Ο γενναίος στρατιωτικός μίλησε στον Guardian και αφηγήθηκε την πορεία των γεγονότων. Ο ίδιος και η γυναίκα του, Θεοδώρα, σταμάτησαν σε ένα καφέ δίπλα στη θάλασσα αλλά και ποτέ δεν φαντάστηκαν ότι η καθημερινή τους βόλτα θα έπαιρνε διαφορετική εξέλιξη.
Τη στιγμή που το δουλεμπορικό έπεσε στα βράχια της Ρόδου διαλύθηκε σε λίγα λεπτά λες και ήταν φτιαγμένο από χαρτί δηλώνει ο Αντώνης Δεληγιώργης. Σε λίγη ώρα μαζεύτηκαν στην περιοχή σωστικά συνεργεία, η ακτοφυλακή, ασθενοφόρα ακόμα και ψαράδες με τα καικια τους.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ο 34χρονος έβγαλε το πουκάμισό του και βούτηξε στο νερό για να σώσει όσους περισσότερους ναυαγούς μπορούσε. Στην αρχή φορούσε τα παπούτσια του αλλά μετά τα έβγαλε για να μπορεί να κινηθεί καλύτερα. Τονίζει ότι “το νερό ήταν γεμάτο πετρέλαιο από τη βάρκα και οι βράχοι ήταν ολισθηροί και απότομοι. Κόπηκα πολύ άσχημα στα χέρια και τα πόδια μου, αλλά το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να σώσω αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους”.
Στο χάος εκείνης στιγμής δεν μπορούσε να θυμηθεί αν είχε σώσει τρεις ή τέσσερις άνδρες, ή τρία ή τέσσερα παιδιά, ή πέντε ή έξι γυναίκες αλλά αυτό που θυμάται είναι έναν άντρα, που ήταν δύσκολο να φτάσει, να κρατιέται από συντρίμμια και να πεθαίνει.
Ο στρατιωτικός έσωσε, εκτός από την γυναίκα που γέννησε στο νοσοκομείο, και την Wegasi Nebiat, την 24χρονη μετανάστρια από την Ερυθραία που φαίνεται στις φωτογραφίες. Αν και ήταν δύσκολη η διάσωσή της λόγω των κυμάτων την άρπαξε στον ώμο του και την έβγαλε στη στεριά.
Όταν ακούει τον τίτλο ήρωα σωπαίνει εξηγώντας ότι δεν υπήρχε τίποτα γενναίο αλλά απλά μία πράξη “από άνθρωπο σε άνθρωπο”.
ΠΗΓΗ: guardian
