Ο γαλλικός Τύπος την χαρακτηρίζει σύμβολο κατά της σεξουαλικής βίας. Η Ζιζέλ Πελικό ήρεμη, αποφασιστική, με τα χαρακτηριστικά γυαλιά ηλίου της και το καρέ κούρεμά της και πάντα με το κεφάλι ψηλά στέκεται απέναντι στους 51 βιαστές, ένας από τους οποίους ειναι και ο πρώην σύζυγός της, στο ποινικό δικαστήριο της Αβινιόν στη Γαλλία όπου διεξάγεται η πολύκροτη δίκη για τους βιασμούς της επί μία δεκαετία.
Η τραγική μοίρα της Ζιζέλ Πελικό κάνει τους τοίχους να «μιλούν»: από τη Λιέγη μέχρι τη Νέα Υόρκη, το όνομα και το πρόσωπό της ταξιδεύουν, γίνονται γκράφιτι, αφίσα και πορτρέτο και η ίδια γίνεται σύμβολο σθένους και αντοχής στη μάχη κατά της σεξουαλικής βίας όχι μόνο στη Γαλλία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπήρξε το επίκεντρο της δίκης για τους «βιασμούς της Μαζάν», ενός «δικαστικού σεισμού» του οποίου οι κραδασμοί έγιναν αισθητοί πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης.
Μια γυναίκα που ναρκωνόταν επί χρόνια από τον σύζυγό της, Ντομινίκ Πελικό, για να παραδοθεί αναίσθητη σε δεκάδες άνδρες που στρατολογήθηκαν στο διαδίκτυο, παντελώς άγνωστοι σε εκείνοι, να την βιάσουν.
Από την αρχή της δίκης, στις 2 Σεπτεμβρίου 2024, η Ζιζέλ Πελικό αρνήθηκε αυτή να διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών και αποφάσισε να μην κρύψει τίποτα ώστε επιτέλους η «ντροπή να αλλάξει πλευρά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με αυτό το σύνθημα η Βελγίδα influencer Aline Dessine, με 2 εκατ. followers, παρουσίασε στον λογαριασμό της στο TikTok ένα σκίτσο της Ζιζέλ Πελικό.
Η επιγραφή αναφέρει «LA HONTE CHANGE DE CAMP» (η ντροπή αλλάζει πλευρά).
Η Dessine σε βίντεο που ανάρτησε στο TikTok διευκρινίζει πως δεν κρατά τα πνευματικά δικαιώματα για την αφίσα με την Ζιζέλ Πελικό, αλλά ζητά, αν η αφίσα της χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς τα έσοδα να διατεθούν στην οργάνωση «M’endors pas», την οποία ίδρυσε και «τρέχει» η κόρη της Ζιζέλ Πελικό, Caroline Darian, για τα θύματα των βιασμών με χημική υποταγή, δηλαδή όταν ο βιαστής ναρκώνει το θύμα εν αγνοία του για να το κακοποιήσει.
Όμως εκτός από αφίσα, η Ζιζέλ Πελικό έγινε και γκράφιτι σε τοίχο του Παρισιού. Η καλλιτέχνης του δρόμου Maca ζωγράφισε σε τοίχο στο νότιο προάστιο του Παρισιού Gentilly το πρόσωπο της Ζιζέλ Πελικό και δίπλα την εμβληματική πλέον φράση «Pour que la honte change de camp».
Η 34χρονη street artist δήλωσε στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης πως η υπόθεση των βιασμών της Ζιζέλ Πελικό την έχει συγκινήσει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Απομακρυνόμαστε από την ιδέα (με την υπόθεση Πελικό) πως οι βιαστές είναι τέρατα, ασυνήθιστα όντα, που ξεπροβάλλουν από ένα σκοτεινό δρομάκι για να επιτεθούν σε γυναίκες. Με αυτή τη δίκη βλέπουμε πως είναι οι συνάδελφοί μας, τα αδέλφια μας, οι γείτονές μας, οι φίλοι μας, με μόνο ένα κοινό στοιχείο, ότι είναι άνδρες», ενώ για το θύμα ανέφερε: «Αντιμετωπίζει με δύναμη αυτό που της συμβαίνει, αντιμετωπίζει τον σύζυγό της, τους 50 άλλους κατηγορούμενους, το βλέμμα των μέσων ενημέρωσης από όλο τον κόσμο».
Η υπόθεση Πελικό και η ιστορική δίκη των βιαστών της Ζιζέλ έχει περάσει πέρα από τα σύνορα της Γαλλίας αφού τη δίκη καλύπτουν δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο. Η συλλογικότητα για τα δικαιώματα των γυναικών «Feminist Collages NYC», με έδρα τη Νέα Υόρκη έκανε ανάρτηση στην ιστοσελίδα της στο Instagram για την Ζιζέλ Πελικό.
«Είμαστε στο πλευρό της Ζιζέλ Πελικό», αναφέρει η σχετική ανάρτηση.
The husband rapist would not have been caught had he not been caught for the more “minor” crime of filming up women’s skirts.
— feminist_collages_ nyc (@CollagesNyc) September 15, 2024
Nothing but disgust for all of them. #sexualviolence #GiselePelicot pic.twitter.com/3DN7EqLZPH
«Ο σύζυγος βιαστής δεν θα είχε συλληφθεί, αν δεν είχε πιαστεί για το λιγότερο σημαντικό αδίκημα της βιντεοσκόπησης κάτω από γυναικείες φούστες. Τίποτε άλλο, παρά αηδία για όλους αυτούς», γράφει η ανάρτηση. Η συλλογικότητα χαρακτηρίζει την Ζιζέλ Πελικό ηρωίδα, που επέλεξε η δίκη να είναι δημόσια ενώ παράλληλα, τονίζει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το θύμα κατέθεσε ότι, αν και εξωτερικά φαίνεται δυνατή, εσωτερικά αισθάνεται «ερείπιο».
Τέλος, στην Ελλάδα, η καλλιτέχνης Katerina Karali εικονογράφησε ένα πορτρέτο της Ζιζέλ για ένα άρθρο στον Τύπο. «Δεν πρόκειται απλώς για μια επιζήσασα», λέει το κείμενο, «αλλά μια ηρωίδα που μιλάει εκ μέρους όλων των θυμωμένων και ντρπιασμένων γυναικών».
