Η Φράνσις Μπιν Κομπέιν μπαίνει στη δημοσιότητα και γίνεται κάτι περισσότερο από την όμορφη κόρη του αυτόχειρα σταρ. Συμπαραγωγός της ταινίας που διηγείται τη ζωή του πατέρα της, η πάλαι ποτέ goth μικρή κυρία φωτογραφήθηκε από τον David Lachapelle και μίλησε στο περιοδικό Rolling Stone για όλα όσα της κληροδοτήθηκαν από το grunge γονίδιο του θρυλικού μέλους των Nirvana.
“Ο Kurt κατέληξε να θυσιάσει κάθε κομμάτι του γιατί αυτό απαίτησε ο κόσμος από αυτόν. Νομίζω ότι αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που πυροδότησε την επιλογή του, δεν ήθελε να είναι πια εδώ, πίστευε ότι όλοι θα ήταν πιο ευτυχισμένοι χωρίς αυτόν. Εαν όμως είχε επιλέξει να ζήσει θα είχα έναν μπαμπά και αυτό θα ήταν μια απίστευτη εμπειρία”.
“(Το Montage Of Heck) είναι δημοσιογραφία με συναίσθημα. Είναι ό,τι πιο κοντινό θα μπορούσε κανείς να έχει από τον Kέρτ, να λέει τη δική του ιστορία με τα δικά του λόγια, με τη δική του αντίληψη για την αισθητική, τη δική του προσέγγιση στον κόσμο. Είναι το κινηματογραφημένο πορτρέτο ενός άντρα που προσπαθεί να είναι ανθρώπινος. Όταν συνάντησα τον Μπρετ (σσ. ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ) για πρώτη φορά ήμουν πολύ συγκεκριμένη για αυτά που επιθυμούσα να δω, για το πως ήθελα να αποτυπωθεί ο Κερτ στην οθόνη. Του είπα “δεν θέλω ούτε το μύθο γύρω από το όνομα του, ούτε το ρομαντισμό”. Αν και ο Κερτ πέθανε με τον πιο τρομακτικό τρόπο που μπορεί να συμβεί ποτέ, υπάρχους μύθοι και ρομαντικά συναισθήματα γύρω από το όνομα του, γιατί θα είναι 27 ετών για πάντα. Η διάρκεια ενός καλλιτέχνη ή ενός μουσικού δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη χρονικά. Ο Κερτ κατάφερε να γίνει iscon γιατί δεν θα γεράσει ποτέ. Θα είναι πάντα μια αναφορά των καιρών του και πάντα θα είναι όμορφος.
Όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις κάθε μεγάλου καλλιτέχνη, υπάρχει μια μανία, μια τρέλα γύρω από αυτούς. Ο Τροπικός του Καρκίνου είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Ο Χένρι Μίλερ (σσ. Ο συγγραφέας του βιβλίου) είχε μια συνήθεια, σηκωνόταν από το κρεβάτι κάθε μέρα και επέβαλλε στον εαυτό του να γράψει πέντε σελίδες. Αυτό που δίδαηε ότι αν κάνεις τη δουλειά που πρέπει, προοδεύεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στο βόλεμα. Ο πατέρας μου ήταν απίστευτα φιλόδοξος. Του φορτώθηκαν όμως πολλά επάνω του,πέρα από τη δική του φιλοδοξία. Ήθελε το συγκρότημα του να είναι επιτυχημένο. Δεν ήθελα όμως ποτέ να είναι η γαμημένη φωνή μια ολόκληρης γενιάς”.
“Δεν μου αρέσουν τόσο οι Nirvana (γελάει). Συγγνώμη διαφημιστές, συγγνώμη Universal. Μου αρέσουν περισσότερο οι Mercury Rev, οι Oasis, οι Brian Jonestown Massacre. Δεν με ενδιαφέρει η grunge μουσική σκηνή. Όμως το “Territorial Pissings” (από το Nevermind) είναι ένα απίστευτο τραγούδι. Και το “Dumb” (από το In Utero) με κάνει να δακρύζω κάθε φορά που το ακούω. Είναι μια απογυμνωμένη εκδοχή του πώς έβλεπε ο Kurt τον εαυτό του -τον εαυτό του όταν είχε πάρει ναρκωτικά, όταν δεν είχε πάρει ναρκωτικά, όταν δεν μπορούσε να αντέξει τον τίτλο “φωνή μιας ολόκληρης γενιάς”.
“Ο ίδιος ενέπνευσε τους ανθρώπους να τον τοποθετήσουν σε βάθρο, να τον ονοματίσου Άγιο Κερτ. Ο Kέρτ έγινε ακόμη σπουδαιότερος μετά το θάνατό του από όσο όταν ήταν ζωντανός”.
“Οι φωνές μας μοιάζουν. Έχουν το ίδιο μονοτονο χρώμα. Το βάθος της φωνής του είναι ίδιο πε αυτό που έχω όταν εγώ μιλάω. Δεν ξέρω πως στο διάβολο συνέβη. Ούτε καν μιλούσα όταν εκείνος ζούσε”.
“Η μητέρα μου με κρατούσε, έκλαιγε πάνω μου και απλά έλεγε “Συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη”. Απλά συνέχιζε να το λέει, ξανά και ξανά. Αλλά μετά είπε “Μπορείς να συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ σε αγαπούσε ο πατέρας σου;”. Και της είπα “Ναι, μπορώ.”».
Ολόκληρη η συνέντευξη της Φράνσις Μπιν Κομπέιν εδώ
Περισσότερα για τη ζωή και το θάνατο του Κερτ Κομπέιν εδώ