόμενος στο Brexit.
Οταν ακροβατείς στο χείλος του νοηματικού γκρεμού, ακολουθώντας κατά βήμα τη στρατηγική της πρόκλησης για να διεκδικείς το πεντάλεπτο της επικαιρότητας, τότε κινδυνεύεις να βρεθείς στο στρατόπεδο της βλακείας.
Εδώ που τα λέμε, οφείλω να ομολογήσω την αμαρτία μου και μάλιστα να ζητήσω και ταπεινά, γονυπετής θα έλεγα, συγγνώμη από τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Αυτοί οι Γερμανοί σε κολάζουν. Ακόμα και ο συμπαθητικός κατά τα άλλα Κλάους Ρέγκλινγι, ο επικεφαλής του ESM που μας δανείζει, μπορεί να σε βγάλει από τα ρούχα σου. Και μάλιστα να σε οδηγήσει να υπερασπιστεί τον Γιάνη Βαρουφάκη.
