Όποιος και αν είναι ο σκοπός η αλήθεια είναι ότι οι δύο πλευρές, η κυβέρνηση και οι ιδιοκτησίες των τηλεοπτικών σταθμών, βρίσκονται καθημερινά σε σύγκρουση, μετρώντας τις δυνάμεις τους, αγνοώντας αμφότεροι… τα παράπλευρα θύματα.

Το ατού της κυβέρνησης σε αυτή τη διελκυστίνδα είναι ο πρόσθετος φόρος 20% που επέβαλλε από την αρχή του χρόνου στα διαφημιστικά έσοδα καθώς και τα χρήματα που υποστηρίζει ότι οφείλουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί, χωρίς να λαμβάνει όμως υπόψη ότι αρκετό μέρος των χρημάτων αυτών είναι αυτά που θα έπρεπε να έχουν πληρώσει τα κόμματα.

Στον ίδιο δρόμο δε, αυτό της πίεσης, η κυβέρνηση φαίνεται ότι χρησιμοποιεί κάθε μέσο που της δίνεται, όπως διάφοροι κρατικοί μηχανισμοί για να κάνουν… φύλλο και φτερό την άλλη πλευρά και να μάθουν τα πάντα. Χαρακτηριστικό είναι ότι χθες σε τηλεοπτικό σταθμό εθνικής εμβέλειας πραγματοποιήθηκε ξαφνική… έφοδος από υπηρεσία που… έκανε γύρα στις εγκαταστάσεις του για να διαπιστώσει πόσοι από τους παρόντες ήταν εργαζόμενοι με όλες τις νόμιμες διαδικασίες και πόσοι από αυτούς βρίσκονταν εκεί… παρανόμως!

Την τακτική αυτή φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν και σε άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς, θέλοντας όπως φαίνεται να έχουν «καλύτερη εικόνα» για ό,τι συμβαίνει στους χώρους εργασίας των καναλιών. Ωστόσο αξίζει να επισημάνω ότι στη διελκυστίνδα αυτή η κυβέρνηση δεν φαίνεται να χρησιμοποιεί -ως όφειλε- όρο στις αδειοδοτήσεις των πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικών σταθμών που να αναφέρουν τον απαιτούμενο αριθμό μόνιμου προσωπικού σε καίριες θέσεις.

Έτσι, παρά τις απολύσεις που γίνονται στα… μουλωχτά, αρκετοί από τους τηλεοπτικούς σταθμούς που επιθυμούν όπως υποστηρίζουν την «οικονομική εξυγίανσή» τους, μέρος του μόνιμου προσωπικού φαίνεται ότι παραμένουν πρόσωπα που δεν εξυπηρετούν τις πάγιες λειτουργίες του σταθμού αλλά… παράπλευρες και άσχετες με το τηλεοπτικό αντικείμενο εργασίες ενώ πραγματικοί εργαζόμενοι βλέπουν την πόρτα της εξόδου ελπίζοντας ότι θα βρουν θέση σε εταιρεία που θα αναλάβει τα καθήκοντά τους σε outsourcing συνεργασία με τους τηλεοπτικούς σταθμούς.