Ο -γεννημένος στο Λος Άντζελες το 1948- διαπρεπής δημιουργός αστυνομικών μυθιστορημάτων, συμμετείχε χθες σε συζήτηση με τους αναγνώστες του έργου του στο Μπιλμπάο της βόρειας Ισπανίας, στο πλαίσιο της προώθησης του νέου έργου του «Αυτή η καταιγίδα». Εκεί εξήγησε στο κοινό σχετικά με τη μεταφορά των έργων του πως το «Λ.Α.εμπιστευτικό» (1997) «δεν ήταν μία καλή ταινία», τη βρήκε ρηχή και δεν του άρεσαν οι ηθοποιοί. Για τον ίδιον ήταν καλύτερη «Η μαύρη ντάλια» (1987), που όμως «δεν είχε καλή υποδοχή».
Όσον αφορά στο λογοτεχνικό του έργο, ο Ελρόι δήλωσε πως τα μυθιστορήματά του αναφέρονται αποκλειστικά στο παρελθόν, καθώς ο ίδιος είναι φανατικός αναγνώστης —από τα μικρά του χρόνια—ιστορικών περιοδικών κι αναγνωσμάτων και δηλώνει θαυμαστής των παλαιότερων εποχών. Μεγάλωσε με τις ιστορικές αφηγήσεις από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Βιετνάμ και το Περλ Χάρμπορ και «τα βίαια γεγονότα του παρελθόντος είναι το πρώτο που γνώρισα και θα συνεχίσω να αναφέρομαι σε αυτά», τόνισε.
Αναφορικά με το ύφος γραφής του, που βασίζεται σε βραχείες και κοφτές προτάσεις, ο ίδιος σχολίασε πως πάντοτε αναζητεί «τη πιο σύντομη γραμμή ανάμεσα σε δύο αφηγηματικά σημεία». «Στις ωμές περιγραφές της βίας, μπαίνω και βγαίνω σε δύο παραγράφους, δεν στέκομαι πολύ σε αυτές. Αφορά την παράθεση των βασικών λεπτομερειών, σε όσο πιο απλή γλώσσα γίνεται. Είναι μία άσκηση βραχυλογίας», εξήγησε ο Ελρόι.
Μολαταύτα, στο νέο του μυθιστόρημα υπάρχουν πολλές μακροσκελείς φράσεις: ο ίδιος εξηγεί πως οι ήρωές του μιλούν για «τρομερές στιγμές της αμερικανικής Ιστορίας και τούτο δεν μπορεί να γίνει σε ένα υπερβολικά λακωνικό ύφος».
Αναφέρθηκε επίσης ο Ελρόι στον τρόπο ανάπτυξης της γραφής του: «Η κεντρική ιδέα είναι πάντοτε η Ιστορία και σε αυτή συνδυάζω τα μυθιστορηματικά πρόσωπα με αληθινές υπάρξεις. Πρώτα γράφω 200 σελίδες και κατόπιν φτιάχνω έναν σκελετό 500 σελίδων, όπου περιγράφω όλες τις δράσεις. Το δείχνω στον εκδότη και κατόπιν γράφω το βιβλίο».
Ο Ελρόι γράφει πάντοτε στο χέρι και δεν έχει υπολογιστή, ούτε κινητό τηλέφωνο. Του αρέσει να διαβάζει αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως και να βλέπει αντίστοιχες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, ενώ του αρέσει η τζαζ κι ιδίως η περίοδος του «μπίμποπ». Σύμφωνα με μία κρατούσα άποψη, η δημοτικότητα της αμερικανικής τέχνης βασίζεται κυρίως στην υποδοχή των αστυνομικών ιστοριών και της τζαζ στη Γηραιά Ήπειρο.
Μολονότι στο νέο του μυθιστόρημα υπάρχει μία πλειάδα από «κ..κομμουνιστές και κ..φασίστες», ο Ελρόι δεν θέλησε να εκφρασθεί για την σημερινή πολιτική, ούτε και να αναφερθεί στον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Ο ίδιος δικαιολογήθηκε πως δεν παρακολουθεί τα γεγονότα: «ψυχή τε και σώματι βρίσκομαι στο 1942—την εποχή που διαδραματίζεται το μυθιστόρημά μου», δήλωσε.
Ο Ελρόι αποκάλυψε πως ετοιμάζει ένα νέο μυθιστόρημα, του οποίου όμως δεν γνωρίζει ακόμη τον τίτλο.