“Το συναίσθημα είναι όπως όταν είσαι σε ένα μπαλκόνι, υποχωρεί το κιγκλίδωμα και ταυτόχρονα θέλεις να πέσεις και να πιάσεις τον τοίχο πίσω σου” ανέφερε ο Κώστας Αρζόγλου.
Ο Κώστας Αρζόγλου έδωσε συνέντευξη στο ΕΓΩ και στον Ανδρέα Θεοδώρου και μίλησε για την περιπέτεια που είχε με την υγεία του αλλά και τον αναπάντεχο θάνατο της μητέρας του από πνιγμό στη θάλασσα.
Στο παρελθόν είχατε αντιμετωπίσει μια σοβαρή περιπέτεια υγείας
Ναι, είχα διαγνωστεί με όγκο στον εγκέφαλο. Εκείνη την ώρα φοβήθηκα, αλλά πρόκειται για ένα περίεργο αίσθημα. Φοβάμαι και δεν φοβάμαι. Τελικά δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά αυτά που θα φύγουν μαζί μου. Όταν ήμουν στην εντατική μετά την εγχείρηση, είδα ένα φοβερό φως που δεν περιγράφεται.
Σαν να είσαι πάρα πολύ κοντά στον ήλιο, χωρίς να καίγεσαι. Το συναίσθημα είναι όπως όταν είσαι σε ένα μπαλκόνι, υποχωρεί το κιγκλίδωμα και ταυτόχρονα θέλεις να πέσεις και να πιάσεις τον τοίχο πίσω σου. Εγώ τελικά πιάστηκα στον τοίχο (γέλια).
Η μητέρα σας, έφυγε από τη ζωή με έναν περίεργο τρόπο, γιατί χρειάστηκε να της γίνει νεκροψία;
Η μητέρα μου είχε πνιγεί σε μία παραλία της Σερίφου, αλλά δεν είχε ούτε ίχνος νερού στους πνεύμονές της. Την είχαν σύρει με ό,τι βρήκαν σε μια ακτή.
Μέχρι τότε ήμουν ένα δελφίνι μέσα στη θάλασσα, μου άρεσε πάρα πολύ να κολυμπώ, να φτάνω στον βυθό. Παρατήρησα ότι μετά από τη μητέρα μου, θέλω να ξέρω ότι η θάλασσα είναι εκεί, τι αέρας φυσάει, αλλά δεν μπαίνω μέσα.