Ο Φίλιππος είχε αποφύγει να χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη έκφραση στις άλλες δύο ομιλίες του ενώπιον του Κοινοβουλίου, την πρώτη κατά την αναγόρευσή του σε βασιλιά, μετά την παραίτηση του πατέρα του Χουάν Κάρλος αλλά και κατά την τελετή έναρξης της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου.
«Οι βουλευτές και Γερουσιαστές που αναδείχθηκαν στις εκλογές της 15ης Ιουνίου είχαν ενώπιόν τους μία ιστορική ευθύνη: να δώσουν μία πολιτική απάντηση στα σφάλματά μας του παρελθόντος και να ξεπεράσουν τις διαφορές ανάμεσα στους Ισπανούς, που ήταν πεπεισμένοι πως ο Εμφύλιος Πόλεμος κι η δικτατορία ήταν, όπως είχε τονισθεί τότε σε αυτές εδώ τις αίθουσες συνεδριάσεων, μία τεράστια τραγωδία που πάνω της δεν έπρεπε να θεμελιωθεί το μέλλον της Ισπανίας», είπε ο Φίλιππος.
Θέλοντας, επίσης, να υπερτονίσει την σημασία εκείνης της δημοκρατικής μετάβασης, ο Φίλιππος αναφέρθηκε στο γεγονός ότι στη «Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία που προέκυψαν από εκείνες τις εκλογές ενώθηκαν διάφορες γενιές Ισπανών, απ’ όσους βρίσκονταν στο εσωτερικό κι άλλους που έζησαν εξόριστοι, με πορείες ζωής ολότελα διαφορετικές, με ιδεολογίες πολύ ξένες μεταξύ τους, αλλά όλοι τους ανεξαιρέτως εμφορούνται από το ίδιο πνεύμα».
Αυτές οι φράσεις του Φιλίππου επιστέγασαν τον λόγο του, που ήταν αφιερωμένος σε εκείνες τις διάφορες φάσεις της ισπανικής ιστορίας που χαρακτηρίζονται από τις συγκρούσεις, τους πολέμους, τα πραξικοπήματα, με αφετηρία το πρώτο Σύνταγμα της χώρας το 1812.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / El Público
Φωτογραφίες: EFE / ΑΠΕ – ΜΠΕ