Ο σπουδαίος Κορεάτης δημιουργός του Oldboy και της Υπηρέτριας, Παρκ Τσαν-γουκ, επιστρέφει στο σινεμά μετά από 6 χρόνια, με την ταινία που τιμήθηκε με Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες και κέρδισε τις καρδιές κοινού και κριτικής στην Τελετή Έναρξης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας.
Ένας άντρας πέφτει από μια βουνοκορφή και πεθαίνει. Ο ντετέκτιβ που αναλαμβάνει την υπόθεση, γνωρίζει τη γυναίκα του θύματος κατά τη διάρκεια των επίμονων ερευνών του.
Σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις υποψίες του αλλά και την ερωτική του επιθυμία για εκείνη.
Το Cinobo θα διοργανώσει 6 preview προβολές για λίγους τυχερούς θεατές που θα παρακολουθήσουν την ταινία πριν την ημερομηνία κυκλοφορίας της στους κινηματογράφους. Στους πρώτους 50 που θα παρευρεθούν στις προβολές αυτές, θα δοθεί δώρο η αφίσα της ταινίας.
Αλεξάνδρα (Πατησίων) – Σάββατο 15 & Κυριακή 16 Οκτωβρίου στις 21:30
Γαλαξίας 1 (Αμπελόκηποι) – Σάββατο 15 & Κυριακή 16 Οκτωβρίου στις 21:30
Ιντεάλ – Σάββατο 15 & Κυριακή 16 Οκτωβρίου στις 21:30.
Σημείωμα του σκηνοθέτη Παρκ Τσαν-γουκ
Όταν οι δυο πρωταγωνιστές λένε «Δεν νομίζω ότι τα πράγματα θα πάνε καλά μεταξύ μας», αποφασίζουν να χωρίσουν. Αλλά ενώ εκφράζουν την πρόθεσή τους με αυτό τον τόσο αποφασιστικό τρόπο, για κάποιον που τους παρακολουθεί ως θεατής, δεν φαίνεται πολύ πειστικό. Μπορεί να θέλουν και να συμφωνήσουν να φύγουν, αλλά δεδομένου ότι βαθιά μέσα στην καρδιά τους δεν θέλουν πραγματικά να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο, ο τίτλος της ταινίας υποδηλώνει ότι δεν θα μπορέσουν να το κάνουν.
Για τη Σέο-ράε, που πάντα θεωρούσε τον εαυτό της δυστυχισμένο, ο Χάε-γιουν είναι ένα πολύτιμο δώρο. Πρέπει να ξαφνιάστηκε όταν σκέφτηκε: «Κάποιος σαν αυτόν νοιάζεται πραγματικά για μένα». Για τον Χάε-γιουν, η Σέο-ράε είναι σαν τα κύματα της θάλασσας. Άλλοτε ήρεμη, άλλοτε βίαιη, άλλοτε συντριπτική. Μερικές φορές σε τυλίγει στην αγκαλιά της, αλλά βρίσκεται σε διαρκή αλλαγή.
Η Απόφαση Φυγής είναι μια ιστορία για ενήλικες. Είναι μια ιστορία αγάπης, αλλά και ένα αστυνομικό δράμα. Αλλά αυτό που πραγματικά θέλω να τονίσω είναι ότι είναι μια ιστορία απώλειας, με την οποία κάθε ενήλικας μπορεί να ταυτιστεί. Κι αντί να την αντιμετωπίσω ως μια σκληρή τραγωδία, προσπάθησα να εκφραστώ με λεπτότητα, κομψότητα και χιούμορ.