Όσο το Oruc Reis κινείται απειλητικά στις θαλάσσιες ζώνες του νησιωτικού συμπλέγματος της Μεγίστης και συγκεκριμένα μεταξύ Καστελόριζου και Στρογγύλης, το newsit.gr με την βοήθεια του συνταξιούχου φαροφύλακα Νικήτα Σαμψάκου πραγματοποιεί ένα “ταξίδι” πάνω στην βραχονησίδα, που αποτελεί το ανατολικότερο τμήμα της ελληνικής γης.
Όπως αναφέρει από το 1975 που πρώτος πάτησε το πόδι του στο νησί μέχρι και το 2006 φυλούσε Θερμοπύλες, καθώς η Στρογγύλη βρίσκεται μια ανάσα μακριά από τα Τουρκικά παράλια.
«Το νησάκι είναι νοτιοανατολικά κοντά στην Τουρκία, ενώ απέναντι έχει ένα ακόμα νησί που το λένε Δασειά. Φόβο δεν είχαμε όσο έμεινα επάνω, όμως θυμάμαι έντονα τις δύσκολες μέρες του πολέμου στο Ιράκ το 1991, όπου έβγαιναν τότε οι πρόσφυγες. Τα πράγματα τώρα με τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν έχουν αγριέψει και με τις ορέξεις που φαίνεται να έχει», αναφέρει.
«Όσο υπάρχω και μπορώ θα πηγαίνω γιατί το έχω αγαπήσει το νησί. Ακόμα και όταν παντρεύτηκα γαμήλιο ταξίδι στην Στρογγύλη πήγα την γυναίκα μου»
Και προσθέτει: «Από το Καστελόριζο η Στρογγύλη είναι μια απόσταση κοντά στα 4 μίλια. Μπορεί να είμαι συνταξιούχος πια αλλά εξακολουθώ και πηγαίνω γιατί έχω τα ζώα μου εκεί. Επισκέπτομαι το νησί κάθε δέκα μέρες. Όσο υπάρχω και μπορώ θα πηγαίνω γιατί το έχω αγαπήσει το νησί. Ακόμα και όταν παντρεύτηκα γαμήλιο ταξίδι στην Στρογγύλη πήγα την γυναίκα μου».
Αναμνήσεις μια ζωής
«Μπορεί να έχω φύγει εδώ και 14 χρόνια από την Στρογγύλη, ωστόσο οι αναμνήσεις εξακολουθούν να είναι χαραγμένες στο μυαλό μου. Η ζωή σίγουρα ήταν μονότονη, όμως έχω πολλά να θυμάμαι. Ήμασταν δυο και τρία άτομα επάνω και είχαμε την ευθύνη να ανάβουμε και να σβήνουμε τον φάρο. Σήμερα στο νησί υπάρχει φαροφύλακας νεότερης γενιάς. Τώρα υπάρχουν τα πάντα στο νησάκι. Όταν πήγα εγώ δεν υπήρχε τίποτα. Πριν το 1987 που ο φάρος έγινε αυτόματος η ζωή ήταν δύσκολη. Πάνω εκεί ζυμώναμε ψωμί, τρώγαμε όλα εκεί τα κάναμε».
Από το σύμπλεγμα των νησιών κάποια είναι Τουρκικά
«Είναι ένα σύμπλεγμα νησιών από τα οποία κάποια είναι Ελληνικά και κάποια ανήκουν στην Τουρκία. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα έχουμε φασαρίες και πως όλα είναι στο πλαίσιο της Τουρκικής προκλητικότητας. Ο κόσμος δεν φοβάται έχουμε ησυχία μέχρι και σήμερα, οι Τούρκοι να καθίσουν στ’ αυγά τους και να μην θέλουν φασαρίες».
Ατελείωτες βάρδιες μοναξιάς
«Τον φάρο τον έφτιαξαν οι Γάλλοι το 1916 και υπάρχει ένα σπίτι εκεί με τρία δωμάτια, κουζίνα, αποθήκες, φούρνο τα πάντα. Εκεί έμεινα από το 1975 μέχρι το 2006. Κάναμε βάρδιες καθόμασταν κάθε φορά 15 με 20 μέρες και μετά για 10 μέρες ήμασταν εκτός. Πηγαίναμε και ερχόμασταν», λέει.
«Η αγάπη για την πατρίδα ήταν, είναι και θα είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και τα δύσκολα γίνονται εύκολα»
Και καταλήγει: «Η περίμετρος του νησιού είναι περίπου δυο χιλιόμετρα. Με το κάθισμα του ήλιου ο φάρος έπρεπε ν’ ανάψει και με την ανατολή να σβήσει. Τώρα όμως είναι αυτόματος γιατί πριν το 1987 ήταν πετρελαιοκίνητος. Τότε κάναμε κανονικές βάρδιες 6 απόγευμα με 12 βράδυ και 12 βράδυ με 6 το πρωί, ήταν δύσκολα. Η αγάπη όμως για την πατρίδα ήταν, είναι και θα είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και τα δύσκολα γίνονται εύκολα».