Οταν μιά πιό αδύναμη ομάδα παίζει εκτός έδρας και κυνηγάει την έκληξη ξεκινάει από την άμυνα. Στήνεται στο γήπεδο με σχέδιο,πρέπει να είναι συμπαγής και συγκεντρωμένη.Πρέπει πρώτα να κρατήσει το μηδέν.Ο αντίπαλος δε συγχωρεί λάθη. Πρέπει να πρεσάρει,να κλείνει τα κενά και έχει αλληλοκάλυψη. Ο στόχος είναι να μη δεχτεί γκολ.Και όσο ο χρόνος θα περνά να κυνηγίσει εκείνη το σκοράρισμα.

Ομως από κάποια στιγμή και μετά έρχεται η κούραση.Και οδηγεί σε λάθη.Ο προπονητής πρέπει να κάνει αλλάγες είτε στα μαρκαρίσματα είτε και στη σύνθεση της ομάδας.Και πρέπει να κάνει τις κινήσεις εγκαίρως γιατί αν δεχθεί γκολ ίσως να χάσει τον αγώνα.Ενω δε θα είναι μακρυά και ο διασυρμός.Γιατί αν “ανοιχτεί” για να ισοφαρίσει μπορεί να φάει κι άλλο.Και μετά κι άλλο…

Αυτά ίσως τα δούμε αύριο στο “Καραισκάκης”.Ισως και όχι.Γιατί ο Παναθηναικός έχει Σισέ.Κι ο Γάλλος όταν βγάζει τη φούστα και φοράει το πράσινο σορτσάκι μπορεί να τα ανατρέπει όλα.Το ζήσαμε εμείς οι αεκτζηδες την προηγούμενη Κυριακή που αντί να ισοφαρίσουμε φάγαμε το τρίτο χωρίς να καταλάβουμε από που μας ήρθε.

Τα βλέπουμε όμως εδώ και μιά εβδομάδα  στην κυβέρνηση που ούτως ‘η άλλως δεν έχει Σισέ.Η κόπωση,η κατάρευση της αλληλοκάλυψης,η ευθυνοφοβια και το κλώτσημα της μπάλας στην εξέδρα κάνουν μπαμ.Τα σφυρίγματα των…θεατών γίνονται εκωφαντικά.Οι υπουργοί σα ζαλισμένοι αμυντικοί που βλεπουν τα αντίπαλα εξτρεμ να “αλωνίζουν” ρίχνουν ο ένας τα βάρη στον άλλο.

Είναι η ώρα του προπονητή.Οχι μόνο να σηκωθεί από τον πάγκο.Αλλά να κάνει κινήσεις.Αλλαγές.Αλλιώς το γκολ θα έρθει.Και όλη η εως τώρα προσπάθεια και οι κόποι θα πάνε χαμένα.

Κι αν πάνε χαμένα θα δικαιωθεί ο κερδοσκόπος-τζογαδόρος.Αυτός που την έβλεπε να ‘ρχεται τη χρεοκοπία και την…έπαιξε!