Για την στιγμή που έμαθε ότι ο σύντροφός της είχε καρκίνο αλλά και πως το αντιμετώπισαν μαζί, μίλησε η Έλενα Τσαγκρινού στο ΟΚ και στον Γιάννη Πουλόπουλο.
Δεν μπορεί να μη φοβήθηκες ή να μη λύγισες όταν έμαθες για την αρρώστια του Μάικ.
Φυσικά και φοβήθηκα, φυσικά και λύγισα. Ήταν ένα μεγάλο σοκ για εμένα. Αλλά δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να το δείξει στον Μάικ. Υπήρξαν πολλές στιγμές που έβαλα τα κλάματα, αλλά όχι μπροστά του. Έπρεπε να είμαι δίπλα του και να τον στηρίζω. Αλλά κι εκείνος δεν λύγισε στιγμή. Ήταν –και είναι– πολύ δυνατός.
Τι είναι πιο σοκαριστικό, όταν έμαθες ότι ο σύντροφός σου έχει καρκίνο ή όταν το πολεμούσε;
Όταν το έμαθα. Τις πρώτες δύο εβδομάδες δεν ξέραμε τι έχει… Βρήκε ένα εξόγκωμα στο σώμα του και έπρεπε να κάνει κάποιες εξετάσεις για να δει τι είναι. Κάνοντας υπερηχογράφημα ανακάλυψε ότι ήταν όγκος και θα έπρεπε να κάνει χημειοθεραπείες. Αλλά ακόμα και τότε δεν πίστευα ότι ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή θα μπορούσε να περάσει αυτή τη δοκιμασία.
Αλλά τελικά αυτή η εμπειρία, εκτός του ότι μας δυνάμωσε, μας έκανε να εκτιμήσουμε περισσότερο την υγεία. Βέβαια, πρέπει να σου πω ότι όλο το καλοκαίρι που ο Μάικ έκανε χημειοθεραπείες ήταν τόσο δυνατός που πολλές φορές εμψύχωνε τους γονείς του και εμένα που ήμασταν δίπλα του.
Τώρα που η σχέση σας έχει δοκιμαστεί στα δύσκολα, σκέφτεστε να την επισημοποιήσετε;
Δεν βιαζόμαστε να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά. Έχουμε τουλάχιστον μία πενταετία μπροστά μας που θέλουμε να αφιερωθούμε στη δουλειά μας και στη μουσική που αγαπάμε και οι δύο πάρα πολύ. Νιώθουμε ότι είμαστε παιδιά.
Δεν αισθανόμαστε ακόμα ότι έχουμε το σθένος να αναλάβουμε την ευθύνη ενός άλλου ανθρώπου. Δεν είναι κάτι που αποκλείουμε, αλλά ο γάμος μπορεί να περιμένει.