Από το 1959 τα βραβεία Γκράμι τιμούν τα μεγαλύτερα κατορθώματα της μουσικής βιομηχανίας και υπολογίζεται ότι τα παρακολουθούν κάθε χρόνο ζωντανά ή μαγνητοσκοπημένα περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε πάνω από 150 χώρες.
Είναι ένας θεσμός που πολλές φορές έχει δεχτεί αρνητική από διάφορους καλλιτέχνες και μουσικούς συντάκτες. Για παράδειγμα όταν οι Pearl Jam κέρδισαν Γκράμι στην κατηγορία Καλύτερη Χαρντ Ροκ Ερμηνεία το 1996, ο frontman του συγκροτήματος, Eddie Vedder, σχολίασε επί σκηνής: “Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό. Δε νομίζω ότι γενικά σημαίνει κάτι.”
Έχουν κατακριθεί επίσης σχετικά με το ότι γενικά βραβεύουν ή δίνουν υποψηφιότητες περισσότερο σε εμπορικά επιτυχημένα άλμπουμ παρά στα κριτικά καταξιωμένα. Το 1991, η Sinéad O’Connor έγινε η πρώτη μουσικός που αρνήθηκε βραβείο Γκράμι, προκαλώντας μποϊκοτάζ στην απονομή.
Αυτό ωστόσο που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, είναι ότι υπάρχουν αρκετοί θρυλικοί καλλιτέχνες, που όλοι υποθέταμε ότι έχουν πάρει τουλάχιστον ένα αγαλματίδιο στο σπίτι τους, αυτό όμως δεν συνέβη.
