Την επόμενη της ανακοίνωσης των μέτρων-σοκ που αλλάζουν τη ζωή μας η πρώτη γεύση που πήραμε ήταν αυτή της κερδοσκοπίας. Οι βενζινοπώλες φρόντισαν από τα μεσάνυχτα να εκτινάξουν τις τιμές λόγω της αύξησης του φόρου. Είχαν φροντίσει βέβαια από πριν να στοκάρουν και έτσι, ενώ αγόρασαν με τις παλιές τιμές, πούλησαν με τις καινούριες. Ένα κλασικό δείγμα αισχροκέρδειας που όλοι ξέραμε, αλλά η κυβέρνηση δεν φρόντισε να αποτρέψει ούτε και να τιμωρήσει αυτούς που το έκαναν.

Είναι ακριβώς αυτό που με κάνει εξαιρετικά επιφυλακτικό. Το πόσο δηλαδή η κυβέρνηση θα καταφέρει να εφαρμόσει αυτά που αποφάσισε. Το σίγουρο είναι ότι όλοι μας θα πληρώσουμε. Το αμφίβολο είναι αν αυτά που θα πληρώσουμε θα “πιάσουν τόπο”. 

Και για αυτό δεν ακούσαμε τίποτα. Όπως δεν ακούσαμε τίποτα και για τους στόχους. Δηλαδή, πόσα χρήματα προσδοκά να μαζέψει η κυβέρνηση εντός του 2010; Πόσα το 2011; Ποιές είναι οι δικές της δεσμεύσεις απέναντί μας; Ποιό είναι το δικό της μέτρο επιτυχίας; Γιατί δε δεσμεύεται και αυτή απέναντί μας με συγκεκριμένους στόχους και χρόνους; Γιατί να μην μπορούμε να κρίνουμε μόνοι μας εάν οι θυσίες μας θα αξιοποιηθούν σωστά;

Και έχουμε κάθε λόγο να είμαστε καχύποπτοι. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας έλεγε προεκλογικά ότι “υπάρχουν τα λεφτά”. Τελικά δεν τα βρήκε. Και ξέχασε και τα 31 δισεκατομμύρια βεβαιωμένων φόρων που θα τα εισέπραττε άμεσα. Όμως δεν τα εισέπραξε. Έτσι αποφάσισε ότι θα πάρει τα λεφτά από εμάς. Τί θα τα κάνει όμως; Εκείνος δεν ήταν που μας έλεγε…”δε σας ζητώ λευκή επιταγή”;

Ας μας πει λοιπόν τώρα ποιό είναι το ποσό της επιταγής και πότε είναι η ημερομηνία της. Γιατί αν δεν έχει αυτά τα στοιχεία τότε είναι… πάλευκη.