Το 1947 έγινε μία από τις πιο σπάνιες “ενώσεις”: Ένα βασιλικό ειδύλλιο. Ωστόσο, παρόλο που ο γεμάτος ζωντάνια Πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδας και η 21 ετών κληρονόμος του βρετανικού θρόνου ήταν ξεκάθαρα συνεπαρμένοι όταν ξεκινούσαν μια ζωή και οικογένεια μαζί, ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αφού η “Lilibet” έγινε “η Αυτού Μεγαλειότης” και ο νέος Δούκας του Εδιμβούργου δυσκολευόταν με τον συζυγικό του ρόλο.
“Υπήρχε ένα ολόκληρο τάγμα “ζωντανών” νέων ανδρών”, θυμάται η Λαίδη Anne Glenconner, η οικογένεια της οποίας είχε φιλικές σχέσεις με τον Βασιλιά Γεώργιο τον ΣΤ’ και την Βασίλισσα Ελισάβετ, ενώ έμεναν και κοντά στο Sandringham, την ακίνητη περιουσία τους στο Norfolk.
Η Πριγκίπισσα Ελισάβετ, όμως, η κληρονόμος του βρετανικού θρόνου “συνειδητοποίησε το πεπρωμένο της και ευτυχώς χάρισε την καρδιά της στον Πρίγκιπα Φίλιππο σε νεαρή ηλικία. Ήταν ιδανικός – όμορφος και ξένος Πρίγκιπας”.
Η επιλογή της ήταν από ορισμένες απόψεις παραδοσιακή, επειδή η Πριγκίπισσα και ο Φίλιππος ήταν συγγενείς, αλλά όχι τόσο κοντινοί ούτως ώστε να… σηκωθούν κάποια φρύδια. Ήταν τρίτα ξαδέλφια, έχοντας κοινούς προ-προπάππους, τη Βασίλισσα Βικτόρια και τον Πρίγκιπα Αλβέρτο.
Ο Φίλιππος ήταν στην πραγματικότητα περισσότερο “βασιλικός” από την Ελισάβετ, της οποίας η μητέρα είχε μόνο… κάποια αριστοκρατική κληρονομιά (με μακρινούς δεσμούς με Βρετανούς και Σκοτσέζους Βασιλιάδες). Την ίδια ώρα οι γονείς του Φίλιππου ήταν η Πριγκίπισσα Αλίκη του Battenberg (δισέγγονη της Βασίλισσας Βικτόρια) και ο Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας, απόγονος ενός Δανού Πρίγκιπα που στρατολογήθηκε για τον ελληνικό θρόνο στα μέσα του 19ου αιώνα. Με λίγα λόγια και οι δύο γονείς του Φίλιππου είχαν… βασιλικό αίμα.
Η Ελισάβετ και ο Φίλιππος συνδέονταν με τις περισσότερες βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης στις οποίες το να γίνονται σχέσεις και γάμοι με συγγενείς εξ αίματος ήταν κάτι σύνηθες για αιώνες. Η Βασίλισσα Βικτόρια και ο σύζυγός της, είχαν ακόμη πιο στενή συγγένεια: Πρώτα ξαδέρφια με την ίδια γιαγιά, την Δούκισσα του Coburg!
Διαβάστε εδώ αναλυτικά την δύσκολη, γεμάτη πίκρες και δυσκολίες ζωή του Πρίγκιπσα Φιλίππου
Με ύψος 1.83, έντονα γαλάζια μάτια, άψογα σμιλεμένα χαρακτηριστικά και ξανθά μαλλιά, ο Φίλιππος έμοιαζε σαν άλλος Άδωνις, αφού επίσης ήταν αθλητικός και ελκυστικός, αποπνέοντας αυτοπεποίθηση και μία… υποψία αναίδειας! Ήταν πολυμήχανος και γεμάτος ενέργεια, ωστόσο έβγαζε και χαρακτηριστικά μοναξιάς, εξαιτίας της εξαιρετικά δύσκολης παιδικής του ηλικίας.
Ως ξαδέλφια, ο Φίλιππος και η νεαρή Ελισάβετ συναντήθηκαν δύο φορές. Την πρώτη φορά σε ένα γάμο το 1934 και τη δεύτερη στην τελετή στέψης του Βασιλιά Γεωργίου του ΣΤ’, το 1937. Όμως ήταν στις 22 Ιουλίου του 1939, όταν η 13χρονη Πριγκίπισσα πέρασε χρόνο με τον 18χρονο Φίλιππο, ο οποίος τότε ήταν δόκιμος στο βρετανικό Ναυτικό.
Τότε ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα πήγαν τις κόρες τους στο Royal Naval College του Dartmouth, με το μετέπειτα βασιλικό ζευγάρι να συναντιέται πρώτη φορά για αρκετή ώρα…
Με εντολή του Dickie Mountbatten, ενός αξιωματικού του Ναυτικού, ο Φίλιππος προσκλήθηκε για γεύμα και τσάι με τη βασιλική οικογένεια. Η Marion “Crawfie” Crawford, που είχε… υπό την εποπτεία της την Ελισάβετ, παρατήρησε από την αρχή μια… σπίθα μεταξύ τους και αργότερα έγραψε πως η Lilibet, όπως αποκαλούσαν χαϊδευτικά την Ελισάβετ “δεν πήρε ποτέ τα μάτια της από πάνω του, παρόλο που εκείνος δεν την πρόσεξε καθόλου”.
Αυτό δεν αποτελούσε έκπληξη, αφού εκείνος ήταν ήδη ένας άνδρας του κόσμου και εκείνη μόλις στην αρχή της εφηβείας της. Κι ενώ όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής της αποφασίστηκαν για εκείνη χωρίς τη συμμετοχή της, η πιο σημαντική απόφαση ήταν δική της. “Δεν κοίταξε ποτέ κανέναν άλλον”, δηλώνει η ξαδέλφη της Ελισάβετ, Margaret Rhodes.
Κατά την διάρκεια του πολέμου, ο Φίλιππος επισκεπτόταν συχνά τα ξαδέλφια του στο κάστρο του Windsor, ενώ οι δυο τους αλληλογραφούσαν όταν εκείνος ήταν εν πλω, υπηρετώντας στη Μεσόγειο και τον Ειρηνικό Ωκεανό για το Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας.
Φίλοι και συγγενείς είχαν… ανιχνεύσει ένα ειδύλλιο μεταξύ του Φιλίππου και της Ελισάβετ από τον Δεκέμβριο του 1943, όταν εκείνος βρέθηκε με άδεια στο κάστρο του Windsor για τα Χριστούγεννα και είδε την 17χρονη -τότε- Πριγκίπισσα να συμμετέχει σε μια παντομίμα με θέμα τον Αλαντίν.
Ο Βασιλιάς Γεώργιος είχε ενθουσιαστεί με τον Φίλιππο, λέγοντας στη μητέρα του πως ο νεαρός άνδρας “ήταν έξυπνος, είχε καλή αίσθηση του χιούμορ και σκεφτόταν σωστά”. Ωστόσο τόσο εκείνος, όσο και η Βασίλισσα πίστευαν πως η Lilibet ήταν πολύ νέα για να θεωρηθεί μία σοβαρή πιθανή μνηστή του Φιλίππου.
Καθώς ο Φίλιππος ολοκλήρωνε την θητεία του στην Άπω Ανατολή, η Lilibet απολάμβανε την ελευθερία της μεταπολεμικής περιόδου. Σε ένα πάρτυ της οικογένειας Grenfell τον Φεβρουάριο του 1946, με θέμα τον εορτασμό της ειρήνης, η Πριγκίπισσα εντυπωσίασε την Laura Grenfell, η οποία τη χαρακτήρισε “απολύτως φυσική”.
Ο Φίλιππος επέστρεψε οριστικά στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 1946. Εγκαταστάθηκε σε ένα σπίτι των Mountbatten στην οδό Τσέστερ και επισκεπτόταν συχνά το παλάτι του Μπάκιγχαμ, μπαίνοντας από την πλαϊνή είσοδο με το μαύρο, σπορ MG αυτοκίνητό του, για να συναντήσει την Lilibet στο καθιστικό της για δείπνο, με την Crawfie, την παιδαγωγό της να έχει το ρόλο του κηδεμόνα.
Η μικρότερη αδελφή της Lilibet, η Margaret, ήταν συχνά παρούσα και ο Φίλιππος την έπαιρνε μαζί τους όταν έπαιζαν μπάλα ή όταν περιφέρονταν στους τεράστιους διαδρόμους του Παλατιού.
Το καλοκαίρι του 1946, κατά την διάρκεια μιας στο κάστρο Balmoral, που διήρκεσε έναν μήνα, ο Φίλιππος έκανε πρόταση γάμου στην Ελισάβετ και εκείνη δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς καν να συμβουλευτεί τους γονείς της. Ο πατέρας της συναίνεσε με τον όρο να κρατήσουν τον αρραβώνα τους μυστικό ούτως ώστε να ανακοινωθεί μετά τα 21α γενέθλια της Ελισάβετ, τον ερχόμενο Απρίλιο.
Όπως και η Πριγκίπισσα, ο Φίλιππος δεν πίστευε στις δημόσιες εκφράσεις… οικειότητας, κάτι που έκανε εύκολο το να μην αποκαλυφθεί το μυστικό.
Εξέφρασε όμως τα συναισθήματά του ιδιωτικά, με ένα συγκινητικό γράμμα στην Βασίλισσα Ελισάβετ, στο οποίο αναρωτιόταν αν άξιζε “όλα τα καλά πράγματα που μου συνέβησαν, ειδικά το ότι ερωτεύτηκε ολοκληρωτικά και ανεπιφύλακτα”.
Ο Φίλιππος και η Ελισάβετ παντρεύτηκαν στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ, με την τελετή να μεταδίδεται τηλεοπτικά από το BBC σε πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους.
Στο γάμο δεν προσκλήθηκαν συγγενείς του Φιλίππου από τη Γερμανία, όπως οι τρεις εν ζωή αδελφές του, καθώς ήταν ακόμη νωπές οι μνήμες από τον πόλεμο. Μετά το γάμο, το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο Κλάρενς Χάουζ.
Μετά το μήνα του μέλιτος, ο Φίλιππος επέστρεψε στο ναυτικό, υπηρετώντας αρχικά σε θέση γραφείου στο Ναυαρχείο και αργότερα ως εκπαιδευτής του Βασιλικού Ναυτικού Κολεγίου του Γκρίνουιτς.
Από το 1949 βρισκόταν στη Μάλτα, όπου διέμενε στη Βίλα Γκουαρνταμαντζιά, καθώς στο νησί βρισκόταν το θωρηκτό HMS Chequers, στο οποίο είχε τοποθετηθεί να υπηρετήσει. Στις 16 Ιουλίου 1950 πήρε το βαθμό του Πλωτάρχη και ανέλαβε τη διοίκηση του HMS Magpie. Δύο χρόνια αργότερα προήχθη στο βαθμό του αντιπλοιάρχου, αν και η ενεργή υπηρεσία του στο βασιλικό ναυτικό τερματίστηκε τον Ιούλιο του 1951.
Με την υγεία του βασιλιά Γεωργίου να επιδεινώνεται, η Ελισάβετ και ο Φίλιππος διορίστηκαν στο Ανακτοβούλιο, στις 4 Νοεμβρίου 1951. Στα τέλη του Ιανουαρίου του 1952, το ζευγάρι ξεκίνησε μια περιοδεία στις χώρες της Κοινοπολιτείας.
Ωστόσο, στις 6 Φεβρουαρίου 1952, όταν βρίσκονταν στην Κένυα, ο πατέρας της Ελισάβετ απεβίωσε και εκείνη έγινε βασίλισσα. Ο Φίλιππος ήταν μάλιστα εκείνος που της μετέδωσε την είδηση του θανάτου του βασιλιά Γεωργίου.
Πηγή: vanityfair.com
Επιμέλεια: Χρήστος Μαυραγάνης