Ο Ζωρζ Περέκ άρχισε να γράφει παρουσιάσεις βιβλίων και δοκίμια για τις επιθεωρήσεις (λογοτεχνικά περιοδικά) La Nouvelle Revue française και Les Lettres nouvelles, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε ιστορία και κοινωνιολογία στη Σορβόνη. Το 1958-1959 ο Περέκ υπηρέτησε στον γαλλικό στρατό (18ο Régiment αλεξιπτωτιστών) και αμέσως μετά έλαβε ως σύζυγό του την Πωλέτ Πετρά (Paulette Petras). Πέρασαν μαζί ένα έτος (1960/1961) στο Σφαξ της Τυνησίας, όπου η Πωλέτ εργαζόταν ως δασκάλα.
Το 1961 ο Ζωρζ Περέκ άρχισε να εργάζεται στη βιβλιοθήκη του Εργαστηρίου Νευροφυσιολογικών Ερευνών του CNRS και αποσπασμένος στη βιβλιοθήκη του Νοσοκομείου Saint-Antoine ως αρχειοθέτης, μία χαμηλόμισθη θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1978. Κάποιοι κριτικοί έχουν σημειώσει ότι η καθημερινή ενασχόληση με αρχεία και διάφορα δεδομένα ίσως επέδρασε πάνω στο λογοτεχνικό του ύφος. Ο μυθιστοριογράφος και κοινωνιολόγος Ζαν Ντυβινώ τού γνώρισε τις ιδέες του Μάρσαλ Μακλούαν. Η άλλη μεγάλη επίδραση στον Περέκ ήταν η Ομάδα Ουλιπό, στην οποία εντάχθηκε το 1967, συναντώντας, μεταξύ άλλων, τον Ρεϊμόν Κενώ. Ο Ζωρζ Περέκ αφιέρωσε το αριστούργημά του, La Vie mode d’emploi (= Ζωή: Οδηγίες χρήστη), στον Κενώ, ο οποίος όμως πέθανε πριν εκδοθεί.
Ο Ζωρζ Περέκ άρχισε να δουλεύει μία σειρά θεατρικών έργων για το ραδιόφωνο σε συνεργασία με τον μεταφραστή Εζέν Ελμλ (Eugen Helmle) και τον μουσικό Φιλίπ Ντρογκόζ (Philippe Drogoz) στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Λιγότερο από δέκα χρόνια αργότερα, σκηνοθετούσε ταινίες: η πρώτη του, βασισμένη στο μυθιστόρημά του Un Homme qui dort, σκηνοθετήθηκε μαζί με τον Bernard Queysanne και κέρδισε το βραβείο Prix Jean Vigo το 1974. Ο Περέκ επίσης συνέτασσε σταυρόλεξα για το περιοδικό Le Point από το 1976 και μετά.
Με το La Vie mode d’emploi (1978) ο Περέκ γνώρισε κάποια εμπορική επιτυχία και αναγνώριση από τους κριτικούς, αφού κέρδισε το Βραβείο Μεντισί, και του επέτρεψε να στραφεί στη συγγραφή ως κύρια απασχόληση. Φιλοξενήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Κουήνσλαντ στην Αυστραλία το 1981, οπότε και έγραψε μέρος του ημιτελούς έργου του 53 Jours (53 ημέρες). Λίγο μετά την επιστροφή του από την Αυστραλία, η υγεία του χειροτέρευσε. Η διάγνωση ήταν καρκίνος των πνευμόνων, που μάλλον οφειλόταν στο ότι ήταν βαρύς καπνιστής. Πέθανε το επόμενο έτος στο Ιβρύ συρ Σεν, σε ηλικία μόλις 45 ετών. Οι στάχτες του βρίσκονται στο κολουμβάριο του Κοιμητηρίου Περ Λασαίζ.
Τιμητικές διακρίσεις
- Prix Renaudot 1965
- Prix Jean Vigo 1974
- Prix Médicis 1978
- Τα γαλλικά ταχυδρομεία εξέδωσαν ένα γραμματόσημο προς τιμή του το 2002.
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
- Ο αστεροειδής 2817 Περέκ (Perec), που ανακαλύφθηκε το 1982.
- Μία οδός στο 20ό διαμέρισμα των Παρισίων, το 1994 (rue Georges-Perec).