Στο νεκροταφείο της παραλιακής κωμόπολης Χουέλβα της Ισπανίας υπάρχει ακόμα ένας τάφος που στην πλάκα του γράφει: «Ταγματάρχης Ουίλιαμ Μάρτιν, από το Κάρντιφ Ουαλίας. 25 Μαρτίου 1907, 25 Απριλίου 1943». Κανένας συγγενής ή απόγονος του νεκρού δεν απέθεσε ποτέ ένα λουλούδι στο χορταριασμένο μνήμα, αν και κανονικά ο τάφος αυτός θα έπρεπε να έχει γίνει τόπος προσκύνησης των απανταχού κατασκόπων και πρακτόρων.
Διότι ο ταγματάρχης Ουίλιαμ Μάρτιν δεν υπήρξε ποτέ, προσέφερε όμως τεράστιες υπηρεσίες στις συμμαχικές δυνάμεις που πολεμούσαν εναντίον του Ναζισμού. Μέσα στο μνήμα υπάρχουν τα κόκαλα κάποιου κορμιού. Κανένας δεν ξέρει ποιος ήταν αυτός ο δύστυχος. Ήταν ένας τριαντάχρονος άστεγος του Λονδίνου και τον διάλεξαν επειδή είχε πεθάνει από πνευμονία, ώστε σε περίπτωση νεκροτομής να είναι οι πνεύμονες του γεμάτοι υγρό, όπως συμβαίνει και στον πνιγμό.
Τον παρέλαβε ένας αξιωματικός των υπηρεσιών ασφαλείας του Βρετανικού στρατού, τον φωτογράφισε με ανοικτά μάτια και στολή ταγματάρχη, τον πάγωσε με ξηρό πάγο και μετά του κατασκεύασε στα Βρετανικά αρχεία μια κανονική ζωή. Πιστοποιητικά γεννήσεως, οικογένεια, αδέλφια, στρατιωτική καριέρα, μια αρραβωνιαστικιά, συμμετοχές σε αθλητικούς αγώνες και λέσχες, υπηρεσιακούς επαίνους και παράσημα. Ο Ουίλιαμ Μάρτιν που είχε ζήσει και πεθάνει σαν σκυλί, είχε μεταβληθεί μετά θάνατον σ’ έναν ευυπόληπτο αξιωματικό, ο οποίος ήταν πάλι έτοιμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα και στην Αυτού Μεγαλειότητα.
Αφού έφτιαξαν την προϊστορία του με κάθε λεπτομέρεια, καθώς οι Γερμανοί πράκτορες αλώνιζαν στη Μεγάλη Βρετανία και θα μπορούσαν να ψάξουν την προϊστορία του, ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Άρτσυ Γουέν έγραψε μια αυθεντική επιστολή προς τον στρατηγό Αλεξάντερ που την έβαλαν στην τσέπη του. Στην επιστολή, ο Αλεξάντερ ενημερωνόταν με λεπτομέρειες για μια διπλή απόβαση που ετοιμαζόταν από τους συμμάχους στο μεσογειακό μέτωπο. Μία στην Ελλάδα στο ακρωτήριο Μαλέας και στην Καλαμάτα και μία στη Σαρδηνία. Η επιστολή είχε όλες τις αυθεντικές υπογραφές και σφραγίδες, ενώ υποτίθεται ότι πήγαινε χέρι-χέρι για να μην υποκλαπεί μέσω των τηλεπικοινωνιών.
Μαζί με την επιστολή που μπήκε σε αδιάβροχο μικρό χαρτοφύλακα, στις τσέπες του Ουίλιαμ Μάρτιν τοποθέτησαν λίγα νομίσματα, μια κάρτα της στρατιωτικής λέσχης, δυο εισιτήρια λεωφορείου, δυο εισιτήρια θεάτρου, κλειδιά, τσιγάρα, σπίρτα, μια βέρα στο δάκτυλο με το όνομα της αρραβωνιαστικιάς του και άλλα μικροαντικείμενα. Τον ξεπάγωσαν με μια σόμπα, τον έβαλαν σ’ ένα υποβρύχιο και τον άφησαν νύχτα ένα χιλιόμετρο έξω από τις Ισπανικές ακτές.
Η Ισπανία δεν ήταν στον πόλεμο, αλλά οι Βρετανοί ήξεραν καλά ότι ο στρατηγός Φράνκο διοχέτευε όλες τις πληροφορίες που είχε στον ομοϊδεάτη του Χίτλερ που τον είχε βοηθήσει ν’ ανέβει στην εξουσία. Υποτίθεται ότι ο Μάρτιν ταξίδευε με στρατιωτικό αεροπλάνο από την Αγγλία στο αρχηγείο των συμμαχικών δυνάμεων στο Κάιρο, το οποίο για άγνωστο λόγο έπεσε. Δέκα μέρες αργότερα, οι Βρετανοί ενημερώθηκαν απ’ τις Ισπανικές αρχές ότι ξεβράστηκε στις ακτές τους το πτώμα ενός αξιωματικού τους, το οποίο έθαψαν με όλες τις τιμές. Τα αντικείμενα που είχε πάνω του μαζί τον χαρτοφύλακα επεστράφησαν δια της διπλωματικής οδού.
Όταν στις 10 Ιουλίου 1943 οι σύμμαχοι έκαναν απόβαση στη Σικελία, συνάντησαν ασήμαντη αντίσταση. Αντιθέτως η Σαρδηνία και η νότια Ελλάδα είχαν υπερεξοπλιστεί. Υπέθεσαν εμπειρικά ότι η επιχείρηση «κιμάς» όπως είχε ονομαστεί είχε στεφθεί από επιτυχία. Το επιβεβαίωσαν μόνο όταν κατελήφθη το Βερολίνο και ανακάλυψαν αντίγραφο της πλαστής επιστολής και προσωπική διαταγή του Χίτλερ να μετακινηθούν δυνάμεις προς τη Σαρδηνία, όπου αναμενόταν η κύρια απόβαση των συμμάχων. Ο ναύαρχος Νταίνιτς είχε ερευνήσει διεξοδικά τη περίπτωση του πνιγμένου ταγματάρχη Ουίλιαμ Μάρτιν και είχε βεβαιώσει με επιστολή του τον Χίτλερ ότι όλα πάνω του ήταν αυθεντικά.
Μία σταγόνα ιστορία – Διαβάστε επίσης
Γραμμή Μαζινό: Το μεγαλύτερο αμυντικό φιάσκο
Ένας Κολοκοτρώνης που (επίτηδες) ξεχάσαμε
Ο πρώτος νεκρός της ελλην
Γαλέρες, τα πλωτά κολαστήρια
Μοναχοί, άρρωστοι, κομπογιαννίτες