Η Αμερικανίδα ηθοποιός Βαϊόλα Ντέιβις μιλάει για την παιδική ηλικία της, που χαρακτηρίστηκε από εκφοβισμό και τραύμα, στα απομνημονεύματά της.
Το βιβλίο «Finding Me» που κυκλοφορεί στις 26 Απριλίου, περιγράφει λεπτομερώς πώς η πρωταγωνίστρια της σειράς «How to Get Away with Murder» μεγάλωσε σε ένα ερειπωμένο, μολυσμένο από αρουραίους κτίριο και έπρεπε να περνάει από κάδους για να βρίσκει φαγητό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Οι άνθρωποι ρωτούν συνεχώς: “Λοιπόν, πώς ξέφυγες από το Σέντραλ Φολς, στο Ρόουντ Άιλαντ; Α, μεγάλωσες φτωχικά; Αλήθεια;” Και μετά ξεκινάς την ιστορία σου» είπε η Ντέιβις σε συνέντευξή της στο People. «Και την λες ξανά και ξανά» συμπλήρωσε.
Η βραβευμένη με Tony, Oscar και Emmy ηθοποιός παραδέχτηκε ότι ήταν «σε τεράστια υπαρξιακή κρίση» προτού αποφασίσει να γράψει τα απομνημονεύματά της.
«Ακόμα έκρυβα ένα τεράστιο μέρος της ιστορίας μου. Είναι σχεδόν σαν να επανεφηύρα όλα τα πράγματα που ήθελα και να πέταξα τα υπόλοιπα» είπε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στα απομνημονεύματα περιγράφεται επίσης πώς η Ντέιβις δεχόταν αδιάκοπα εκφοβισμό από αγόρια που της πετούσαν πέτρες επειδή ήταν μαύρη και την κακοποίηση που βίωσαν η ίδια, οι αδερφές και η μητέρα της από τα χέρια του αλκοολικού πατέρα της.
«Ό,τι έχω ζήσει είναι αυτό που με συνδέει με τον κόσμο. Μου έδωσε μια εξαιρετική αίσθηση συμπόνιας» τόνισε η ηθοποιός. «Είναι η συμφιλίωση με αυτό το νεαρό κορίτσι μέσα μου και η θεραπεία από το παρελθόν – και η εύρεση ενός σπιτιού» υπογράμμισε.
«Ξέρεις όταν κοιτάς τις φωτογραφίες από το παρελθόν και τις βλέπεις διαφορετικά; Κοιτάζω τη μικρή Βαϊόλα και βλέπω πόσο δυνατή ήταν και ότι ήταν ευέξαπτη» ανέφερε η ηθοποιός.
«Νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που έγραψα το βιβλίο» είπε η Βαϊόλα Ντέιβις σημειώνοντας ότι θεώρησε πως αν με κάποιο τρόπο εξερευνούσε, ξετύλιγε αυτές τις αναμνήσεις, θα μπορούσε να βρει την ησυχία της.
«Στο βιβλίο μου, θα γνωρίσετε ένα κοριτσάκι με το όνομα Βαϊόλα που έτρεχε από το παρελθόν της μέχρι που πήρε την απόφαση να σταματήσει να τρέχει για πάντα» αναφέρεται στην περίληψη του «Finding Me». Το έγραψα για οποιονδήποτε τρέχει στη ζωή απελπισμένος και βρίσκει τον δρόμο του μέσα από σκοτεινές αναμνήσεις, προσπαθώντας να φτάσει σε κάποια μορφή αγάπης για τον εαυτό του. Για όποιον χρειάζεται υπενθύμιση ότι μια ζωή που αξίζει να ζεις μπορεί να γεννηθεί μόνο από ριζοσπαστική ειλικρίνεια και το θάρρος να απομακρύνεις προσωπεία και να είσαι . . . εσύ» τονίζεται.
