Η Koko ζούσε με την επιστήμονα Francine “Penny” Patterson. Ήταν ο φύλακας άγγελός της. H Koko είχε μάθει τουλάχιστον 1.000 λέξεις στη νοηματική γλώσσα και φαινόταν να ανταποκρίνεται και σε χιλιάδες ακόμα που είχε ακούσει προφορικά.
Μια φορά που η Koko είχε ακούσε την Patterson και έναν άλλο επιστήμονα να συζητούν για το αν είναι νέα ή έφηβη, τους διέκοψε και έδωσε τη δική της απάντηση. “Όχι, εγώ γορίλας!”.
Αυτό έγινε πριν από 40 χρόνια. Τότε που η Koko έγινε για πρώτη φορά διάσημη στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Πρωταγωνιστούσε σε ντοκιμαντέρ και τις σελίδες περιοδικών.
Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το παιδικό βιβλίο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις και άλλαξε τον τρόπο που η επιστήμη αντιλαμβάνεται την επικοινωνία και το συναίσθημα στους μεγάλους πιθήκους.
Η Koko πέθανε στον ύπνο της το βράδυ της Τρίτης στα 46 της χρόνια. Δεν κατάφερε όμως ποτέ τη μεγαλύτερη φιλοδοξία της. Να γίνει μητέρα.
Από τα 9 της χρόνια, όταν και τη ρώτησαν τι ήθελε περισσότερο, η Koko έδειχνε το να λικνίζει στα χέρια της ένα μωράκι. Φρόντιζε συχνά κούκλες, προσποιούμενη ότι τις τάιζε.
Όταν οι επισκέπτες της έδειχναν φωτογραφίες με τα παιδιά τους, η Koko έπαιρνε τις φωτογραφίες και φιλούσε τα πρόσωπά τους. Παρά τις προσπάθειες χρόνων να τη ζευγαρώσει, η Dr Patterson δεν κατάφερε να της προσφέρει αυτό που ήθελε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.
H Koko γεννήθηκε στο San Francisco Zoo στις 4 Ιουλίου 1971. Αρχικά της δόθηκε το όνομα Hanabi-Ko για τον εορτασμό των γενεθλίων της την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Αμερικής. Αργότερα το έκαναν Koko. Δεν φαινόταν να απολαμβάνει την αιχμαλωσία και τον πρώτο χρόνο εμφάνισε σημάδια υποσιτισμού.
Η Dr Patterson ήταν τότε 25χρονη φοιτήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Stanford ελπίζοντας ότι θα ανακαλύψει αν οι πίθηκοι θα μπορούσαν να μάθουν να επικοινωνούν στη νοηματική γλώσσα. Ήταν σκεπτική και έθεσε πολύ χαμηλά τον πήχη για την επιτυχία.
Η απρόσμενη επιτυχία του γορίλα Koko
Αν θα μπορούσε να διδάξει έναν γορίλα τρία μόνο σημάδια στη νοηματική γλώσσα, όπως τις λέξεις “eat”, “drink” και “more”, μέσα σε τέσσερα χρόνια, το project θα θεωρούνταν πετυχημένο. Στην Καλιφόρνια των 70’ς οι άνθρωποι δεν έβλεπαν τίποτα περίεργο στο μια φοιτήτρια να κρατά έναν γορίλα στην πανεπιστημιούπολη ή και να οδηγεί στο σούπερ μάρκετ με την Koko για συνοδηγό.
Η ιδέα όμως ότι ένα ζώο θα μπορούσε να εκδηλώσει συναισθήματα ή να μάθει την ανθρώπινη γλώσσα θεωρούνταν όχι μόνο ως μακρινό αλλά ως επιστημονική ανοησία. Τα περισσότερα που θα μπορούσε να κάνει η Koko θα ήταν να μάθει να μιμείται ανθρώπινες χειρονομίες με αντάλλαγμα φαγητό.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες όμως η Koko τους διέψευσε όλους. Είχε μάθει το σημάδι για το “drink” και μετά άλλα δύο. Η Dr Patterson πιστεύει τώρα πως η Koko προσπαθούσε επίσης να χρησιμοποιήσει χειρονομίες που είχε μάθει από άλλους γορίλες και πως η νοηματική γλώσσα μπορεί να είναι ενστικτώδης για τους γορίλες.
Η Koko συνέχιζε να αποδεικνύει ότι οι σκεπτικιστές δεν ήξεραν τίποτα. Το λεξιλόγιό της μεγάλωσε σε δεκάδες και μετά εκατοντάδες λέξεις. Όταν δεν ήξερε μια λέξη, ένωνε άλλες για να δημιουργήσει άλλες. Το δαχτυλίδι για την Koko ήταν “finger bracelet”.
Από τη στιγμή που η Koko ήξερε ότι δεν είναι άνθρωπος, αυτοπροσδιοριζόταν ως “fine person gorilla”. Στο τέλος του τετραετούς πειράματος, ο Ζωολογικός Κήπος του Σαν Φρανσίσκο τη ζήτησε πίσω. Η Dr Patterson τους έδωσε περίπου 12.500 δολάρια για την αγοράσει. Απευθυνόταν σε δημοσιογράφους για να αναδείξει την Koko.
Πηγή: Dailymail