To 1994 o Τom Cruise πρωταγωνίστησε μαζί με τον Brad Pitt στη μεταφορά του βιβλίου της Anne Rice, με τίτλοInterview with the Vampire.
Το αποτέλεσμα -που δεν ήταν ακριβής μεταφορά όσων είχαν γράψει η Rice το 1976- είχε προταθεί για δυο Oscar(Best Art Direction και Best Original Score), ενώ η -12χρονη τότε- Kirsten Dunst ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα, στην κατηγορία Best Supporting Actress.
Κάτι όμως, έλειπε από την εισπρακτική αυτή επιτυχία. Για την ακρίβεια, απουσίαζε αυτό που η Rice είχε θέσει στο επίκεντρο της δημιουργίας της: την πολύ έντονη, ιδιόμορφη και τοξική (βασισμένη στη χειραγώγηση και την ακραία βία) σχέση μεταξύ των δυο βρικολάκων που όριζε -κυριολεκτικά- ζωές ανθρώπων.
Όσα, στο μυαλό της συγγραφέως, δένουν και παράλληλα χωρίζουν τους πρωταγωνιστές της Lestat de Lioncourt και Louis de Pointe du Lac, παρουσιάζονται στα επτά επεισόδια της σειράς της COSMOTE TV, με τίτλο Anne Rice’s Interview with the Vampire.
Η εκκίνηση δίνεται στο σήμερα, με την πανδημία να έχει κυριαρχήσει στον πλανήτη και τον βετεράνο (‘ξεβρασμένο’, κουρασμένο και ασθενή με Πάρκινσον) δημοσιογράφο Daniel Molloy (Eric Bogosian) να δέχεται την πρόσκληση του Louis de Pointe du Lac (Jacob Anderson) να μεταβεί στο Ντουμπάι, για να ολοκληρώσουν κάτι που είχαν αφήσει στη μέση 45 χρόνια νωρίτερα: την αφήγηση της ιστορίας του βρικόλακα.
Στα χρόνια που μεσουρανούσε ο Molloy, οι αρχές του συνοψίζονταν στο “οι πηγές των δημοσιογράφων είναι οι Σέρπα σας. Ο αρχισυντάκτες, ο ιερέας. Η ειλικρίνεια δεν είναι τακτική”.
Ο du Lac θα τον υποχρεώσει να αμφισβητήσει τα πάντα, στη συγκατοίκηση τους προς χάριν της ολοκλήρωσης του έργου και στη συζήτηση που αρχίζει με την ερώτηση “κύριε du Lac πόσο καιρό είστε πεθαμένος;”.
Ο -πάντα 33χρονος- βρικόλακας μιλάει για τη ζωή του στη Νέα Ορλεάνη, ως επιχειρηματίας στην περιοχή με τα ‘κόκκινα φανάρια’ και για τη σχέση του με τους υπόλοιπους -λευκούς- επιχειρηματίες (στην ουσία, είναι σχέση υποτακτικού με αφεντικά). Ο du Lac ένιωθε πως δεν τον έβλεπαν, δεν άνηκε, ώσπου ο βρικόλακας Lestat de Lioncourt (Sam Reid) έγινε ο πρώτος που δεν τον έκανε να νιώθει αόρατος.
Όπως συνεχίζεται η εξιστόρηση, ο δημοσιογράφος παρατηρεί πολλές διαφοροποιήσεις από όσα είχε πει ο συνεντευξιαζόμενος δεκαετίες νωρίτερα. Εκείνος εξηγεί πως “η μνήμη είναι ένα τέρας. Εμείς ξεχνάμε. Αυτή όχι”.
Όταν ο Molloy του λέει πως αρχικά έκανε την αφήγηση ως κακοποιημένος, μετά ως ανώτερος και έπειτα ως αδελφή ψυχή, ο du Lac επικαλείται παράγραφο από το βιβλίο του συνομιλητή του, όπου αναφέρει “αυτή είναι η Οδύσσεια των αναμνήσεων”. Να θυμόμαστε τα πάντα, όχι όπως μας βολεύει, αλλά βάσει του ποιοι είμαστε σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή.
Το βέβαιο είναι ότι θα χρειαστείτε κάποια δευτερόλεπτα για να διαχειριστείτε και να καταλάβετε (γιατί δύσκολα θα δεχθείτε) τον τρόπο που ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος. Δεν θα άξιζε κάτι λιγότερο στο δημιούργημα της Anne Riceπου το 1976 τόλμησε και ‘φώτισε’ θέματα όπως η σεξουαλικότητα, ο ρατσισμός και η θνησιμότητα, με τρόπο που προβληματίζει τους αναγνώστες/τηλεθεατές, χωρίς όμως, να εκβιάζει αυτήν τη δεύτερη σκέψη.
Η σειρά streamαρει στην COSMOTE TV.