H μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και η περεταίρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων προβάλει σήμερα ως μονόδρομος για την οικονομική ανάπτυξη.
Επειδή το θέμα “καίει” γίνονται μυστικές διαβουλεύσεις ώστε να εμφανιστεί μιά λύση πακέτο που να μπορεί να γίνει στοιχειωδώς αποδεκτή αφού δε θα υπάρχει άλλη επιλογή.
Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ;Και πόσο ακόμα θα υποκρινόμαστε;

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι όλα όσα γίνονται επιβάλονται από το μνημόνιο και πρέπει να τα υποστούμε αφού η κυβέρνηση Καραμανλή διέλυσε την οικονομία.

Η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν όντως καταστροφική. Ομως όσα γίνονται σήμερα βαρύνουν την κυβέρνηση Παπανδρέου. Το μνημόνιο για όποιον έκανε τον κόπο να το διαβάσει είναι ένα μακροσκελέστατο και ερμηνεύσιμο κείμενο που δεν επιβάλει παρά μόνο το στόχο. Επιβάλει δηλαδή την εξυγίανση της οικονομίας ώστε να πάρουν πίσω τα χρήματα που μας έχουν δανείσει.
Το πως θα γίνει αυτή η εξυγίανση εξαρτάται από την ελληνική κυβέρνηση.

Ωστόσο στο μνημόνιο προβλέπεται ρητά ότι εαν τα μέτρα που θα λάβει αποτύχουν τότε θα εφαρμοστούν αυτά που το ΔΝΤ επιβάλει ως ύστατη λύση σε κάθε χώρα που δανείζει.
Τα ύστατα αυτά μέτρα είναι μείωση μισθών και συντάξεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πλήρης απελευθέρωση απολύσεων και εργασιακών σχέσεων και γενικά κατάργηση κάθε έννοιας αυτού που μάθαμε στην Ελλάδα να αποκαλούμε…κεκτημένο.

Το ποιά από αυτά τα μέτρα θα επιβληθούν και σε ποιό βαθμό εξαρτάται από το αν η κάθε κυβέρνηση θα καταφέρει να επιτύχει με άλλο τρόπο το αποτέλεσμα για το οποίο έχει δεσμευθεί.
Αν λοιπόν καταφέρει να περικόψει σπατάλες, να μαζέψει φόρους από εκείνους που φοροδιαφεύγουν και να δημιουργήσει ανάπτυξη τότε θα μαζέψει τα χρήματα που χρειάζεται και δε θα περικόψει μισθούς.
Αν δεν το επιτύχει θα αναγκαστεί να εφαρμόσει την ύστατη πρόνοια του μνημονίου που προαναφέραμε με πρόσθετο αποτέλεσμα τ βαθύτερη ύφεση.

Αρα η μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα που επέρχεται απο το 2011 δεν οφείλεται ούτε στο ΣΕΒ, ούτε στο μνημόνιο,ούτε στο…κακό μας το ριζικό!
Οφείλεται στην αποτυχία της κυβέρνησης να “θερμάνει” με ανάπτυξη την οικονομία.Και όσο αυτή η απραξία θα συνεχίζεται οι αποφάσεις θα είναι όλο και πιό οδυνηρές.