Αν ρωτήσετε σήμερα όχι μόνο έναν Έλληνα αλλά και οποιονδήποτε ευρωπαίο ή αμερικανό που βρίσκεται η Νιγηρία, το πολύ-πολύ να ξέρει ότι είναι κάπου στην Αφρική. Το μόνο που έχουν μάθει εσχάτως για τη Νιγηρία –αν το θυμούνται και αυτό- είναι tηn περιβόητη μουσουλμανική εξτρεμιστική οργάνωση της Μπόκο Χαράμ, που απαγάγει κορίτσια απ’ τα σχολεία και τα πουλά σε σκλαβοπάζαρα στο όνομα της αληθινής πίστης του Αλλάχ.
Όλοι όμως, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, έχουν από τη δεκαετία του ’70 μια κοινή έκφραση: «Είναι σαν τα παιδιά της Μπιάφρας». Ε λοιπόν, η Μπιάφρα, η Νιγηρία και η Μπόκο Χαράμ συνδέονται μεταξύ τους απόλυτα. Η Μπιάφρα είναι μια επαρχία της Νιγηρίας και αυτοί που πριν πενήντα χρόνια καθιέρωσαν παγκοσμίως την έκφραση «τα παιδιά της Μπιάφρας» είναι οι πατεράδες των μελών της σημερινής θηριώδους Μπόκο Χαράμ.
Η Νιγηρία είμαι μια μεγάλη και πολυάνθρωπη χώρα της κεντρικής Αφρικής, με έξοδο στον Ατλαντικό στον κόλπο της Γουινέας. Σήμερα έχει 187 εκατομμύρια κατοίκους. Ήταν πρώην Βρετανική αποικία που ανεξαρτητοποιήθηκε το 1960. Οι Βρετανοί, όπως και όλοι οι αποικιοκράτες στην Αφρική ή την Ασία, φεύγοντας δημιούργησαν χώρες με τεχνητά σύνορα, δίχως να λαμβάνουν υπ’ όψιν φυλετικούς, θρησκευτικούς, οικονομικούς ή πολιτιστικούς διαχωρισμούς. Μια ματιά στον χάρτη της Αφρικής με τις μεγάλες ευθείες για σύνορα ανάμεσα στα κράτη, αποδεικνύει το πώς κατασκευάστηκαν οι εθνικές οντότητες.
Η Μπιάφρα λοιπόν είναι μια περιοχή στα ανατολικά της Νιγηρίας, που την κατοικούσε η φυλή των Ίμπο. Το 1967 που έγιναν τα γεγονότα, στην Μπιάφρα κατοικούσαν 14 εκατομμύρια Ίμπο, χριστιανοί το θρήσκευμα, σχετικά εξευρωπαϊσμένοι και σε αρκετά υψηλότερο οικονομικό επίπεδο από τους υπόλοιπους, καθότι η Μπιάφρα είχε μεγάλα αποθέματα πετρελαίου. Στην υπόλοιπη Νιγηρία ο πληθυσμός ήταν 45 εκατομμύρια, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, πολλοί απ’ αυτούς αραβικής καταγωγής, οικονομικά και μορφωτικά υπανάπτυκτοι. Το μείγμα ήταν εκρηκτικό, οι δυο κοινότητες μπήκαν μεν με το ζόρι κάτω από την ίδια κρατική ομπρέλα, δε μπορούσαν όμως να συμβιώσουν.
Το 1967 η Μπιάφρα κήρυξε διπλωματικό αγώνα ανεξαρτησίας, κάτι σαν την σημερινή προσπάθεια της Καταλωνίας στην Ισπανία. Η αντίδραση της Νιγηρίας ήταν τρομακτική. Περικύκλωσε και απέκλεισε την Μπιάφρα, προχωρώντας σε φυλετική και θρησκευτική κάθαρση, πράγμα συνηθισμένο στην Αφρική. Οι εξαγριωμένοι και φτωχοί μουσουλμάνοι, προσπάθησαν να εξαφανίσουν από τον χάρτη τους εξευρωπαϊσμένους και πλουσιότερους χριστιανούς. Για λόγους καθαρά γεωπολιτικούς, η Αγγλία και η Σοβιετική Ένωση ήταν με τη Νιγηρία, η Γαλλία στήριζε τον αγώνα ανεξαρτησίας της Μπιάφρας. Ανηλεείς βομβαρδισμοί, σφαγές δίχως έλεος, αλλά κυρίως αποκλεισμός της περιοχής από την αποστολή τροφίμων, δημιούργησαν ένα φρικτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οι άμαχοι της Μπιάφρας πέθαιναν μαζικά από την πείνα, τις αρρώστιες, τα μαχαίρια και τις σφαίρες.
Δυο Γάλλοι δημοσιογράφοι, ο Ζιλ Καρόν και Φλορίς Ντε Μπονβίλ, κατάφεραν να μπουν στη Μπιάφρα, να μείνουν δυο μήνες και να ξαναβγούν φέρνοντας μαζί τους μια σειρά φωτογραφίες. Παιδιά που πέθαιναν από την πείνα, πτώματα ακρωτηριασμένα, άνθρωποι ξεκοιλιασμένοι, ατέλειωτες ουρές ημιθανών από την πείνα ανθρώπων σε πλήρη απόγνωση. Επρόκειτο για ένα από τα πιο συγκλονιστικά ρεπορτάζ στην ιστορία της παγκόσμιας δημοσιογραφίας. Οι φωτογραφίες αυτές έκαναν τόσο πάταγο στην παγκόσμια κοινή γνώμη, που καθιέρωσαν σε όλη την υφήλιο τη φράση «αυτά είναι σαν τα παιδιά της Μπιάφρας».
Φυσικά, οι φωτογραφίες δεν άλλαξαν την τύχη των νικημένων. Η Μπιάφρα ισοπεδώθηκε, κανείς δεν ξέρει πόσα εκατομμύρια ήταν τελικά τα θύματα των εξαγριωμένων μουσουλμάνων του Νιγηριανού βορά. Οι γιοί και οι εγγονοί αυτών των ακραίων μουσουλμάνων εγκληματιών, είναι αυτοί που σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, στελεχώνουν τη Μπόκο Χαράμ, την πιο εξτρεμιστική τζιχαντιστική μουσουλμανική οργάνωση της Αφρικής. Τα λημέρια και ο χώρος δράσης της είναι ακριβώς τα ίδια μέρη απ’ όπου εξόρμησαν οι δημιουργοί των δύστυχων παιδιών της Μπιάφρας.
Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη, στη στήλη Μία σταγόνα ιστορία.