Ας πούμε σήμερα δυο λόγια για τον στρατηγό Σέρμαν. Προτιμάτε να μάθετε για τον άνθρωπο ή για το δέντρο; Διότι ο Σέρμαν έμεινε στην ιστορία και με τις δύο μορφές. Διέπρεψε ως στρατηγός των βορείων στον αμερικάνικο εμφύλιο, ως μανιακός οπαδός του ολοκληρωτικού πολέμου και της καμένης γης, τακτικές που έδωσαν διέξοδο στην ιατρικά διαπιστωμένη παράνοια του.
Την ίδια περίοδο όμως, γύρω στο 1865, η Αμερικανική Γεωγραφική Εταιρεία έστειλε μια σειρά από αποστολές στα παρθένα δάση της Βόρειας Καλιφόρνιας για να καταγράψει και να μελετήσει τις σεκόιες, ένα είδος πελώριων δέντρων που μόλις είχαν γίνει γνωστά στους επιστημονικού κύκλους των γεωπόνων και των βιολόγων.
Μία από τις αποστολές συνάντησε στο βάθος του δάσους ένα τόσο πελώριο σε ύψος και όγκο δέντρο, που όμοιο του δεν υπήρχε σε επιστημονικό βιβλίο ή μαρτυρία. Πιθανότατα ο επικεφαλής της αποστολής ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από τον ηγέτη του εμφυλίου τους πολέμου, που ονόμασε το δέντρο «στρατηγό Σέρμαν». Μ’ αυτή την ονομασία είναι γνωστό ως σήμερα και έτσι αναφέρεται και σ’ όλα τα επιστημονικά εγχειρίδια.
Ο «στρατηγός Σέρμαν» είναι το μεγαλύτερο δέντρο του πλανήτη μας, όχι όμως και το ψηλότερο. Τα πρωτεία στο ύψος κατέχει μια γειτόνισσα του σεκόια, ο «Υπερίων» με ύψος 115 μέτρα, σε όλα τ’ άλλα όμως ο «Στρατηγός Σέρμαν» που συνεχίζει να στέκει περήφανος στη θέση του ανήκοντας πια στα υπερ-προστατευόμενα είδη, είναι αχτύπητος.
Αν και μόνο 84 μέτρα ύψος (σαν ένα κτίριο 22 ορόφων), έχει διάμετρο κορμού στη βάση του 11,1 μέτρα, ο όγκος του υπολογίζεται στα 1487 κυβικά μέτρα και το βάρος του πάνω από 2.500 τόνους. Αν υποθέσουμε ότι κάποιος θα τον έκοβε, κάτι που έγινε στις αρχές του 19ου αιώνα με το 80% παρόμοιων δέντρων, θα έδινε ξυλεία ίση με τριάντα στρέμματα πευκοδάσους. Η ηλικία του υπολογίζεται από τα 2300 μέχρι τα 2700 χρόνια, δηλαδή όταν ο Περικλής έφτιαχνε τον Παρθενώνα, ο «Στρατηγός Σέρμαν» μπορεί να είχε μόλις σκάσει μύτη από το χώμα, μπορεί όμως να ήταν και ένα νεαρό δενδρύλλιο 300 χρονών.
Ο κανονικός στρατηγός Σέρμαν ήταν ένας οξύθυμος και εκρηκτικός χαρακτήρας. Αντιθέτως ο ειρηνικός γίγαντας που φέρει το όνομα του υπομένει υπομονετικά τις κακουχίες και αφήνει τον χρόνο να τις αντιμετωπίζει. Οι σεγκόιες περιέχουν μια φυσική επιβραδυντική ουσία απέναντι στη φωτιά, που αποτελεί άμυνα της φύσης απέναντι στους κεραυνούς που προσελκύουν εξ’ αιτίας του ύψους των.
Το 1950, οι δασοφύλακες ανησύχησαν όταν κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής καταιγίδας έξι απανωτοί κεραυνοί χτύπησαν τον «Στρατηγό». Η κορυφή του πήρε φωτιά, η οποία συνέχιζε να σιγοκαίει εκεί ψηλά, από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο δίχως να επεκτείνεται στο υπόλοιπο δέντρο, μέχρι έσβησε από μια βροχή. Είναι πάντως κρίμα, ένα τέτοιο μνημείο της φύσης να φέρει το όνομα ενός παρανοϊκού ανθρώπου, που από πολλούς ιστορικούς θεωρείται ο πρώτος εγκληματίας πολέμου, με τη σύγχρονη έννοια του όρου.
Μία σταγόνα ιστορία – Διαβάστε επίσης
Γραμμή Μαζινό: Το μεγαλύτερο αμυντικό φιάσκο
Ένας Κολοκοτρώνης που (επίτηδες) ξεχάσαμε
Ο πρώτος νεκρός της ελλην
Γαλέρες, τα πλωτά κολαστήρια
Μοναχοί, άρρωστοι, κομπογιαννίτες