Συνέντευξη Τύπου έδωσαν οι διασώστες της ΕΜΑΚ και του ΕΚΑΒ οι οποίοι βρέθηκαν στα συντρίμμια που άφησαν οι σεισμοί στην Τουρκία, και με αυταπάρνηση και ασταμάτητη δουλειά έσωσαν ανθρώπους.
Τα στελεχη της ΕΜΑΚ και του ΕΚΑΒ, περιέγραψαν μεταξύ άλλων τις στιγμές από την αποστολή τους στην Τουρκία που δεν θα ξεχάσουν.
Ο επιπυραγός Παναγιώτης Γιαννόπουλος σημείωσε αρχικά πως οι διασώστες της ΕΜΑΚ εστάλησαν στην Τουρκία μετά το αίτημα της γειτονικής χώρας και την ενεργοποίηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας.
Οι Έλληνες διασώστες ήταν ο πρώτος πυρήνας συντονισμού για τις διεθνείς απόστολές, και αμέσως ανέπτυξαν γραφείο συλλογής πληροφοριών καλώντας τους τοπικούς πληθυσμούς να τους δώσουν σημαντικές πληροφορίες για ανθρώπους που ήταν σε κίνδυνο ή ήταν εγκλωβισμένοι στα ερείπια.
«Ήμασταν ο πρώτος θυλακας συντονισμού μαζί με την ομάδα Ελβετίας εξήγησαν και η πρώτη πηγή παροχής πληροφορίων στο διεθνές κέντρο συντονισμού που συστήνεται σε τέτοιες περιπτώσεις και κατευθύνει τη διεθνή βοήθεια, ανέφερε χαρακτηριστικά» είπε ο επιπυραγός.
Καρέ – καρέ οι διασώσεις μέσα από συγκλονιστικές περιγραφές
Ανέφερε σαν την πιο χαρακτηριστική εικόνα που του έχει μείνει αυτή των παιδιών που έπαιζαν σε παιδική χαρά, χαμογελώντας εν μέσω της καταστροφής.
«Μας συγκλόνιζαν οι φωνές των θαμμένων ζωντανών, που μετά σταματούσαν και είχαμε αγωνία να τις ξανακούσουμε» είπε.
Ο πυραγός Νικα Κωνσταντίνο, περιέγραψε ως την πιο δύσκολη στιγμή γι αυτόν, αυτή της διάσωσης της μικρής Αϊρίν.
«Εγώ δεν το είδα γιατί με χώριζε ένα δοκάρι αλλά ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Νίκας που ήταν μαζί της και της κρατούσε το χέρι άρχισε να φωνάζει το όνομά της.
«Εκεί τα χρειαστήκαμε γιατί ο κόπος που είχαμε δώσει ήταν αμέριστος» ανέφερε στη συνέχεια ο πυραγός Κρικέλης Θωμάς. «Μας άφησε δύο φορές η Αϊριν» είπε και συμπλήρωσε πως «αν λιποθύμησε ή οχι δεν το ξέρω γιατί ήταν ο Κωνσταντίνος Νίκας παρών».
Αναφέρθηκε και στη στιγμή που βγηκε ένα αγοράκι 11 ετών. «Έτυχε να είμαι απέναντι όσο η ομάδα δούλευε με το 6χρονο κορίτσι που διασώσαμε. Ήμουν εγώ να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ γιατί δεν είχα τα μέσα, του δίναμε νερό με ένα ποτήρι και έφτανα στο σημείο να το βρέχω επειδή ήταν ξαπλωμένος, σε κάποια στιγμή είχε γίνει μούσκεμα, ζήτησα ένα καλαμάκι, μου έφεραν ένα καλαμάκι πράσινο σε σχήμα φοίνικα και κάθε φορά που το έβγαζα μου έλεγε “no,no” για να συνεχίσω. Παράλληλα έλεγε συνεχώς “10%” ότι δηλαδή δεν άντεχε άλλο και ήταν στα όρια του. Τον έβγαλαν τελικά άλλοι συνάδελφοι και πήγαν όλα καλά».
Ο Κωνσταντίνος Νίκας είπε επίσης πως «λειτουργούσαμε με πληροφορίες τις οποίες είχαμε μαζέψει από τους ντόπιους και ταυτόχρονα σε διαρκή συντονισμό με τις υπόλοιπες διεθνείς ομάδες, όπου εννοείται το περιβάλλον εργασίας ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο. Συνεπώς υπήρχε διαρκώς μία εκτίμηση της επικινδυνότητας της ασφάλειας και της κατάστασης στα σημεία που δουλεύαμε, έτσι ώστε να μπορούμε να φέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, δηλαδή τον απεγκλωβισμό. Προφανώς, όπως είναι κατανοητό, κινηθήκαμε με συγκεκριμένες πληροφορίες και ρίξαμε τις δυνάμεις μας σε επιβεβαιωμένους ζωντανούς. Έτσι κύλησαν οι πρώτες ημέρες της διάσωσης και στη συνέχεια, όταν ενεργοποιήθηκε το Διεθνές Συντονιστικό Κέντρο, οι πληροφορίες έρχονταν μέσω αυτού».
Από τη μεριά του, ο γιατρός του ΕΚΑΒ, Σωκράτης Δούκας, σημείωσε ότι το Ειδικό Τμήμα Ιατρικής Καταστροφών είναι μια δομή που ενεργοποιείται σε μαζικές καταστροφές και στελεχώνεται από εξειδικευμένους γιατρούς και διασώστες.
«Στη συγκεκριμένη αποστολή συνδράμουμε υγειονομικά το έργο της ΕΜΑΚ και βασικός μας ρόλος είναι η υγειονομική κάλυψη των θυμάτων – διασωθέντων. Αυτό σημαίνει ότι οι διασωθέντες, τα θύματα, μετά τον απεγκλωβισμό τους πρέπει να υποστηριχθούν υγειονομικά, να σταθεροποιηθούν, να καλύψουμε και να υποστηρίξουμε τις βασικές λειτουργίες της ζωής τους και να παραδοθούν με ασφάλεια στα ασθενοφόρα ώστε να καταλήξουν σε έναν ασφαλή υγειονομικό σχηματισμό», τόνισε.
Ρεπορτάζ: Αναστασία Σταματοπούλου