Ο Φρανσουά Μιτεράν εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας στις αρχές του 1981. Επειδή οι Γάλλοι θεωρούν την υγεία του αρχηγού του κράτους πολύ σοβαρή υπόθεση, η Προεδρεία της Δημοκρατίας δημοσιοποιεί δυο φορές τον χρόνο επίσημο ιατρικό δελτίο για την κατάσταση της, υπογεγραμμένο από τους γιατρούς. Ο ίδιος ο Μιτεράν, επειδή από παλιότερα τον συνόδευαν φήμες περί της ασθενικής του φύσης και για διάφορες αρρώστιες που τον κατάτρεχαν, είχε υποσχεθεί προεκλογικά ότι θα τηρήσει ευλαβικά αυτή τη διάταξη. Υπήρχε άλλωστε και το προηγούμενο του Ζόρζ Πομπιντού, ο οποίος είχε πει ψέματα στη χώρα καθώς ήταν άρρωστος από την ανάληψη των καθηκόντων του, γεγονός που απέκρυψε από τον Γαλλικό λαό.
Πράγματι, από τον Μάιο του 1981, η Γαλλική Προεδρία δημοσιοποιούσε κάθε έξι μήνες τα τσεκ-απ του Προέδρου, με μια τυπική ανακοίνωση στην οποία πάνω-κάτω έλεγε: Ύψος 1.72, βάρος 80 κιλά, αρτηριακή πίεση 13.8-8, που μετρήθηκε κι απ’ τους δυο βραχίονες, κλπ. Κατέληγε δε πάντα ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια οξεία ή χρόνια ανωμαλία. Επειδή ήδη είχαν ακουστεί και γραφτεί φήμες ότι έπασχε από τη νόσο Χότζκιν, ένα λέμφωμα του αίματος, ο Μιτεράν χλεύαζε τους διαδοσίες με δηλώσεις σαν κι αυτή: «Οι καλοί άνθρωποι του περιοδικού Minute ψέλνουν κιόλας στο προσκεφάλι μου προσευχές για μελλοθάνατους. Αν συνεχιστεί αυτό, θα πεθάνω υγιής.»
Οι χλευαστικές του δηλώσεις αποδείχτηκαν εκ’ του αποτελέσματος ορθές. Ο Μιτεράν έγινε ο μακροβιότερος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, αφού κυβέρνησε από το 1981 ως το 1994, οπότε αποχώρησε περπατώντας από το Προεδρικό Μέγαρο. Στο ενδιάμεσο, το 1988 είχε επανεκλεγεί, νικώντας και τον Ζαν Σιράκ.
Κι όμως, ο Φρανσουά Μιτεράν ήταν άρρωστος. Λίγους μήνες μετά την πρώτη εκλογή του, το Νοέμβριο του 1981, οι γιατροί του τον ενημέρωσαν ότι έπασχε από μεταστατικό καρκίνο των οστών, που είχε προέλθει από καρκίνο του προστάτη. Θα ήταν ένα πελώριο χτύπημα για οποιονδήποτε, όχι όμως για τον σκληροτράχηλο Μιτεράν που κράτησε αυτό το μυστικό ως τον Σεπτέμβρη του 1992, δύο μόλις χρόνια πριν τελειώσει τη δεύτερη θητεία του. Αλλά και τότε, οι Γάλλοι έμαθαν ότι ο γηραιός Πρόεδρος τους είχε έναν όγκο στο αρχικό στάδιο, κάτι που δεν θα ήταν διόλου εμπόδιο στην δραστηριότητα του για τα χρόνια που του απόμεναν, καθώς σ’ αυτές τις ηλικίες η εξέλιξη της αρρώστιας είναι πολύ αργή.
Μετά τον θάνατο του το 1996, τα στόματα που άνοιξαν, οι έρευνες των εφημερίδων και ένα βιβλίο του γιατρού του Κλώντ Γκυμπλέ, αποκάλυψαν έναν πελώριο μηχανισμό συσκότισης και συγκάλυψης που είχε στηθεί γύρω από τον Γάλλο Πρόεδρο. Ο Γκυμπλέ υπέγραψε είκοσι δύο εξαμηνιαία δελτία υγείας του Προέδρου, στα οποία βεβαίωνε ότι η υγεία του ήταν άψογη. Κι όμως, την ίδια στιγμή του έκανε καθημερινή θεραπεία με ορούς θηλυκών ορμονών, καθώς ήταν αδύνατες οι ακτινοβολίες που θα απαιτούσαν συνεχείς εισαγωγές σε νοσοκομείο. Για να καλύψουν τα ολοφάνερα σημάδια που έριχνε η αρρώστια στην όψη του Προέδρου, εφεύρισκαν επώδυνες μετατοπίσεις σπονδύλων του κατά τη διάρκεια της δήθεν γυμναστικής του, ισχιαλγίες ή λουμπάγκο που έλεγαν να υποχωρήσουν διότι ο Πρόεδρος δεν πρόσεχε και άλλα παρόμοια.
Όσες φορές αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο, τον έφερναν απ’ τα υπόγεια και του έκαναν εισαγωγή με το όνομα Αλμπέρ Μπλο. Αλλά και ο ίδιος ο Μιτεράν έσπασε όλα τα ρεκόρ ανταπόκρισης στη θεραπεία. Σε μια αρρώστια που εκείνα τα χρόνια είχε θνησιμότητα 90% στα πέντε πρώτα χρόνια, αυτός άντεξε δεκαπέντε, τα δεκατρία από τα οποία ήταν ενεργότατος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Όταν ρώτησαν τον γιατρό του πως άντεξε να πει τέτοιας έκτασης ψέματα στον Γαλλικό λαό, απάντησε ότι μόλις ο Μιτεράν έμαθε την αρρώστια του, του είπε: Δε μπορούμε να αποκαλύψουμε τίποτα. Είναι κρατικό μυστικό και είστε δεμένος μ’ αυτό».
Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη, στη στήλη Μία σταγόνα ιστορία.