Ο Χρήστος Γραμματίδης πάλεψε γενναία αλλά δεν τα κατάφερε. Ο γνωστός δικηγόρος έχασε δυστυχώς τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν μόλις 36 ετών. Οι συγκλονιστικές αναρτήσεις του μέσα από τον Ευαγγελισμό όπου έδινε τον δικό του τεράστιο αγώνα τους τελευταίους μήνες αποδεικνύουν το απαράμιλλο θάρρος του απέναντι στην αρρώστια που τελικά δεν στάθηκε δυνατό να νικήσει.
Όσοι τον γνώρισαν ξέρουν ότι ήταν ένα πλάσμα λαμπερό. Που δεν έχασε το χιούμορ του ούτε τους τελευταίους μήνες που αγωνιζόταν για τη ζωή του. Που πάλεψε με γενναιότητα μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η διάγνωση και η μεγάλη μάχη
Ο Χρήστος Γραμματίδης διαγνώστηκε πριν κάποιους μήνες με επιθετικό μη Hodgkins λέμφωμα σταδίου 4, ένα είδος καρκίνου του λεμφικού συστήματος.
Σε συνέντευξή του στο amagi είχε περιγράψει τις σκέψεις του από τη στιγμή της διάγνωσης:
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω, αλλά φοβάμαι τον πόνο και την κατάρρευση. Δεν ήθελα να υποφέρω, να γίνω σκελετός και να μην μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέψεις περί αδίκου δεν μπήκα ποτέ. Και θα ήταν και γελοίο. Δηλαδή θα ήταν δίκαιο να αρρώσταινε κάποιος άλλος; Υπάρχει δίκαιη αρρώστια; Εφόσον είμαστε θνητοί, παίζουν κι αυτά.
Τουλάχιστον εγώ ζω στη Δύση του 21ου αιώνα, όπου έχουμε φάρμακα και θεραπείες. Αυτός που έχει λέμφωμα στο Μπουρούντι, ξέρω γω, τι να πει για αδικία; (…)
Σήμερα σκέφτομαι ότι με νοιάζει τελικά αν θα πεθάνω. Δεν θέλω, είναι νωρίς. Επιμένω ότι δεν θέλω να γεράσω πολύ, να γίνω ραμολί, αλλά τα 35 δεν μου φτάνουν. Θέλω αλλά τόσα σίγουρα. Δεν φοβάμαι τόσο, εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά, αλλά κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κουραστεί. ’Ντάξει, ανθρώπινο…»
«Χωρίς τη στήριξη που έχω από σύντροφο, οικογένεια, φίλους και γιατρούς, θα είχα πεθάνει ήδη. Δεν έμεινα λεπτό μόνος, δεν με έχουν αφήσει στιγμή. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι αλληλένδετο με το πρώτο: έχω δει στο νοσοκομείο πώς περνάνε αυτήν την αρρώστια οι άνθρωποι που είναι μόνοι. Είναι απάνθρωπο, αβάσταχτο. Μην αφήνετε τους ανθρώπους μόνους. Στο μαζί κρύβεται η αξιοπρέπεια…»
Μαθήματα θάρρους
Με τις αναρτήσεις του στο Facebook μέσα από τον Ευαγγελισμό περιέγραφε την καθημερινότητά του και τη μάχη του με την ασθένεια. Μνημεία αυτοσαρκασμού τα συγκλονιστικά του μηνύματα έδωσαν θάρρος σε εκατοντάδες άλλους ασθενείς και έκαναν τον Χρήστο σχεδόν σύμβολο στον αγώνα κατά του καρκίνου.
Πριν από λίγες ημέρες είχε ενημερώσει ότι βρέθηκαν νέοι όγκοι στον εγκέφαλο. «Δεν το βάζει κάτω βέβαια η αρρώστια αλλά δεν το βάζει κάτω και ο ασθενής. Δεν είναι και προς θάνατο Θα μου πεις. δηλαδή είναι αλλά μην κολλάμε σε λεπτομέρειες. εμείς το κεφάλι ψηλά» έγραφε σε αυτό του το ποστ…
https://www.facebook.com/chris.gramatidis/posts/10156469799029525
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10156461426149525&set=a.10150156228314525.302416.701299524&type=3&theater
https://www.facebook.com/chris.gramatidis/posts/10156455544514525
https://www.facebook.com/chris.gramatidis/posts/10156450804544525
https://www.facebook.com/chris.gramatidis/posts/10156436600829525
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10156434034599525&set=a.10150156228314525.302416.701299524&type=3
Με στίχους του Σεφέρη που ο Χρήστος Γραμματίδης λάτρευε, τον αποχαιρέτισε μέσω Facebook ο πολύ στενός του φίλος, συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ.
Είτε βραδιάζειείτε φέγγειμένει λευκότο γιασεμί.(Πασά μου λατρεμένε, αγόρι μου με τη χρυσή καρδιά, θα μας λείψεις φριχτά. Καλό αντάμωμα στην αντίπερα όχθη.)
Gepostet von Auguste Corteau am Samstag, 23. Juni 2018
Αντίο Χρήστο. Τώρα επιτέλους θα ξεκουραστείς…