Εκεί τον συνάντησε ο Νίκος Μάνεσης κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων για την εκπομπή του «60΄ Ελλάδα» που αποφάσισε το πέμπτο επεισόδιο του φετινού κύκλου να γίνει στο βόρειο τμήμα του αιγαιοπελαγίτικου νησιού. «Η Νότια Χίος είναι πολύ γνωστή σε όλους για τα Μαστιχοχώρια και τις παραλίες. Και η Κεντρική Χίος είναι γνωστή, ξέρεις λόγω του λιμανιού και για τις πολύ  ωραίες παραλίες της. Εγώ, σε αυτό το οδοιπορικό που θα δούμε απόψε, δίνω έμφαση στη Βόρεια Χίο που είναι η άγονη περιοχή του νησιού», μου είπε ο δημοσιογράφος. Ωστόσο του έκανε πολύ μεγάλη και ευχάριστη εντύπωση όταν «Στα Κουρούνια,  ένα χωριό των 6 – 7 κατοίκων βρήκα έναν λεβέντη 27 χρονών, ο οποίος βγάζει πολλά λεφτά. Πώς; Ο Δημήτρης είναι κομπιουτεράς και φτιάχνει video games. Πήγε λοιπόν στο χωριό των γονιών του και απομονώθηκε. Φαντάσου ότι είναι συνέχεια κλεισμένος σε ένα κατώι και δουλεύει.

Ο ίδιος αυτοσαρκάζεται λέγοντας “Εντάξει, κάποια στιγμή θα βγω κι έξω. Βέβαια, ξέρω ότι εδώ που είμαι κλεισμένος δεν πρόκειται να βρω γυναίκα!” συμπληρώνοντας “Βλέπεις είμαι κάτασπρος, ωχρός γιατί δεν με βλέπει ο ήλιος, αλλά έχω έναν στόχο. Έχω έρθει σε συμφωνία με ξένες εταιρείες για να τους πουλήσω τη δουλειά μου”. Ο Δημήτρης είναι ένας από τους λιγοστούς Έλληνες που φτιάχνουν παιχνίδια για το διαδίκτυο και τα μοσχοπουλάει στο εξωτερικό. Ένας Έλληνας που έχει απομονωθεί σε ένα έρημο χωριό δημιουργεί και βγάζει πολλά λεφτά. Ένα θα σου πω: από ένα παιχνίδι που πούλησε έβγαλε ετήσιο εισόδημα 25.000 ευρώ, μόνο από ένα παιχνίδι. Βγάζει λεφτά το παιδί. Βγάζει λεφτά από το μυαλό του. Απομονώθηκε στο χωριό των γονιών του επειδή ήθελε να έχει την ησυχία του, ήθελε να είναι συγκεντρωμένος. Έχει την ηρεμία του και μπορεί και δημιουργεί, άλλο να σκέφτεσαι δημιουργικά πράγματα και να ακούς μηχανάκια κι αυτοκίνητα έξω από το παράθυρό σου κι άλλο να ακούς πουλάκια και ποταμάκια. Είναι δηλαδή ένας ερημίτης που φτιάχνει video games. Κι όπως σου είπα και πριν βγάζει πολλά λεφτά, βγάζει πολλά λεφτά από ένα υπόγειο σε ένα χωριό στα βόρεια της Χίου».

Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού του ο Νίκος Μάνεσης επισκέφτηκε και το Άγιο Γάλας που όπως μου είπε «Το χωριό ονομάζεται έτσι γιατί υπάρχει ένα αγίασμα μέσα σε μια σπηλιά, όπου υπάρχουν και εκκλησίες και εκεί σύμφωνα με την παράδοση είναι το στήθος της Παναγίας που θήλαζε τον Χριστό. Υπάρχει η απίστευτη διαφοροποίηση σε σχέση με αυτά που ξέρουμε για τη θρησκεία μας καθώς εκεί υπάρχουν σε ξυλόγλυπτα άγγελοι σε κατάσταση εγκυμοσύνης! Είναι στα όρια του παγανιστικού και του θρησκευτικού. Στην περιοχή υπάρχουν καταπληκτικά σπήλαια, τα οποία βρίσκονται κάτω από τα πόδια των κατοίκων του χωριού. Η κάμερα της εκπομπής τα επισκέφθηκε, όπως και τους ναούς που είναι μέσα στις σπηλιές και είναι εκεί για ευνόητους λόγους, αφού στο παρελθόν δεν έπρεπε Τούρκοι και πειρατές να τα παίρνουν είδηση και ήταν σαν καταφύγια για τους Έλληνες».

Εκτός όμως από τις όμορφες εικόνες του νησιού υπάρχουν και αυτές που πληγώνουν, αφού όπως μου είπε ο Νίκος Μάνεσης «Αφήνοντας τον Βορά και πηγαίνοντας Ανατολικά, η εικόνα αλλάζει. Είναι πυκνοκατοικημένες περιοχές. Εκεί έχουμε τη γνώριμη εικόνα που βλέπουμε αυτή την περίοδο σε όλα τα νησιά. Δηλαδή σε όποια παραλία και να κοιτάξεις βλέπεις πορτοκαλί σωσίβια και μετανάστες. Εμείς πήγαμε φθινόπωρο στη Χίο. Για να σου δώσω να καταλάβεις θα σου πω αυτό: οι εικόνες είναι σοκαριστικές αλλά δείχνουν και τις δύο όψεις της ζωής: από τη μια στα μπαράκια του νησιού κάθε βράδυ οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου γλεντάνε και σε 40 – 50 μέτρα απόσταση είναι οι ταλαίπωροι πρόσφυγες οι οποίοι περιμένουν να έρθει το πλοίο για Πειραιά. Έχουμε λοιπόν τους νέους που πίνουν και γλεντούν και απέξω από την τζαμαρία του μαγαζιού κόσμος ξαπλωμένος στον δρόμο με μωράκια και παιδάκια περιμένουν να έρθει το πλοίο. Είναι παραλογισμός.

Είναι δύο εικόνες: η ζωή που συνεχίζεται, οι εικόνες της ειρήνης και του γλεντιού και από την άλλη το δράμα των προσφύγων του πολέμου οι οποίοι συνωστίζονται σε διάφορους χώρους που είναι άθλιοι και δεν είναι χώροι για να μένουν άνθρωποι. Φαντάσου ότι έχουν φτιάξει καταυλισμό ακόμα και στο προαύλιο ενός νεκροταφείου! Βεβαίως να σου πω ότι οι κάτοικοι βοηθούν όσο μπορούν αλλά υπάρχουν και κάποιοι που έχουν δει την όλη ιστορία με τους μετανάστες  ως μια πολύ ωραία μπίζνα. Δηλαδή, ξεφυτρώνουν καντίνες που, όπως λένε πολλοί, οι τιμές των προϊόντων που πουλούν είναι τσιμπημένες, επίσης ουρές ταξιτζήδων για να μεταφέρουν τους πρόσφυγες από τους καταυλισμούς στο λιμάνι, το νησί τρίβει τα χέρια του γιατί όλα τα ενοικιαζόμενα δωμάτια είναι γεμάτα, μην ξεχνάς ότι πολλοί από τους πρόσφυγες ανήκουν στη μεσαία τάξη και έχουν λεφτά μαζί τους οπότε έχουν τη δυνατότητα να νοικιάσουν κατάλυμα. Αυτοί που ζουν στους καταυλισμούς είναι αυτοί που δεν βρίσκουν δωμάτιο για να νοικιάσουν ή που δεν έχουν λεφτά. Αυτή λοιπόν είναι η λυπητερή εικόνα, η εικόνα σοκ. Παντού βλέπεις σκισμένες βάρκες, παιδικά σωσίβια, πάνες μωρών και αυτοί είναι τυχεροί διότι σώθηκαν, έχουν πατήσει σε νησί. Φαντάσου πόσοι άλλοι δεν φτάνουν…»!

Απόψε, στις 23:50, ο Νίκος Μάνεσης εστιάζει την κάμερα της εκπομπής του στη Βόρεια Χίο και μέσα σε «60’ Ελλάδα» μας ξεναγεί σε λιγότερο γνωστές μεριές ενός πανέμορφου νησιού καταγράφοντας ωραίες και ευχάριστες εικόνες αλλά και ορισμένες που συγκλονίζουν…!