Ας κινηθούμε σήμερα ανάμεσα στην ιστορία, τη θρησκευτική μυθολογία και τη λαϊκή παράδοση. Όλα αυτά άλλωστε μαζί, μπορούν να φτιάξουν εξαιρετικά γοητευτικές ιστοριούλες που αξίζει τον κόπο να γνωρίζουμε. Ξέρετε ότι στη Ζάκυνθο υπάρχει εκκλησιαστική και λαϊκή παράδοση, σύμφωνα με την οποία πέρασε από το νησί η Μαρία η Μαγδαληνή; Οι Ζακυνθινοί το ξέρουν, καθώς στα βορειοδυτικά του νησιού υπάρχει το χωριό Μαριές, που υποτίθεται ότι πήρε το όνομα του αφότου έμεινε σ’ αυτό η Μαρία η Μαγδαληνή.
Κάτω δε στη θάλασσα, στον ορμίσκο του Βρώμη, υπάρχει πάνω σ’ ένα βραχάκι μια εσοχή σε σχήμα πέλματος που θεωρείται το αποτύπωμα του ποδιού της. Εκεί λένε ότι πρωτοπάτησε η γυναίκα βγαίνοντας στη στεριά. Το πέλμα στον βράχο παλιότερα διακρινόταν καλύτερα, αλλά η συνήθεια των ντόπιων να σπάνε κομματάκια του βράχου για να τα κάνουν φυλακτά που τους προφύλασσαν απ’ τις αρρώστιες, αλλοίωσε το αρχικό του σχήμα.
Κατά την παράδοση αυτή, την οποία υποστηρίζει η επίσημη εκκλησία, η Μαρία η Μαγδαληνή έφυγε από την Παλαιστίνη μετά τη σταύρωση του Ιησού και ταξίδεψε για τη Ρώμη όπου ήθελε να καταγγείλει τον Καίσαρα για κακοδικία εναντίον του θεανθρώπου. Μαζί της ήταν μια συγγενής της Παναγίας, η Μαρία του Κλωπά και η Σαλώμη. Παρουσιάστηκαν μπροστά στον αυτοκράτορα Τιβέριο και ζήτησαν την τιμωρία του Πιλάτου επειδή αδίκως σταύρωσε τον θεάνθρωπο. Η αντίδραση του αυτοκράτορα στο αίτημα (που έτσι κι αλλιώς δεν επιβεβαιώνεται ιστορικά) δεν έγινε γνωστή. Στην επιστροφή ταξίδευαν με κυπριακό καράβι που είχε χριστιανικό πλήρωμα, αλλά τότε τα πλοία προτιμούσαν να πλέουν κατά μήκος των ακτών διότι τα σκαριά δεν άντεχαν στις αντιξοότητες της ανοικτής θάλασσας.
Στον Ιόνιο λοιπόν τους έπιασε τρικυμία και αναγκάστηκαν να βγουν άρον-άρον στη Ζάκυνθο, με το πλοιάριο τους να έχει πάθει ζημιές που χρειάζονταν επισκευή. Τους βρήκε ένας βοσκός ονόματι Απολλόδωρος, τους φιλοξένησε στην καλύβα του και την επομένη τους πήγε στο χωριό που βρίσκονταν από πάνω. Οι κάτοικοι ασπάστηκαν αμέσως(;) τον χριστιανισμό και μετονόμασαν το χωριό τους σε «Άγιαι Μαρίαι της θαλάσσης» που με τα χρόνια κατέληξε να λέγεται απλώς Μαριές. Πρώτος απ’ όλους έγινε χριστιανός ο Απολλόδωρος που πήρε το χριστιανικό όνομα Χριστόφορος. Υποτίθεται ότι η ευγλωττία της και η διήγηση των θαυμάτων του Ιησού, οδήγησαν στην δημιουργία της πρώτης χριστιανικής κοινότητας στον Ελλαδικό χώρο, πολύ πριν περιοδεύσει σ’ αυτήν ο Απόστολος Παύλος . Στο χωριό υπάρχει και εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής Μαρίας ή Αγίας Μαρίας Δίπτερης.
Το ταξίδι της Μαρίας της Μαγδαληνής στη Ρώμη αναφέρεται στον Μεγάλο Συναξαριστή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, χωρίς όμως να γίνεται αναφορά στη στάση της Ζακύνθου. Η τοπική εκκλησία την αποδέχεται. Η Μαρία κατά την εκκλησία είναι ισαπόστολος, τίτλο που κατέκτησε μετά τη συγχώρηση που της έδωσε ο Ιησούς όταν την πρωτοσυνάντησε. Στη συνέχεια άλλωστε τον υπηρέτησε πιστά ως το τέλος της ζωής του. Η Μαγδαληνή μέχρι να συναντήσει τον Χριστό, ήταν γενικώς αμαρτωλή κατά την Ορθόδοξη εκκλησία, εταίρα κατά την Καθολική και Προτεσταντική εκκλησία. Σύμφωνα με τον Ορθόδοξο Συναξαριστή, ο Ιησούς απέβαλε από μέσα της επτά δαιμόνια, τα οποία ήταν: Το πνεύμα της αθεοφοβίας, της επάρσεως-αλαζονείας, της κενοδοξίας-ματαιοδοξίας, της υπεροχής λόγω κάλλους, της ψευδολογίας, της άρνησης γνώσεως και της ασυνεσίας.
Η Μαρία η Μαγδαληνή δεν πρέπει να συγχέεται με την άλλη αμαρτωλή γυναίκα που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Ιησού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της προκαλώντας την οργή του ταμία Ιούδα, επρόκειτο για άλλη. Περιττό να αναφερθούμε στους θρύλους, τις λογοτεχνικές αποδόσεις και τις βέβηλες εκδοχές που έχουν γραφεί για τις σχέσεις του Ιησού με τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Απορρίπτονται όλες ως βλάσφημες. Σε κάθε περίπτωση, από τότε υπήρχε τουριστικό ρεύμα προς την πανέμορφη Ζάκυνθο, όπως αποδεικνύουν και οι θρησκευτικοί θρύλοι. Και δεν υπήρχε ούτε καν το ναυάγιο στην πασίγνωστη παραλία…
Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη, στη στήλη Μία σταγόνα ιστορία.