Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας δικαίωσε χειριστή τσάπας, που εργαζόταν στα έργα κατασκευής της Εγνατίας Οδού μέχρι το 2005.
Ο Άρειος Πάγος διαφώνησε τόσο με την αντίθετη κρίση του Πρωτοδικείου, όσο και του Εφετείου, και ανέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο Αθηνών για νέα εκδίκαση, ενώ επιδίκασε στην εργοδότρια εταιρεία τα δικαστικά έξοδα του χειριστή τσάπας.
Ο εργαζόμενος προσέφυγε στα δικαστήρια διεκδικώντας διαφορές ύψους 250.479 ευρώ, τρία χρόνια μετά την απόλυσή του.
Το Β2 Τμήμα του Αρείου Πάγου αναίρεσε την απόφαση του Εφετείου Αθηνών, που δέχθηκε ότι δεν πρέπει να καταβληθεί στον εν λόγω εργάτη το ποσό των 250.479 ευρώ, το οποίο ανέκυψε κατά τον χρόνο απασχόλησής του από μη καταβληθείσες αποδοχές υπερωριακής εργασίας και κυριακάτικης εργασίας (προσαύξηση 75% για την παροχή εργασίας κατά τις Κυριακές), κ.λπ., καθώς αφενός διεκδίκησε το επίμαχο πόσο τρία χρόνια μετά τη νόμιμη απόλυσή του και αφετέρου το διάστημα που εργαζόταν δεν διαμαρτυρήθηκε για τις επίμαχες οικονομικές διαφορές.
Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος (Πρόεδρος τμήματος η Αντιπρόεδρος Ασπασία Καρέλλου και Εισηγητής ο Αρεοπαγίτης Θεόδωρος Τζανάκης) έκρινε, κατ’ αρχάς, ότι «επί αξιώσεων απολυθέντος εργαζομένου για την καταβολή οφειλομένων αποδοχών, επιδομάτων κ.λπ., μόνη η έλλειψη διαμαρτυρίας αυτού για τη μη καταβολή τους κατά το χρόνο που παρείχε την εργασία του στον εναγόμενο εργοδότη δεν δικαιολογεί τη δημιουργία εύλογης πεποίθησης στον τελευταίο ότι δεν προτίθεται ν’ ασκήσει τις αξιώσεις αυτές».
Παράλληλα, στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σημειώνεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα (απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος) και στο πλαίσιο των περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεων του μέσου χρηστού κοινωνικού ανθρώπου, οι εργασιακές αξιώσεις θεωρείται ότι δεν ασκούνται καταχρηστικά όταν αυτό δικαιολογείται επαρκώς, και όταν η όλη συμπεριφορά του εργαζομένου, αλλά και η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, δικαιολογούν επαρκώς τη μεταγενέστερη άσκησή τους.