Με μία οργισμένη δήλωση, η μητέρα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Τζίνα Τσαλικιάν, μία εβδομάδα μετά την αποφυλάκιση του Επαμεινώνδα Κορκονέα, ζητάει η κοινωνία να δείξει με όποιο ειρηνικό τρόπο διαθέτει ότι η δικαστική απόφαση δεν συμβαδίζει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
«Το παιδί μου δεν δολοφονήθηκε μια φορά. Δολοφονήθηκε ξανά και ξανά από την υπεράσπιση των δολοφόνων και τους υποστηρικτές τους», τονίζει η Τζίνα Τσαλικιάν και συγκλονίζει όταν περιγράφει τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν σε εκείνη, στη μητέρα του θύματος, οι δικαστές. Εκείνοι που καλούνταν να αποδώσουν δικαιοσύνη.
«Αντί να ακούσω μια ειλικρινή συγγνώμη (…) αντιμετώπισα τόση εχθρότητα μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, που με εμπόδισε να παρακολουθήσω αυτή τη δίκη. Ήθελα μόνο να φωνάξω δυνατά (…) «εγώ είμαι η μάνα του αδικοσκοτωμένου παιδιού, δεν είμαι η μάνα του δολοφόνου». Οι γονείς όμως του δολοφόνου αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη κατανόηση από το δικαστήριο».
Χαρακτηρίζει την αθώωση Σαραλιώτη και την αποφυλάκιση Κορκονέα «ολοκληρωτικό χτύπημα». «Το παιδί μου στο χώμα και οι δολοφόνοι ελεύθεροι», τονίζει και καλεί την κοινωνία να δείξει «με όποιο ειρηνικό τρόπο διαθέτει ότι η δικαστική απόφαση δεν συμβαδίζει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα».
Όλη η δήλωσή από τη Τζίνα Τσαλικιάν
Της μητέρας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Τζίνας Τσαλικιάν
(Μετά την αναστάτωση που προκάλεσε στην κοινωνία, το νομικό και δικαστικό κόσμο η απαράδεκτη απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λαμίας για την αποφυλάκιση του Κορκονέα και την αθώωση Σαραλιώτη, η μητέρα του αδικοσκοτωμένου Αλέξανδρου αισθάνεται την ανάγκη να διατυπώσει τις παρακάτω σκέψεις):
Το παιδί μου δολοφονήθηκε από ένα στυγερό δολοφόνο και από τον αδίστακτο συνεργάτη του.
Αλλά το παιδί μου δεν δολοφονήθηκε μια φορά. Δολοφονήθηκε ξανά και ξανά από την υπεράσπιση των δολοφόνων και τους υποστηρικτές τους με συκοφαντίες, που αν και καταρρίφθηκαν από τους αυτόπτες μάρτυρες και το βίντεο που κατέγραψε τη δολοφονία, συνέχισαν να επαναλαμβάνονται.
Έχω υποφέρει πολλά και έχω υποστεί όλες αυτές τις δολοφονίες του παιδιού μου και αντί να ακούσω μια ειλικρινή συγγνώμη από τους δολοφόνους και τους συκοφάντες υποστηρικτές τους, αντιμετώπισα τόση εχθρότητα μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, που με εμπόδισε να παρακολουθήσω αυτή τη δίκη. Ήθελα μόνο να φωνάξω δυνατά και να με ακούσει ολόκληρη η κοινωνία: «Εγώ είμαι η μάνα του αδικοσκοτωμένου παιδιού, δεν είμαι η μάνα του δολοφόνου». Οι γονείς όμως του δολοφόνου αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη κατανόηση από το δικαστήριο.
Τώρα ήρθε και το ολοκληρωτικό χτύπημα. Το παιδί μου στο χώμα και οι δολοφόνοι ελεύθεροι.
Το άδικο όμως δεν πνίγει μόνο εμένα, πνίγει ολόκληρη την κοινωνία. Την κοινωνία που θέλει να ζήσει ειρηνικά και να χαρεί τα παιδιά της. Αυτή η κοινωνία ας δείξει με όποιο ειρηνικό τρόπο διαθέτει ότι η δικαστική απόφαση δεν συμβαδίζει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.