Και το πιο σημαντικό κρίνεται αν ο Μακρόν, ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας, θα είναι όμηρος, ενδεχόμενο που κρίθηκε πιθανό μετά τις προεδρικές εκλογές, ή αν τελικά θα είναι ο κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής στη Γαλλία και επομένως πανίσχυρος.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κόμμα του “La Republique en Marche” μαζί με το MoDem του Φρανσουά Μπαϊρού, υπουργού Δικαιοσύνης, θα συγκεντρώσουν γύρω στο 30%, ποσοστό που κρίνεται ικανό σε συνδυασμό με το γαλλικό εκλογικό σύστημα των δύο γύρων, να του δώσουν την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.
Αν αυτό επιτευχθεί τελικά, ο Εμμανουέλ Μακρόν από υποψήφιος όμηρος και αδύναμος Πρόεδρος, θα αναδειχθεί σε κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού στη Γαλλία και σε ένα πανίσχυρο Πρόεδρο, αφού θα έχει αποφύγει τη συγκατοίκηση, θα έχει την κυβέρνηση που επιθυμεί και την πλειοψηφία στη Βουλή.
Εκτός αυτού υπάρχει και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Η νίκη και η νέα κατάσταση είναι αποκλειστικά σχεδόν προσωπικό του δημιούργημα και όχι κάποιου κομματικού μηχανισμού, στοιχείο που αυξάνει την ισχύ του.
Οσον αφορά την Ελλάδα, η ισχύς του Μακρόν στη Γαλλία, συνεπάγεται κατά ένα μέρος αύξηση της διαπραγματευτικής ισχύος και στην Ευρώπη. Και από τη στιγμή, που υποστηρίζει τις ελληνικές θέσεις, όχι γιατί ενδεχομένως μας …συμπαθεί, αλλά γιατί η λύση του ελληνικού προβλήματος συμβαδίζει με τις επιλογές του για την εξέλιξη της ευρωζώνης, γίνεται αντιληπτό, ότι θα είναι ένας πιο ισχυρός και αποφασιστικός σύμμαχος στην αντιπαράθεση με τον Σόιμπλε.
Να επισημάνουμε στο σημείο αυτό, ότι οι θέσεις των δύο ανδρών για τη μετεξέλιξη της ευρωζώνης διαφέρουν ριζικά.