Σοκαρισμένοι από την εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων αλλά και πλαστικών σφαιρών από τις αστυνομικές δυνάμεις της ΠΓΔΜ, κατά τη διάρκεια των χθεσινών επεισοδίων, δηλώνουν πολλοί πρόσφυγες στην Ειδομένη.
“Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική ακόμη και μέσα στις σκηνές χθες το βράδυ. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε” λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μοχάμεντ, από το Χαλέπι της Συρίας, που ετοιμάζει τα πράγματά του μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του και κάποιους “γείτονες” από τις διπλανές σκηνές για να αναχωρήσουν “αύριο πρωί πρωί” για την Κοζάνη.
“Έχουμε ακούσει πως εκεί είναι καλές οι συνθήκες και μετά τα χθεσινά γεγονότα δεν μπορούμε να μείνουμε ούτε λεπτό πλέον εδώ” λέει.
Αγανακτισμένος από την τροπή που πήραν χθες τα πράγματα δηλώνει ο Σοράν από το Ιράκ, ο οποίος βρέθηκε στην “καρδιά” των χθεσινών γεγονότων και χτυπήθηκε από πλαστική σφαίρα.
Σήμερα το μεσημέρι, ο Σοράν βρέθηκε και πάλι μπροστά στον φράχτη, όπου χθες σημειώθηκαν τα επεισόδια, και κρατώντας έναν κάλυκα δακρυγόνου, μέσα στον οποίο είχε βάλει λίγα λουλούδια, “ευχαρίστησε” τους αστυνομικούς της γειτονικής χώρας για το τραύμα του.
Περίπου 100 άτομα συγκεντρώθηκαν νωρίτερα μπροστά στον φράχτη, κρατώντας μια ελληνική και μια γερμανική σημαία και κλαδιά που έκοψαν από τα δέντρα της περιοχής -ως ένδειξη των ειρηνικών τους προθέσεων, όπως έλεγαν- και ύστερα από λίγη ώρα αποχώρησαν.
“Ξέρετε γιατί είμαστε εδώ; Φύγαμε από τον πόλεμο και είμαστε πρόσφυγες. Δεν θέλουμε να μείνουμε στη χώρα σας, θέλουμε να τα περάσουμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας” είπε εκπρόσωπός τους, απευθυνόμενος στα αγγλικά στους αστυνομικούς της ΠΓΔΜ.
Λίγα μέτρα μακριά από τον φράχτη, σε μία από τις μικρές σκηνές που έχουν “φυτρώσει” μέσα στα χωράφια δεξιά και αριστερά του καταυλισμού, μία γυναίκα δείχνει το κατακόκκινο πρόσωπό της και λέει: “Είμαστε ζώα και μας φέρονται έτσι; Δεν έχουν μάνα και παιδιά αυτοί; Δεν ξέρουν πως δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα με όλα αυτά τα δακρυγόνα που έριξαν;”.
“Δεν φτάνει που μας ‘έλουζαν’ με αυτά ακατάπαυστα, από το πρωί ως το βράδυ, ήταν και ληγμένα” σπεύδει να συμπληρώσει ο σύζυγός της και δείχνει έναν κάλυκα, πάνω στον οποίο αναγράφεται το έτος 1996.
“Η χθεσινή βία μού έφερε στο μυαλό τη στιγμή που γινόταν οι επιθέσεις στη Χομς. Με έπιασε πανικός” αναφέρει, από την πλευρά της, η Χάνα, μια νεαρή Σύρια που, όπως λέει, είδε πολλά παιδιά να ξεσπούν σε κλάματα βλέποντας τις μητέρες τους να τρέχουν πανικόβλητες, όταν άρχισαν να πέφτουν τα δακρυγόνα.
“Πολλά παιδιά έχουν βιώσει τη βία του πολέμου και όλη αυτή η κατάσταση τούς δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος. Να φανταστείτε πως στην αρχή φοβόντουσαν και τα ελικόπτερα που κατά καιρούς πετούν από πάνω μας” υποστηρίζει.
Την ίδια ώρα, μετανιωμένοι δηλώνουν κάποιοι απ’ όσους ήρθαν χθες από διάφορα κέντρα φιλοξενίας στην Ειδομένη, επειδή πίστεψαν στα σενάρια περί επικείμενου ανοίγματος των συνόρων. “Ήρθαμε από τα Γιαννιτσά για να περάσουμε τα σύνορα επειδή έχουμε κουραστεί από την κατάσταση που βιώνουμε εδώ και περίπου ενάμιση μήνα. Αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι θα βρισκόμασταν σε πεδίο μάχης” λέει ένας Σύριος, καθώς απομακρύνει τον μικρό του γιο από τον φράχτη.