Στο νοσοκομείο παραμένει ο γνωστός μουσικός, Άρης Μουγκοπέτρος, μετά τον τραυματισμό του από έκρηξη κροτίδας στο χέρι του κατά τη διάρκεια πασχαλινού γλεντιού, με αποτέλεσμα να χάσει δύο δάχτυλα.
Ο Άρης Μουγκοπέτρος, ο οποίος έχει στο πλευρό του την οικογένειά του αλλά και ανθρώπους που τον ακολουθούν, μίλησε για τη δύναμη που παίρνει από την στήριξη και την αγάπη του κόσμου μετά τον ακρωτηριασμό του από κροτίδα – στο πλευρό του βρέθηκε και η Ιωάννα Παλιοσπύρου προκειμένου να του συμπαρασταθεί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Είναι δίδαγμα δύναμης και έχουμε μόνο να κερδίσουμε από αυτό το πρόσωπο. Πόσο όμορφη είναι η ψυχή της, άλλο τόσο όμορφο είναι και το πρόσωπό της και μας το δείχνει κάθε μέρα. Νιώθω πολύ τυχερός που την έχω δίπλα μου, η Ιωάννα Παλιοσπύρου.
Την ευχαριστώ δημόσια που ήρθε εδώ και μου έδωσε τόσο μεγάλη δύναμη», είπε ο Άρης Μουγκοπέτρος στο σημερινό (05.05.2025) Live News, με την Ιωάννα Παλιοσπύρου να σημειώνει:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Ήρθα να κάνω μια αγκαλιά στον Άρη, να του δώσω λίγο ελπίδα και δύναμη, είμαι πολύ αισιόδοξη, όλα θα πάνε τέλεια. Ο Άρης είναι έτσι όπως πρέπει να είναι, αισιόδοξος. Τα επόμενα βήματα θέλουν ψάξιμο, προσοχή αλλά πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Τα περαστικά μου και την αγάπη μου την έχει, είμαι δίπλα του».
«Eγώ θα ξαναπαίξω»
«Με την αγάπη τους, μου δίνουν δύναμη για να είμαι σίγουρος μέσα μου ότι θα επιστρέψω και θα επιστρέψω δριμύτερος. Θα κάνω ό,τι μπορώ, θα κάνω αυτό που ξέρω και με μάθανε οι δικοί μου, αυτό που μου έμαθε ο πατέρας μου από μικρός, οι θείοι μου, τα αδέρφια μου, η γυναίκα μου, τώρα τα παιδιά μου, οι φίλοι μου, οι πραγματικοί φίλοι μου, για να είμαι εκεί και να τους δώσω αυτό που έχουν μάθει όλα αυτά τα χρόνια.
Θες με δύο χέρια, θες με ένα, εγώ θα ξαναπαίξω, δεν θα το βάλω κάτω, είναι αυτό που από την πρώτη στιγμή, από 10 χρόνων, έπιασα ένα κλαρίνο στα χέρια μου και είπα ότι αυτό θα είναι η δουλειά μου ασυναίσθητα, έτσι θα πω και τώρα ότι, αν με ακούει τώρα ο πατέρας μου, θα του πω ότι εγώ θα ξαναπαίξω για αυτόν», λέει ο διάσημος μουσικός μέσα από το νοσοκομείο.
Αναφερόμενος στο περιστατικό που του στοίχισε δύο δάχτυλα, λέει:
«Όσοι ξέρουν, ξέρουν πολύ καλά ότι οι τελευταίες γιορτές μου το Πάσχα, δεν πήγαινα καθόλου στην Ανάσταση γιατί φοβόμουν τις κροτίδες και όλα αυτά, και τώρα ένας λόγος παραπάνω που είχα και τα παιδιά μου. Οι δύο εφιάλτες που είχα πάντα στη ζωή μου ήταν όταν εγώ πέσω σε έναν γκρεμό και όταν εγώ κάτι ανατιναχτεί δίπλα μου και χάσω τα χέρια μου. Το δεύτερο το έζησα πραγματικά στο χειρότερό του σενάριο. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξέρω εγώ ότι είναι κάτι τέτοιο. Έχω αναφέρει ότι νόμιζα ότι είναι αυτό που βάζουνε στις τούρτες, νόμιζα ότι είναι αυτό που πετάει, ο πυρσός στις τούρτες.
Προφανώς αυτό όταν το άναψα, που ξαναλέω το άναψα εγώ και παίρνω όλη την ευθύνη για αυτό και θέλω ό,τι είναι σε αυτό το κομμάτι να το χρεωθώ. Αλλά όμως δεν χρωστάω και κάτι να χρεωθώ κάτι όταν ο άλλος με παρέπεμψε να το ανάψω αυτό δύο και τρεις φορές. Και εγώ εντάξει… παρόλα αυτά στεναχωρήθηκα γιατί επειδή ξέρω πώς έχει γίνει, περίμενα να ‘ρθει, να είναι έξω από την πόρτα μου, να μου πει αυτός ο άνθρωπος μία συγγνώμη δηλαδή, δεν ήθελα κάτι άλλο. Δεν ήθελα ούτε το κακό του, ούτε τίποτα. Και μόλις βλέπω ότι έχει πάρει όλη αυτήν τη διάσταση όλο αυτό το πράγμα, λέω ο Θεός ξέρει».
«Θα τα καταφέρω»
«Θεωρώ ότι έπρεπε να μεριμνήσει το κάθε μαγαζί και ο κάθε χώρος που εργαζόμαστε, για το τι μπαίνει και βγαίνει μέσα σε έναν χώρο γιατί εγώ στην παρούσα εκδήλωση πήγα να εργαστώ, δεν πήγα να διασκεδάσω. Ήταν η δουλειά μου αυτή».
Περιγράφοντας τις στιγμές πανικού που ακολούθησαν της έκρηξης, σημειώνει:
«Ο άνθρωπος αυτός θυμάμαι ότι με το που κατεβαίνω κάτω, η πρώτη μου κουβέντα που του λέω, είναι ‘γιατί δεν μου είπες τι ήταν αυτό ρε’. Αυτή ήταν η κουβέντα μου. Και αυτός έλεγε συνέχεια ‘τον σκότωσα, τον σκότωσα’. Μετά, δεν θυμάμαι κάτι άλλο, έφυγα. Δεν τον ξαναείδα ποτέ».
«Έχουμε δρόμο πολύ μπροστά μας αλλά δεν το βάζουμε κάτω», επισημαίνει για την αποκατάσταση της υγείας του.
«Δεν γίνεται να μην γυρίσω. Θα τα καταφέρω», λέει κλείνοντας τη συνέντευξή του.
