Τελευταία φορά σε είδα την Παρασκευή στο κανάλι. Μου είπες ότι ήσουν αγχωμένος για την πρεμιέρα της Δευτέρας αλλά με χαμόγελο. Τα είπαμε στην σκάλα στα όρθια. «Όλα θα πάνε καλά Κατερινάκι», μου είπες στο τέλος. Και σε πίστεψα. Και ήταν η τελευταία φορά. Την Κυριακή το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο ο Θεοδόσης και όταν μου είπε τα δυσάρεστα ήμουν στον δρόμο.
- Σε υψηλά επίπεδα οι προσφορές σύμφωνα με πληροφορίες
- Όλα κυλούν ομαλά αναφέρει η κυβέρνηση
- Όλες οι τελευταίες πληροφορίες για την πρωτόγνωρη διαδικασία που είναι σε εξέλιξη
Το καλοκαίρι τούτο είναι πολύ διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα. Η Ευρώπη δεν ασχολείται πια με την Ελλάδα αλλά με την ύπαρξή της την ίδια. Η δολοφονία της βουλευτή Τζο Κοξ στην Βρετανία επτά ημέρες πριν το δημοψήφισμα για το αν θα παραμείνει η χώρα στην ΕΕ είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος.
Σκεφτείτε μια είδηση με τίτλο: «Μακελειό σε νηπιαγωγείο στο Ορλάντο! Άγνωστος σκότωσε 50 μαθητές και δασκάλους». Σκεφτείτε επίσης μια είδηση με τίτλο: «Μακελειό σε εμπορικό κέντρο στο Ορλάντο. Άγνωστος σκότωσε 50 ανυποψίαστους πολίτες». Και οι δυο περιπτώσεις είναι τραγικές στο άκουσμά τους. Αίμα αθώων ανθρώπων χύνεται στο όνομα της θρησκείας, του μίσους, της εκδίκησης...
Υπομονή. Ήταν η τελευταία λέξη που βγήκε από τα χείλη του Πάπα Φραγκίσκου λίγο πριν αποχαιρετήσει τη Λέσβο και την Ελλάδα. Υπομονή στα ελληνικά για όλα όσα συμβαίνουν. Και είναι μια λέξη που βγαίνει αβίαστα από τα χείλη πολλών όταν ο άλλος είναι σε απόγνωση, σε πίεση, σε κακουχία, σε δύσκολη στιγμή.
Ειδομένη. Απρίλιος 2016. Λάσπη. Κακουχίες. Απόγνωση. Ανδρες, γυναίκες, παιδιά. Περιμένουν. Να ανοίξουν τα σύνορα.
Όσοι παρακολούθησαν χθες βράδυ την συνέντευξη που παραχώρησε η Ζωή Κωνσταντοπούλου στον ΣΚΑΙ και στον Αλέξη Παπαχελά είδαν μια άλλη Ζωή.
Σκεφτόμουν πως θα ήταν να πρέπει να ξεφύγω από τον πόλεμο, από τους φανατικούς που δεν δείχνουν καμία αξία στην ανθρώπινη ζωή και να ταξιδέψω στην άλλη άκρη του κόσμου αφήνοντας πίσω την ζωή μου, τους φίλους μου, την χώρα μου.
"Θάλασσα" στην κυριολεξία τα έκαναν οι διοργανωτές, όσον αφορά στην φετεινή τελετή των βραβείων Οσκαρ. Η 88η τελετή δεν ήταν η αποθέωση της ηθοποιίας, δεν ήταν η βαθιά υπόκλιση στο ταλέντο τόσων και τόσων κινηματογραφιστών, δεν ήταν το Χόλιγουντ, αλλά η μικροπολιτική μιας κλίκας που κατάφερε να μας γυρίσει πίσω πολλές δεκαετίες.
Ένα υπέροχο κείμενο, γραμμένο στ' αγγλικά από μια ελληνίδα, κάτοικο της Λέσβου, κάνει τον γύρο του Facebook και όχι άδικα. Το κείμενο περιγράφει μέσα από τα δικά της μάτια την προσφυγική κρίση και είναι μια κραυγή αγωνίας για όλα όσα συμβαίνουν στο νησί. Είναι μια ανοικτή επιστολή στον κόσμο, γραμμένη με περισσή αξιοπρέπεια που αξίζει να την διαβάσουν όλοι οι σκεπτόμενοι εντός και εκτός Ελλάδας για να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει στο νησί.
Κοιτάει τον φακό κατάματα. Και κουβαλάει το φορτίο του. Βαρύ! Όπως και ο δρόμος που έχει διανύσει από την πατρίδα του μέχρι εδώ. Δεν ξέρει από Σένγκεν, από ΝΑΤΟ, από συμφωνίες κορυφής, από hot spot. Ξέρει μόνο ότι πρέπει να έχει δυνάμεις και να βοηθήσει τους δικούς του να φτάσουν εκεί που πρέπει.
Σάββατο βράδυ και βρέθηκα σε ένα ρακάδικο σε μια συνοικία της Αθήνας. Μπαίνοντας μέσα, ο μέσος όρος ηλικίας ήταν το πολύ 30. Νέα παιδιά που είχαν βγεί να διασκεδάσουν το Σαββατόβραδο με την παρέα τους. Γέλια παντού, συζητήσεις, μεζέδες και τα ποτήρια να ακούγονται να τσουγκρίζουν.
- Κραχ στο Ελληνικό Χρηματιστήριο, με τον Γενικό Δείκτη στο -8% κάτω από τις 500 μονάδες και τον τραπεζικό κλάδο στο -20%
- Κάτω και από το ιστορικό χαμηλό που είχε σημειώσει τον Ιούνιο του 2012 - Δεν υπάρχουν αγοραστές!
- Πέφτουν και τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια!
- Ασφαλιστικό, προσφυγικό και οι δηλώσεις Καμμένου για εκλογές δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα
- Μέσα σε 20 λεπτά εξαφανίστηκαν τα προϊόντα από τους πάγκους στον Κολωνό
- Παραγωγοί λαϊκών αγορών μοίραζαν δωρεάν τα προϊόντα τους
- Σκοτωμός για μια σακούλα κυρίως από ηλικιωμένους με την αγωνία ζωγραφισμένη στα μάτια τους
- Οι συγκλονιστικές φωτογραφίες κάνουν το γύρο του κόσμου από το Reuters
Η χθεσινοβραδινη πρώτη αντιπαράθεση στη Βουλή ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη άφησε σε όσους την παρακολούθησαν μια αίσθηση ότι ξεκινάει μια περίοδος πόλωσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.
Πόση λατρεία μπορεί να χωρέσει μέσα σε 200 - 300 ή και 500 λέξεις για έναν άνθρωπο που δεν γνώρισα ποτέ αλλά έκλαψα με την μουσική του, ερωτεύτηκα, χάθηκα, μέθυσα, χόρεψα και έκλαψα με τον θάνατό του; Ελάχιστη....
