Δεν λέει να… σβήσει η φωτιά που ξέσπασε μετά την αποκάλυψη ότι ο Αλέξης Τσίπρας έκανε διακοπές σε πολυτελές σκάφος που ανήκει σε εφοπλιστική οικογένεια… Δεν είναι, όμως, μόνο ο Ελληνας πρωθυπουργός που έχει βρεθεί σε αντίστοιχη θέση… άμυνας, καθώς πολλοί γνωστοί ξένοι ηγέτες βρέθηκαν στο στόχαστρο για τις διακοπές τους. Υπάρχει βέβαια και το παράδειγμα της Αγκελα Μέρκελ.
Την εβδομάδα που πέρασε κυκλοφόρησαν φωτογραφικά στιγμιότυπα του Αλέξη Τσίπρα στη θαλαμηγό της εφοπλιστικής οικογένειας Παναγοπούλου το καλοκαίρι του 2018. Η κ. Παναγοπούλου παραδέχτηκε ότι του την παραχώρησε και η Βουλή έγινε… ροντέο!
Όμως, όπως αναφέρει ένα δημοσίευμα – αναδρομή από Τα Νέα, υπάρχουν… κι άλλοι ηγέτες από όλο τον κόσμο που έχουν περάσει… δύσκολα για τις διακοπές τους!
Επικρίσεις σε Τριντό
Χριστούγεννα 2016, ο Τζαστίν Τριντό απολαμβάνει τον ήλιο της Καραϊβικής στο ιδιωτικό νησί του 80χρονου Αγά Χαν, του δισεκατομμυριούχου πνευματικού ηγέτη των ισμαηλιτών μουσουλμάνων.
Ο πρωθυπουργός του Καναδά πήγε στον προορισμό του με ιδιωτικό ελικόπτερο με την αντιπολίτευση να μιλάει για ανάρμοστες διακοπές. Ο ίδιος υποστήριξε πως πήγε ως στις Μπαχάμες με το κυβερνητικό αεροσκάφος καλύπτοντας ο ίδιος τα έξοδα και από εκεί χρησιμοποίησε το ελικόπτερο του Αγά Χαν.
Η καναδική αντιπολίτευση, ας πούμε, επέκρινε, τον Τριντό επειδή η Οτάβα χρηματοδοτεί το ίδρυμα του Αγά Χαν, αλλά και γιατί αυτού του στιλ οι αποδράσεις υποδήλωναν έλλειψη επαφής με τον μέσο πολίτη σε μια φάση που η οικονομία της χώρας κλυδωνιζόταν.
Η δε επίτροπος Ηθικής και Δεοντολογίας του Καναδά σε μια έκθεση 66 σελίδων απεφάνθη ότι εκείνος παρέβη τέσσερα άρθρα του νόμου για τη σύγκρουση συμφερόντων που οφείλουν να τηρούν μέλη της κυβέρνησης, υπάλληλοί τους και δημόσιοι υπάλληλοι.
Όπως δε είχαν γράψει οι New York Times,«παρότι η Μαίρη Ντόσον δεν επέβαλε ποινή στον πρωθυπουργό τα ευρήματα της έρευνας της αφαίρεσαν τη λάμψη από τις μακροχρόνιες υποσχέσεις του Τριντό να κυβερνήσει άμεμπτα».
Ο Τραμπ πιο πολύ παίζει γκολφ παρά κυβερνά
Στις ΗΠΑ οι διακοπές του Ντόλαντ Τραμπ προκαλούν συχνά μεγάλο ντιμπέιτ. Τις περνά συνήθως στο Μαρ-α-Λάγκο στη Φλόριντα. Σύμφωνα με το CNN, ένα κυβερνητικό δελτίο τύπου παραδεχόταν πως ίσως να μην υπάρχει σύστημα καταγραφής των επισκεπτών εκεί, όπως στον Λευκό Οίκο, παρότι ο πλανητάρχης ασκεί προεδρικά καθήκοντα στη Φλόριντα.
Η κύρια κατηγορία που είχαν να του προσάψουν είναι πως έτσι οι πάντες, από τους λομπίστες μέχρι ξένους πράκτορες, θα μπορούσαν να αγοράσουν μυστική πρόσβαση στον αμερικανό πρόεδρο. Και στην περίπτωση που λειτουργεί μυστικό σύστημα καταγραφής, η κριτική δεν λείπει. Ο Τραμπ επικρίνεται ότι παίζει πιο πολλές ώρες γκολφ παρά κυβερνά. Επειδή ο Λευκός Οίκος είναι υποχρεωμένος να δίνει στη δημοσιότητα ακόμη και τον χρόνο που περνά ο πρόεδρος στο γρασίδι, αφού όλοι δικαιούνται να γνωρίζουν που βρίσκεται.
Πυρά σε Μακρόν και Σαρκοζί
Ο γαλλικός Τύπος ασκούσε συχνά κριτική στον Νικολά Σαρκοζί πως άφηνε πλούσιους επιχειρηματίες φίλους του να χρηματοδοτούν τις διακοπές του. Μέχρι και το περιοδικό TIME είχε κάνει θέμα γι’ αυτό.
Ο Εμανουέλ Μακρόν τον Αύγουστο του 2018 είχε εξοργίσει τους Γάλλους γιατί δεν είχε διακόψει τις διακοπές του στο μεσαιωνικό κάστρο Μπρεγκανσόν – όπου παραθερίζουν παραδοσιακά οι γάλλοι προέδροι – για να παραβρεθεί στους εορτασμούς για την 100η επέτειο από την Μάχη της Αμιένη, ενώ η Τερέζα Μέι ήταν εκεί. Σύμφωνα με το Politico είχε εκληφθεί ως «ένδειξη κυβερνητικής αδιαφορίας».
Το αντιπαράδειγμα της Μέρκελ
Το αντιπαράδειγμα στα παραπάνω είναι εκείνο της Αγκελα Μέρκελ. Η καγκελάριος περνά τις διακοπές της είτε στο Τιρόλο κάνοντας πεζοπορία, είτε στη Ισκια, ένα νησί ανοιχτά της Νάπολι. Αν υπάρχει ένα υπόδειγμα λιτού παραθεριστικού βίου αυτό το ενσαρκώνει μάλλον εκείνη.
Στη Γερμανία παρεμπιπτόντως, ένας πρόεδρος, ο Κρίστιαν Βουλφ είχε παραιτηθεί το 2012 ύστερα από δημοσίευμα του Spiegel και της Bild που τον παρουσίαζαν να διατηρεί ύποπτες σχέσεις με επιχειρηματίες όταν ήταν πρωθυπουργός της Κάτω Σαξονίας στις αρχές των 2000’s. Σχέσεις που του εξασφάλισαν προνομιακά δάνεια και πολυτελείς διακοπές με αντάλλαγμα την ευνοϊκή μεταχείριση των εταιριών του από τις Αρχές. Σε βαλκανικό επίπεδο η γερμανική προσέγγιση μοιάζει υπερβολικά προτεσταντική. Σε τελική ανάλυση όμως δεν είναι ζήτημα ηθικολογίας. Είναι απλά ρεαλιστική επικοινωνιακή διαχείριση της ηγετικής εικόνας.
Πηγή: Τα Νέα