Έντονος πόνος, φαγούρα, πρήξιμο είναι μερικά από τα συμπτώματα που θα έχει κάποιος αν τον τσιμπήσει θαλάσσια ανεμώνη. Μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση και η ένεση κορτιζόνης αντιμετωπίζει τα συμπτώματα.
Το τσίμπημα της ανεμώνης προκαλεί έντονο πόνο, φαγούρα και στο σημείο του τσιμπήματος εμφανίζονται εξανθήματα, που μοιάζουν με κάψιμο. Μπορεί, επίσης, να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση.
Το πρήξιμο, τα εξανθήματα και η φαγούρα αντιμετωπίζονται με ένεση κορτιζόνης.
Ένα 9χρονο αγόρι στην Κορινθία είναι το τελευταίο «θύμα» μιας θαλάσσιας ανεμώνης. Το παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και αφού του χορηγήθηκε αγωγή, επέστρεψε σπίτι του.
Η θαλάσσια ανεμώνη μοιάζει με λουλούδι, εξ ού και το όνομά της. Έχει πολλά χρώματα και μπορεί να βρεθεί σε βράχια ή στα ρηχά νερά, στην άμμο, ακόμη και σε κοχύλια!
Είναι επί της ουσίας κοιλεντερωτά πολυποδοειδή ζώα της θάλασσας, που το σχήμα τους μοιάζει με λουλούδι. Οι θαλάσσιες ανεμώνες ταξινομούνται σε 46 οικογένειες εκ των οποίων οι ακτινιίδες είναι η πιο πολυπληθής.
Η ομοιογένεια στην οποία ανήκουν οι ανεμώνες περιλαμβάνει πολλά είδη, που διακρίνονται μεταξύ τους από τη διαφορετική διάταξη των πλοκαμιών κυρίως από το χρώμα, τον τύπο κ.τ.λ. Τα πιο πολλά απ’ αυτά και ιδιαίτερα τα τροπικά είδη έχουν πολύ ωραία χρώματα. Είναι συνήθως χρώματος κόκκινου, καφέ, πράσινου ή πορτοκαλί και μερικές φορές εμφανίζουν μπλε ή κίτρινες βούλες.
Οι θαλάσσιες ανεμώνες είναι ζώα, με σώμα κάπως κυλινδρικό, που βρίσκονται κολλημένα με τη βάση τους ή το πόδι τους πάνω σε άλλο στερεό σώμα, ενώ στην αντίθετη ελεύθερη άκρη του σώματός τους φέρουν δίσκο στον οποίο βρίσκεται η στοματική σχισμή.
Το στόμα τους φέρει γύρω του απλά και κοίλα πλοκάμια, που ο αριθμός τους διαφέρει από το ένα ζώο στο άλλο και είναι πολλαπλάσιο του έξι.
Οι ανεμώνες ζουν κοντά στις ακτές. Λίγα είδη ζουν σε πιο βαθιά νερά και πάρα πολύ λίγα σε ανοιχτά νερά.
Οι περισσότερες θαλάσσιες ανεμώνες ζουν μοναχές και πολύ λίγες κατά αποικίες. Επίσης, αντίθετα προς τα στενά συγγενεύοντα μ’ αυτές κοράλλια, ποτέ δεν σχηματίζουν εσωτερικά ασβεστολιθικό σκελετό
Κατά κανόνα οι ανεμώνες ζουν κολλημένες πάνω σε βράχια. Μερικά είδη ζουν στην άμμο ή τη λάσπη, άλλα κολλούν σε κοχύλια από διάφορα οστρακώδη, ενώ άλλα ζουν παρασιτικά πάνω σε μέδουσες.
Οι ανεμώνες αναπαράγονται είτε μονογονικά, με σχάση, είτε αμφιγονικά, με αβγά και σπερματοζωάρια, που παράγονται από διάφορα άτομα. Τα αβγά γονιμοποιούνται μέσα στη γαστρική κοιλότητα και έπειτα από την ωρίμανσή τους ξεφεύγουν από το στόμα, σαν προνύμφες, που ελεύθερες πια κολλούν σε κάποιο στερεό σώμα, όπου αναπτύσσουν στόμα, πλοκάμια και μεσεντέρια, ταυτόχρονα με τη γενική ανάπτυξή του όγκου τους.
Οι ανεμώνες είναι σαρκοφάγα ζώα, αλλά επειδή δεν μπορούν να μετακινούνται πάρα πολύ εύκολα, εξαρτώνται απ’ την τροφή που θα μπλεχτεί στα εκτεταμένα πλοκάμια τους ή το περιστόμιο τους. Το θύμα που πιάνεται ναρκώνεται πρώτα με την ενέργεια των κνιδοφόρων κυστεών τους και μετά προωθείται με το στόμα στη γαστρική κοιλότητα για πέψη. Το τμήμα της τροφής που δεν χωνεύεται αποβάλλεται από το στόμα.
Οι ανεμώνες είναι πολύ λαίμαργα ζώα και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής, μεγαλώνοντας πολύ γρήγορα. Όταν συμβαίνει να στερούνται τροφής, ο όγκος τους μικραίνει μέχρι σχεδόν αφανισμού, χωρίς ωστόσο τα ζώα να χάνουν το σχήμα τους.
Με πληροφορίες από Wikipedia