Σε όλες τις εκλογές -ας πούμε τα τελευταία 20 χρόνια- πάντα με πλησιάζουν άνθρωποι που θα κατεβούν για μια έδρα, είτε επεμβαίνω εγώ -όταν είναι φίλοι μου- και τους λέω διάφορες ιδέες μου.
Κάθε φορά μου κάνει τρομερή εντύπωση πόσο πολύ τους ενδιαφέρει να είναι αρεστοί στο -όποιο- Κόμμα τους…κι όχι τόσο στους ψηφοφόρους.
Δεν θέλουν να κάνουν τίποτα που να ειναι καινούργιο.
Καινούργιο…. μην φαντασθείτε τίποτα υπερβολικό…κατι ρε παιδί μου που να τους “ανακατεύει” με τον κόσμο, που ελπίζει ότι θα τους ψηφίσει.
Ας πούμε… πόσο καιρό έχετε να δειτε έναν πολιτικό να τρώει… πιτόγυρο;
Ποτέ;
Ξέρετε γιατί;
Επειδή 1ον φοβούνται την γκριμάτσα της πρώτης μπουκιάς… 2ον μην τους πέσει κάμμιά λαδιά στο πουκάμισο ή στο ταγιέρ (καλέ ποιές φοράνε ταγιές τις ημέρες μας;) και 3ον και σημαντικότερο: Δεν είναι καθόλου σίγουροι για το τι θα πούν από τα … Κεντρικά.
Ούτε ένας…ούτε μία δεν σκέφτηκε ποτέ ότι όλη η Ελλάδα τρωει μετα μανίας πιτόγυρα…. ενώ επίσης δεν έχουν παρατηρήσει ότι κανένας Ελληνας δεν φοράει… μανικετόκουμπα… ίσως πλην της ημέρας του γάμου τους.
Τους ενδιαφέρει μόνο η αντιπαράθεση….
Εσυ τους μιλάς και του λες για την αύρα του… και εκείνος/η διαβάζει ΜΟΝΟ news sites στο ιντερνετ για να ξερει να δωσει μια “δυναμικη “ απάντηση μην τυχον και τον/την ρωτήσουν.
Σε εναν γνωστο μου που κατεβαίνει σ αυτες τις εκλογές για πρώτη φορά τον ρωτησα:
-Τα ξέρεις όλα τα θέματα;
-Οοοοοχι… μου’πε με μεγάλη αγωνία.
-Δεν πειράζει.
-Τι εννοείς δεν πειράζει;
-Εννοώ: δεν πειράζει.
-Δεν σε καταλαβαίνω… αυριο έχω να βγω στο κανάλι Ταδε… έχω μεγάλη ανησυχία… πώς ειναι δυνατόν να τα ξέρω όλα.
-Δεν είναι…
-…..
-Γι’ αυτο σου λέω: δεν πειράζει.
-δεν σε καταλαβαίνω.
-Ακουσε με…δεν περιμένει ο κόσμος να του λύσει τα πρόβλήματα ένας νέος πολιτικός…
-Ναι, αλλά ο συνυποψηφιος μου τα ξέρει όλα και έχει εκλεγεί κιόλας δυο φορές.
-Είδες; Και τι έγινε που τα ξέρει όλα; Ελυσε κανένα πρόβλημα;
-Ναι, αλλά θα ξαναβγει…ξερει τον μηχανισμό.
-Ασε τους μηχανισμούς στην άκρη και γίνε ανθρωπινος.
-Ανθρώπινος είμαι…είπε και έφτιαξε την μονοχρωμη γραβάτα του 3 το μεσημέρι.
-Μμμμμ για πες μου γιατι θέλεις να γίνεις βουλευτής;
-Είναι όνειρο μου εδω και πολλά χρόνια.
-Και μένα είναι πολλά χρόνια όνειρο μου να καρφωσω ανάποδα στα μούτρα του Λεμπρόν Τζέϊμς αλλα μάλλον δεν προβλέπεται.
-Ποιός είναι αυτος;
Δεν πειράζει …άστο… Κάτι καλύτερο ίσως; Πιο πειστικό.
-Πιστεύω στο κόμμα.
-Ελα… θα κλάψω!
-Θέλω να βοηθήσω την πατρίδα μου.
-Μη σε παρακαλώ … μη… Μην το πεις ποτέ αυτο!
-Γιατί; αφού είναι αλήθεια.
-Ακουσε με… δεν θέλουμε σωτηρες…. δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο οι σωτηρες… δοκιμάσαμε πολλούς … κανείς δεν τα καταφερε… Αλλο πράγμα θέλουμε…
-Τί;
-Εναν πολιτικό που να μας αγαπάει.
-Δεν καταλαβαίνω.
-Μπορεις να πείσεις τον κόσμο ότι τον αγαπάς… ότι αγαπάς τους ανθρώπους…
-Μα τους αγαπώ….
-Οχι…δεν τους αγαπάς… όταν σε ρωτησα γιατι θες να κατέβεις στις εκλογές μου απάντησες ότι τοχες όνειρο απο μικρός, ότι εμπιστεύεσαι το κόμμα σου κι ότι θες να βοηθήσεις την πατριδα… αυτα δεν έχουν καμμιά απολύτως σχέση με την αγάπη σου προς τον κόσμο.
-Μα είναι αυτονόητο.
-Ακουσε με καλά: Βαρεθήκαμε τα αυτονόητα…
-Καλά τώρα… στα λόγια πάντα καλός είσαι.
Ειναι η στιγμή που σηκώνω τα χέρια ψηλά…
-ΟΚ… Μπορεις τουλάχιστον να μου υποσχεθείς ότι δεν θα φοράς απρόσωπη, αδιαφορη γραβάτα;
-Ολοι τέτοιες φοράνε…
-Σωστά… λοιπόν αμα θες κάτι τηλεφωνησε μου.
Μετα στο αυτοκίνητο σκέφτομαι πάντα το ίδιο.
-Ρε συ τί τουπες του ανθρωπου; Να μην βάλει μονοχρωμη γραβατα και σκουρο γκρι κουστούμι! Εισαι με τα καλά σου; Αυτος ζει για να τα φορέσει…
Να μας αγαπάνε;
Να τέτοια σκέφτομαι και δεν εκνευριζομαι με την κίνηση.