Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ξεκίνησε ως ένας εορτασμός στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Ρωσίας, καθώς και του πρώην σοβιετικού μπλοκ. Σήμερα, σε πολλές περιοχές, η ημέρα έχει χάσει το πολιτικό της νόημα, και έχει γίνει απλώς μια ευκαιρία για τους άνδρες να εκφράσουν την αγάπη τους για τις γυναίκες όπως συμβαίνει και με τη γιορτή της μητέρας και την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου. Σε άλλες περιοχές, ωστόσο, η αρχική παραμένει ισχυρή η αρχική πολιτική σημασία της ημέρας για την υποστήριξη της ενδυνάμωσης και της ισότητα των γυναικών.
Η ανισότητα και οι διακρίσεις σε πολλές χώρες θεωρούνται φυσιολογικές. Στην Ινδία ξεκινούν πριν τη γέννηση, αφού υπολογίζεται ότι ένα κορίτσι χάνεται κάθε λεπτό από έκτρωση, διότι η ινδική κοινωνία τα θεωρεί βάρος. Στη σχολική ηλικία, ακόμα και στις μέρες μας, υπάρχουν κορίτσια που δεν έχουν την ευκαιρία να πάνε στο σχολείο μόνο και μόνο επειδή είναι κορίτσια. Στον κόσμο μας ζουν σχεδόν 500 εκατομμύρια γυναίκες που δεν γνωρίζουν γραφή κι ανάγνωση και αποτελούν το 64% του συνόλου των αναλφάβητων ανθρώπων του πλανήτη.
Σε χώρες όπως η Κένυα, η Σομαλία, η Αίγυπτος και το Κουρδιστάν κορίτσια συνήθως 5 με 15 ετών υπόκεινται σε κλειτοριδεκτομή. Υπολογίζεται ότι 129 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες στον κόσμο το έχουν υποστεί στις 29 χώρες όπου διαπράττεται αυτή η πανάρχαια και απάνθρωπη πρακτική. Η βία κατά των γυναικών από τους συντρόφους τους είναι σε ορισμένες χώρες τόσο συνηθισμένη που είναι κοινωνικά αποδεκτή. Παγκοσμίως, η μία από τις δύο γυναίκες που δολοφονήθηκε το 2012, πέθανε από τα χέρια του συντρόφου της. Η ενδυνάμωση και η εκπαίδευση τόσο των ίδιων των κοριτσιών και γυναικών όσο και ολόκληρης της κοινότητας αποτελεί βασικό παράγοντα ώστε οι γυναίκες να γίνουν οι ίδιες η κινητήρια δύναμη της αλλαγής.