Τα 1.96 εκατοστά του όμως ήταν το λιγότερο εντυπωσιακό επάνω στον άντρα που με την έξοδο του παίρνει μαζί μια γενιά ηρώων μεγαλύτερη από την ίδια τη μεγάλη οθόνη
Ήταν μαχητής
Η θητεία του στο βρετανικό στρατό και δη στην επίλεκτη ομάδα SAS κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου ήταν εκείνη που τον έκανε να θωρακίσει τον εαυτό του απέναντι στους ψεύτικους συναισθηματισμούς. “Όταν έχεις ζήσει τον πόλεμο, δεν δακρύζεις εύκολα” σχολίασε σε ανύποπτο χρόνο. “Εκτός από εκείνες τις στιγμές που αποχαιρετάς τον συμπολεμιστή σου” συμπλήρωσε και μάλλον, κάπως, δάκρυσε.
Είχε γνωρίσει τον Τόλκιεν
Εαν υπάρχει κάτι που συχνά πυκνά έλεγε στο σετ του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ήταν η συνάντηση του με τον μεγάλο παραμυθά και δημιουργό της εποποιίας που ενηλικίωσε μια ολόκληρη γενιά νέων σινεφίλ. Ήταν στα νειάτα του όταν ο Λι μαζί με φίλους έπινε μπύρα σε κάποια παμπ της πόλης. Όταν είδε μπροστά το ίνδαλμα του (ήταν εραστής της φανταστικής λογοτεχνίας) το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει ήταν “Πως είστε;”. Το βλέμματα που διασταυρώθηκαν του ήταν αρκετά.
Ήταν εξαιρετικά δουλευταράς
Σύμφωνα με το IMDB ο Λι χάρισε το ταλέντο του σε περισσότερους από 250 τίτλους. Άλλες πηγές θέλουν το νούμερο να υπερβαίνει τους 300.
Ήταν εκεί για τους άλλους
Αν και στην αρχή της καριέρας του ο Λι αγάπησε τον ήρωα Κόμη Δράκουλα, οι άπειρες ταινίες που ακολούθησαν με τον ίδιο να φέρει ματωμένους κυνόδοντες δεν ήταν οι καλύτερες που θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει κανείς. Όταν ο Λι είπε στους παραγωγούς ότι δεν θα ήθελε να συνεχίσει να υποδύεται έναν Δράκουλα με σενάρια αστειότητας εκείνοι τον εκβίασαν συναισθηματικά και του είπαν ότι εαν φύγει από την ταινία, άπειροι άνθρωποι θα μείνουν στο δρόμο χάνοντας τη δουλειά τους. Αν και ενοχλήθηκε, ο Λι δούλεψε για εκείνον αλλά κυρίως τους άλλους.
Είχε πάθος για το λυρισμό
Εραστής της Όπερας από τους λίγους, ο Λι δεν συμφώνησε με τον τενόρο Jussi Bjorling να ακολουθήσει καριέρα στο λυρικό θέατρο. Αν και οι παπούδες του ήταν εκείνοι που δημιούργησαν την πρώτη λυρική σκηνή στην Αυστραλία, αν και η φωνή του ήταν ακριβώς όσο οπερατική έπρεπε ο Λι προτίμησε τη μυθοπλασία του κινηματογράφου. Ευτυχώς για εμάς.
Είχε γνωρίσει το δολοφόνο του Ρασπούτιν
Μέρος της σύγχρονης ιστορίας της Ευρώπης, ο Λι θυμόταν ελάχιστα από τη συνάντηση του με τον φερόμενο ως δολοφόνο του διαβολικού μοναχού. Ήταν μέσα στη νύχτα, η μητέρα του τον ξύπνησε για να γνωρίσει έναν Γιουσούποφ που είχε περάσει από το σπίτι τους, πιτσιρικάς ο ίδιος δεν ήξερε ότι αντάλλασσε λόγια με το σύζυγο της ανιψιάς του Τσάρου που λέγεται ότι τη νύχτα της 29ης προς την 30η Δεκεμβρίου 1916 προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του και του προσέφερε δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό.
Ήταν metal
Αν και πολλοί συνάδελφοι του έκαναν προσπάθειες να γίνουν και μουσικά διάσημοι, ο Λι ήταν συνεπής στη μουσική που αγαπούσε και αυτή ήταν η πολύ συγκεκριμένη σκηνή του metal. Με σύμμαχο του τον κιθαρίστα των Judas Priest, Ρίτσι Φόκνερ, ο βετεράνος ηθοποιός κράτησε το ταλέντο του για την τελευταία δεκαετία της ζωής του. Το άλμπουμ με τίτλο Charlemange: The Omens of Death που κυκλοφόρησε 2 χρόνια πριν ήταν η συνέχεια του πρώτου μουσικού άλμπουμ του Λι με τίτλο Charlemange: By the Sword and the Cross ενώ πρόσφατα τα metal κάλαντα του έδωσαν έμπνευση σε όσους θέλουν να περνάνε τα Χριστούγεννα μέσα στο σκότος τους. «Μπορεί να μην τσιρίζω αλλά είναι σίγουρα heavy metal» είχε σχολιάσει.
Ήταν πραγματικά γαλαζοαίματος
Το αίμα που κυλούσε στις φλέβες του είχε τη δική του ιστορία. Στο γενεαλογικό δέντρο του Λι μπορείς να βρεις τη σχέση του με τον στρατηγό του Αμερικανικού Εμφυλίου Robert E. Lee, με το συγγραφέα του Μποντ, Ιαν Φλέμινγκ (λέγεται ότι ο Λι ήταν έμπνευση για κάποιες από τις λογοτεχνικές περιπέτειες του κατασκόπου ενώ δεν υποδύθηκε ποτέ τον 007 γιατί δεν ήθελε ποτέ να του χρεωθεί διάκριση λόγω οικογενειακών δεσμών) αλλά και με τον Πατέρα της Ευρώπης, τον Καρλομάγνο.