Στις δύσκολες στιγμές που πέρασε το τελευταίο διάστημα η οικογένεια του αναφέρθηκε ο Άκης Σκέρτσος, σε ανάρτησή του στα social media. O υπουργός Επικρατείας μίλησε για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο γιος του και το δύσκολο χειρουργείο στο οποίο υποβλήθηκε.
Ο γιος του Άκη Σκέρτσου είχε εκ γενετής κακή τοποθέτηση των εντέρων του που οδήγησε σε οξεία συστροφή. Την περασμένη Τετάρτη μάλιστα ο Βασίλης, όπως ανέφερε ο υπουργός Επικρατείας, χρειάστηκε να υποβληθεί σε ένα δύσκολο χειρουργείο. Στην ανάρτηση του στο Facebook, υπογραμμίζει ότι αναφέρεται δημόσια στο περιστατικό αφενός για να πιστέψει ο γιος του πόσο δυνατός είναι, αφετέρου για να υπενθυμίσει στους γονείς ότι τα παιδιά δεν είναι άτρωτα και ότι δεν πρέπει να αμελούν ό,τι συμπτώματα εμφανίζουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επίσης, ο υπουργός Επικρατείας δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όλους τους γιατρούς που φρόντισαν τον γιο του, σημειώνοντας ότι αποτελούν «θησαυρό» για το Εθνικό Σύστημα Υγείας. «Οι άνθρωποι αυτοί μας έκαναν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Χάρισαν ξανά πίσω στον μικρό μας την πολύτιμη υγεία του» γράφει – μεταξύ άλλων – ο Άκης Σκρέτσος.
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει ο Άκης Σκρέτσος:
«Οι τελευταίες δυο εβδομάδες ήταν πολύ δύσκολες για τους τρεις μας, πρωτίστως για τον Βασίλη μας, αλλά και για την Αυγή και εμένα. Συνεχείς εμετοί, έντονος πόνος στην κοιλιά και απόφραξη του εντέρου οδήγησαν στη διάγνωση ότι ο μικρός μας είχε εκ γενετής κακή τοποθέτηση των εντέρων του που οδήγησε σε οξεία συστροφή και τελικά σε ένα αναπόφευκτο, δύσκολο τρίωρο χειρουργείο την περασμένη Τετάρτη.
Το χειρουργείο χάρη στον εξαιρετικό και έμπειρο παιδοχειρούργο Κωνσταντίνο Νίκα και την ιατρική και νοσηλευτική του ομάδα, πέτυχε ευτυχώς πλήρη ανάταξη της λειτουργίας αλλά και σωστή επανατοποθέτηση λεπτού και παχέος εντέρου. Τους ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας και δημόσια. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ επίσης στην καθηγήτρια παιδιατρικής κα. Χριστίνα Κανακά και την ομάδα της στο Παίδων που αποτελούν έναν θησαυρό για το εθνικό σύστημα υγείας. Οι άνθρωποι αυτοί μας έκαναν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Χάρισαν ξανά πίσω στον μικρό μας την πολύτιμη υγεία του. Δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι θα σήμαινε να αργούσαμε λίγες ώρες ακόμη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο λόγος όμως που κάνω δημόσια αυτή την ανάρτηση, παρότι εκθέτω ευαίσθητα ιατρικά δεδομένα, είναι άλλος.
Πρώτα και κύρια γιατί θέλω να ξέρει και να πιστέψει ο Βασίλης μας πόσο δυνατός είναι αλλά και πόσο πιο δυνατός βγήκε από αυτό το χειρουργείο. Είναι ένα μεγάλο σοκ για τα παιδιά όταν εκπίπτουν από τη σφαίρα του «άτρωτου» που περιβάλει την παιδική ηλικία και αθωότητα. Αυτή η βίαιη συνάντηση με τη σκληρή πραγματικότητα ότι όλοι είμαστε ατελείς και τρωτοί μπορεί να τα πληγώσει αφάνταστα. Και θέλει πολλή δουλειά για να συμφιλιωθείς μαζί της…δουλειά που δυστυχώς πολλοί ενήλικοι ή μεσήλικοι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να ολοκληρώσουν.
Βασίλη μου είσαι ένας μαχητής και νικητής της ζωής ήδη από πολύ μικρή ηλικία και θέλω να το βάλεις καλά στο μυαλό σου αυτό. Η τομή που σου άφησε αυτή η δοκιμασία δεν είναι ούτε άσχημη ούτε κακή. Είναι ένα παράσημο. Είναι ολόδικη σου, είναι αυτή που σε κάνει ξεχωριστό και πρέπει να την αγαπήσεις.
Ο δεύτερος λόγος αφορά τους γονείς μικρών παιδιών. Παρότι η συγκεκριμένη πάθηση είναι σχετικά σπάνια και εντοπίζεται στο 90% των περιπτώσεων στον προγεννητικό έλεγχο, στη δική μας περίπτωση αυτό δεν συνέβη, με αποτέλεσμα το παιδί να ταλαιπωρείται για σχεδόν 12 χρόνια με -συχνότερες σε μικρή ηλικία και πιο αραιές όσο μεγάλωνε- κρίσεις εμετού και πόνου στο στομάχι.
Η συμπτωματολογία είναι πολύ συγκεκριμένη: επαναλαμβανόμενοι εμετοί, έντονος πόνος στην κοιλιά και απόφραξη εντέρου. Αν συμβαινουν σωρευτικά και τα τρία τότε πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ το παιδί να κάνει υπέρηχο και να το δει παιδογαστρεντερολόγος και παιδοχειρούργος. Μην το αμελήσουν όσοι γονείς αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα.
Κλείνω με μια φωτογραφία που με γεμίζει συγκίνηση μαζί με χαρά και αισιοδοξία. Με αυτό το ήρεμο χαμόγελο της επίγνωσης ότι, ναι, η ζωή είναι γεμάτη και με δυσκολίες και δοκιμασίες αλλά με τη βοήθεια της επιστήμης, με πίστη και προσπάθεια μπορούμε να τις υπερβούμε, και έτσι να γίνουμε πιο δυνατοί, πιο ώριμοι αλλά και πιο συμφιλιωμένοι με το πεπρωμένο της ανθρώπινης τρωτότητας. Μόνο έτσι μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας αλλά και να χαρούμε πραγματικά και ουσιαστικά το δώρο της ζωής».
